Quantcast
Channel: Το Ρεμπέτικο Τραγούδι
Viewing all 1584 articles
Browse latest View live

Με δύο νέα τραγούδια επιστρέφει ο Μπάμπης Τσέρτος (vid)

$
0
0
Τη νέα του δουλειά παρουσιάζει ο λαοφιλής τραγουδιστής από τα Τρόπαια Αρκαδίας
O αγαπημένος Μπάμπης Τσέρτος τραγουδάει το «Δικαίωμα» και το «Αστυνομικός», δυο νέα τραγούδια σε στίχους και μουσική του Δημήτρη Τσιαμαντάνη από το CD «Καθρέφτης Ολονών».

Οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών ξεκίνησαν στον Βόλο, στο studio Α440 με ηχολήπτη τον Γιώργο Ζαγόρη και συνεχίστηκαν στην Αθήνα, στο studio Antart όπου έγιναν και οι μίξεις και το mastering με ηχολήπτη τον Γιάννη Μπαξεβάνη.

Ο Μπάμπης Τσέρτος γεννήθηκε στα Τρόπαια του Νομού Αρκαδίας. Όπως λέει ο ίδιος, το τραγούδι ήταν πάντοτε στη ζωή του, καθώς στην οικογένειά του τραγουδούσαν όλοι πολύ καλά, ενώ ο πατέρας του έπαιζε μαντολίνο. Στην Αθήνα, όπου βρέθηκε ως φοιτητής, ξεκίνησε ερασιτεχνικά στην αρχή και, όταν στη δεκαετία του '80 εμφανίστηκαν τα πρώτα ρεμπετάδικα, άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά στον χώρο.
Έχει συνεργαστεί να συνεργαστεί με μεγάλους ερμηνευτές και δημιουργούς του Ρεμπέτικου όπως, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Τάκης Μπίνης, η Άννα Χρυσάφη, η Καίτη Γκρέυ, ο Κώστας Καπλάνης, ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης, ο Κούλης Σκαρπέλης, ο Χοντρονάκος, αλλά και με νεότερους όπως ο Μπάμπης Γκολές, ο Γιώργος Ξηντάρης, ο Στέλιος Βαμβακάρης, η Μαριώ, ο Αγάθωνας κ.α. Τα τελευταία χρόνια έχει συνεργαστεί με ερμηνευτές και δημιουργούς του λαϊκού τραγουδιού όπως: η Γλυκερία, ο Μανώλης Μητσιάς, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Πέτρος Βαγιόπουλος, η Βιτάλη, ο Νταλάρας, ο Θαλασσινός, η Νάντια Καραγιάννη, ο Αηδονίδης, η Θεοδοσία Στίγγα, η Σωτηρία Λεονάρδου κ.ά.

 Η προσωπική δισκογραφία του Μπάμπη Τσέρτου περιλαμβάνει 11 CD's: «Άτιμη Τύχη», «Ερωτοπουλείον» (διπλό CD), «Τα νειάτα τα μπερμπάντικα», «Το μερακλήδικο πουλί», «Της λυγερής απέναντι», «Ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής», «Το μονοπάτι», «Ο Μπάμπης Τσέρτος τραγουδά Μιχάλη Σουγιούλ» (διπλό CD), «Στου Παραδείσου το Βυθό», «Βασίλης Τσιτσάνης: Τρία Έργα, Επτά τραγούδια» και «Στα Μονοπάτια της παράδοσης» όπως και πολλές συμμετοχές.

Στα τραγούδια που παρουσιάζονται εδώ, και στο CD «Καθρέφτης Ολονών» συνεργάζονται οι μουσικοί:

Μπουζούκι-Μπαγλαμάς: Κώστας Γεδίκης
Κιθάρα-Μπάσο/κρουστά: Απόστολος Μόσιος
Μπάσο Ακουστικό: Νίκος Γύρας
Πιάνο: Γιάννης Τσέρτος
Βιολί: Κυριάκος Γκουβέντας
Σαντούρι-Πιάνο: Ανδρέας Κατσιγιάννης






 
ΠΗΓΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ
www.arcadiaportal.gr 
Η Ηλεκτρονική Πύλη της Αρκαδίας 

Βιογραφία | Δημήτρης Μητροπάνος (2 Απριλίου του 1948 - 17 Απριλίου 2012)

$
0
0

Συντάκτης: Ελένη Κεφαλληνού
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε 2 Απριλίου του 1948 στα Τρίκαλα και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε στα 16 του χρόνια, καθώς διωκόταν για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. 
Στην ίδια ηλικία ξεκινά την καριέρα του στο τραγούδι, δίπλα στο Γιώργο Ζαμπέτα, τον οποίο μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα.
Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Πολύ νωρίς, το 1964, ξεκινάει την τραγουδιστική του πορεία δίπλα στον Γιώργο Ζαμπέτα. Ο Γιώργος Ζαμπέτας στάθηκε πιο πολύ από δάσκαλος στον έφηβο ακόμα μαθητή και τραγουδιστή, στηρίζοντας τον όχι μόνο στα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα, αλλά και στο ξεκίνημα της ζωής του.
Το 1966 ο Μητροπάνος συναντιέται για πρώτη φόρα με τον Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεύει μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί» σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο
Διαβάστε την συνέχεια στο www.tralala.gr

Πίτσα Παπαδοπούλου &Μιχάλης Δημητριάδης – “Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη” (Video)

$
0
0

100 χρόνια και κάτι από τη γέννηση του μεγάλου ΒασίληΤσιτσάνη, δύο σπουδαίες λαϊκές φωνές συναντιούνται σε… “Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη“. Ένα τραγούδι, σε μουσική του ΑνδρέαΛάμπρουκαι στίχους του ΣταύρουΣταύρου, αφιερωμένο στον άνθρωπο που σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι όσο κανένας άλλος.
Η ΠίτσαΠαπαδοπούλουκαι ο ΜιχάληςΔημητριάδηςενώνουν τις φωνές τους εκεί που οι “Ακρογιαλιές” και τα “Δειλινά” συναντούν τις “Αραπίνες”, τον “Άη Νικόλα”, τη “Συννεφιασμένη Κυριακή”… Το τραγούδι κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group, σε συνεργασία με το Μουσείο Τσιτσάνη και την οικογένεια του σπουδαίου συνθέτη. Έρχεται για να μας ταξιδέψει σε άλλες εποχές και να μας θυμίσει την Ελλάδα που αγαπήσαμε.
Ο Ανδρέας Λάμπρου γεννήθηκε στην Σαλαμίνα και ως συνθέτης συνεργάστηκε με σπουδαίους ερμηνευτές και στιχουργούς όπως οι Γ. Νταλάρας, Α. Πρωτοψάλτη, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μ. Ελευθερίου κ.α.

Ο Σταύρος Σταύρου γεννήθηκε στη Λευκωσία και ως στιχουργός έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με μεγάλα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας όπως Τ. Τσανακλίδου, Γλυκερία, Στ. Κραουνάκης, Μ. Πλέσσας κ.α.
Η Πίτσα Παπαδοπούλου και ο Μιχάλης Δημητριάδης δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Και οι δύο έχουν σημαδέψει με τις ερμηνείες τους το ελληνικό τραγούδι και μας έχουν χαρίσει πανέμορφες, μελωδικές στιγμές.

 «Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη», λοιπόν. Απολαύστε το!
Κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

• Κατεβάστε το «Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη» από Amazon

• Κατεβάστε το «Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη» από Google Store

Ακούστε το «Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη» από Spotify

Video

Ogdoo Music
http://www.ogdoo.gr/diskografia/akou-to-tragoudi-mou/pitsa-papadopoylou-mixalis-dimitriadis-ena-tragoydi-gia-ton-tsitsani
www.ogdoo.gr
 
Πίτσα Παπαδοπούλου, Μιχάλη Δημητριάδη -
 Ένα τραγούδι για τον Τσιτσάνη
Στίχοι: Σταύρος Σταύρου
Μουσική: Ανδρέας Λάμπρου


Στα σύννεφα θα χτίσω ένα κουτούκι
Να δω ακρογιαλιές και δειλινά
Θα πάρω και στο χέρι ένα μπουζούκι
Στο πάλκο για να βγω πρώτη φορά...

Στο πλάι μου θα χορεύουν οι Αραπίνες
Το λέει κι ο λαός, σέρσε λα φαμ
Τι ήθελα, ρε μάγκα, τις Αθήνες;
Εγώ στον ουρανό θα κάνω μπαμ…

Κι αν έχεις αύριο δουλειά
Κάτσε ν’ ακούσεις μια πενιά
Έτσι πιο ωραία ξημερώνει και βραδιάζει
Συννεφιασμένη Κυριακή
Μα έχει λιακάδα η ζωή
Κι αν σε παράσυρε το ρέμα μη σε νοιάζει

Στα σύννεφα θα χτίσω κι ένα σπίτι
Κι ας έχω μες την τσέπη δέκα ευρώ
Θα πω Άη Νικόλα το καΐκι
Να στρίψω στον παράδεισο να μπω

Κι αν μέσα-μέσα κάτι θα με πιάνει
Να φύγω από τούτο τον ντουνιά
Θα λέω ένα τραγούδι του Τσιτσάνη
Και δίπλα μου η ζωή θα τραγουδά...
  
http://1.bp.blogspot.com/-AfqrGKjSk6I/TZOL_hFG-8I/AAAAAAAADD8/QtT3wghg6Sk/s1600/ogdoo.jpg

«Τι τραγούδι είναι αυτό που μου έδωσες; Όλο «όχι» λέει». H οργή της Μπέλλου και το ξέσπασμά της στο Δήμο Μούτση για το τραγούδι: «Δεν λες κουβέντα». Το εξώδικο και τα ασφαλιστικά μέτρα!...

$
0
0
moutsis-mpellouΑπό τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μετά, ο Δήμος Μούτσης στράφηκε σε εντελώς διαφορετικού ύφους δημιουργίες σε σχέση μ’ εκείνες που είχε γίνει γνωστός στα πρώτα δέκα χρόνια της συνθετικής πορείας του, φτιάχνοντας ένα άκρως υπολογίσιμο και «δυνατό» όνομα στον χώρο του τραγουδιού. 

Άφησε λοιπόν στην άκρη τις «κανταδόρικες» λαϊκές μελωδίες του κι ακολούθησε ένα πιο «προσωπικό» δρόμο, με βάση τον «ηλεκτρικό» ήχο που είχε αρχίσει να γίνεται παγκοσμίως δημοφιλής, αλλά και με αναφορές στην «κάντρι» μουσική (στοιχείο εξαιρετικά διακριτό στο «Δρομολόγιο» του 1979 σε στίχους Νίκου Γκάτσου με τον Μανώλη Μητσιά). Παράλληλα, από ένα σημείο κι έπειτα αποφάσισε να είναι ο ίδιος ο σχεδόν αποκλειστικός ερμηνευτής των τραγουδιών του....

Από την άλλη, η Σωτηρία Μπέλλου έχοντας προ πολλού κατακτήσει με την αξία της τον τίτλο της «αρχόντισσας του ρεμπέτικου», από τη μεταπολίτευση και μετά έκανε κάποια «ανοίγματα» και σε πιο «έντεχνους» συνθέτες.
Αρχικά με τον Διονύση Σαββόπουλο το 1975 τραγουδώντας μαζί του σε δεύτερη εκτέλεση το θρυλικό και πασίγνωστο «Ζεϊμπέκικο» («Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια») κι εν συνεχεία με τον Βασίλη Δημητρίου συμμετέχοντας με τέσσερα τραγούδια στο δίσκο του δημιουργού «Σεργιάνι στον παράδεισο».


"Το Δρομολόγιο" σε στίχους του Νίκου Γκάτσου
«Το Δρομολόγιο»
σε στίχους του Νίκου Γκάτσου...
Ωστόσο, η κορυφαία στιγμή της μεγάλης κι αξέχαστης ρεμπέτισσας ήρθε το 1980 μέσα από τα «Λαϊκά προάστια» του Ηλία Ανδριόπουλου σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη και τα «Μην κλαις» και «Πλατεία Βάθης». Κυρίως αυτά τα δύο τραγούδια πέρασαν τη Μπέλλου σ’ ένα «άλλο» κοινό, που δεν άκουγε ρεμπέτικα και συνεπώς η φωνή της δεν του ήταν και τόσο οικεία… Το μυστικό… Σχεδόν ένα χρόνο μετά (1981), η «έντεχνη» περιπλάνηση της Σωτηρίας συνεχίστηκε. Τούτη τη φορά, ο Μούτσης ήταν εκείνος που ζήτησε τη συμμετοχή της στον πρώτο «προσωπικό» δίσκο που ετοίμαζε πάνω σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη (το περίφημο «Φράγμα»), ο οποίος αμέσως ξάφνιασε τον κόσμο της μουσικής και όχι μόνο με τον «αιχμηρό», «δυσνόητο», αλλά τόσο περιεκτικό και γεμάτο μηνύματα λόγο του....

Η Μπέλλου θα έλεγε τρία τραγούδια στο άλμπουμ, ένα εκ των οποίων ήταν το «Δε λες κουβέντα». Ο συνθέτης φρόντισε να γράψει μουσικές που θα ήταν πιο κοντά στο «στυλ» της κι έτσι το συγκεκριμένο το έφτιαξε σε ζεϊμπέκικο ρυθμό. Άλλωστε, η αξέχαστη ερμηνεύτρια «λειτουργούσε» καλύτερα όταν άκουγε μπουζούκι παρά τα έγχορδα της ορχήστρας.

"Το Φράγμα", ο δίσκος που έφερε εντάσεις και δημιουργησε μια δυνατή φιλία ανάμεσα στον Μούτση και την Σωτηρία Μπέλλου
«Το Φράγμα», ο δίσκος
που δημιούργησε μια δυνατή φιλία
ανάμεσα στον Μούτση
και την Σωτηρία Μπέλλου...
Όμως, ο Μούτσης πρόβαρε με τη Σωτηρία μόνο τα τρία κουπλέ του τραγουδιού, αποκρύπτοντάς της ότι ενδιάμεσα υπήρχε και ρεφρέν το οποίο ερμήνευε ο ίδιος. Και τούτο γιατί -όπως ανέφερε ο ίδιος χρόνια αργότερα- ο ρυθμός του δεν ταίριαζε στο ύφος της (πιο «μαλακό» και «κανταδόρικο») κι έτσι προτίμησε να το πει εκείνος, κάτι που βεβαίως η Μπέλλου αγνοούσε! Με τα πολλά λοιπόν, ολοκληρώθηκε η ηχογράφηση του τραγουδιού (όπως και των υπολοίπων) κι έτσι δεν έμενε πλέον παρά η κυκλοφορία του δίσκου… …και τα ασφαλιστικά μέτρα Δεν πέρασαν παρά μόνο λίγες ημέρες και κάποιο πρωί, η Μπέλλου χτυπά το κουδούνι του σπιτιού του Μούτση εν εξάλλω καταστάσει! «Τι τραγούδι είναι αυτό που μου έδωσες;», τον ρωτά.

«Όλο «όχι» λέει. Δεν αυτό, δεν εκείνο, δεν το άλλο. Τίποτα αισιόδοξο». Σημειωτέον ότι δεν του …είπε κουβέντα για το ρεφρέν που προστέθηκε κι εκείνη δεν είχε ιδέα. Αφού λοιπόν ξέσπασε, έριξε και τη «βόμβα»: «Ζήτησα από τον Πατσιφά (Σ.Σ. τον διευθυντή της εταιρείας LYRA) να μην κυκλοφορήσει το τραγούδι και θα κάνω ασφαλιστικά μέτρα».

Ο Μούτσης προσπάθησε να την ηρεμήσει και να της εξηγήσει τι είχε συμβεί, αλλά σε πρώτη φάση μάλλον απέτυχε αφού η ερμηνεύτρια ήταν έξαλλη και δεν άκουγε τίποτε....


Ωστόσο, λίγες ημέρες μετά η Μπέλλου πήγε πάλι στο σπίτι του κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια και τον ευχαρίστησε λέγοντάς του ότι «τελικά είμαι τυχερή».
Η συμπεριφορά της δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αφού ο χαρακτήρας της είχε αρκετά «σκαμπανεβάσματα» και πολλές φορές ενεργούσε εν θερμώ. Φυσικά, το «Δε λες κουβέντα» όχι μόνο κυκλοφόρησε κανονικά στο «Φράγμα», αλλά αμέσως έγινε τεράστια επιτυχία, ακούστηκε κατά κόρον εκείνη την εποχή και τριάντα και πλέον χρόνια μετά έχει πάρει τον χαρακτηρισμό του «κλασικού», όντας μια από τις σπουδαιότερες στιγμές του ελληνικού τραγουδιού από καταβολής του!...
Από το musiccorner.gr
http://www.mixanitouxronou.gr/wp-content/uploads/2014/11/mixanitouxronou-logo-1.png 

Γιώργος Μουφλουζέλης ...Ο πιο αδικημένος Ρεμπέτης

$
0
0

Σπουδαία κομμάτια που έγραψε και τραγουδιούνται ως σήμερα κανείς δεν γνώριζε για ολόκληρες δεκαετίες ότι ήταν δικά του. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η δικαίωση στα μέσα του '60
«Που 'σουν μάγκα το χειμώνα», «Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο», «Ο ψαράς μέσα στη χώρα». Αυτά είναι κάποια από τα «διαμάντια» του ρεμπέτικου τραγουδιού που μας άφησε κληρονομιά -μαζί με δεκάδες άλλα- ο σπουδαίος ερμηνευτής Γιώργος Μουφλουζέλης.
Για πολλά χρόνια κανείς δεν γνώριζε ότι πολλά ρεμπέτικα κομμάτια είχαν την υπογραφή του. Η βιογραφία του με τίτλο «Οταν η λήγουσα είναι μακρά» αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το σενάριο της θρυλικής σειράς «Το μινόρε της αυγής», στην οποία εμφανίστηκε τραγουδώντας δυο δικά του δημιουργήματα: τον «Ψαρά» και το «Μέσ'στη φυλακή τ'Ανάπλι».

Ο Γιώργος Μουφλουζέλης γεννήθηκε το 1912 στη Μυτιλήνη. Αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο μετά τη β'δημοτικού, αφού ο αυστηρός κι απόμακρος πατέρας του αποφάσισε να τον πάρει μαζί του στην οικοδομή.
Βασανίστηκε στα γιαπιά, είχε όμως τα αυτιά του ανοιχτά στους ήχους και στη μουσική. Λαϊκά, δημοτικά, ρεμπέτικα, χασικλίδικα, κουτσαβάκικα τραγούδια τον συντρόφευαν από πολύ νωρίς.

Αυτοδίδακτος
Έμαθε μόνος του μπουζούκι, τζουρά και μπαγλαμά. Στα 22 του, μαζί με έναν φίλο του που έπαιζε κιθάρα, έκαναν περιοδείες στη Σύρο, στην Τήνο και τη Σάμο, ενώ στη διάρκεια της κατοχής έμεινε στη Μυτιλήνη παίζοντας μουσική. Μετά τον Στρατό, το 1933, κατετάγη στη Χωροφυλακή, όμως δεν του πήγαινε η ψυχή να φορτώνει με μηνύσεις φτωχούς πολίτες για ψύλλου πήδημα. Έτσι, ζήτησε την απόλυσή του. Στο νησί γνώρισε την πρώτη γυναίκα του, την Παναγιώτα, την οποία έχασε ύστερα από 15 χρόνια από καρκίνο.

Αν και από το 1930 είχε αρχίσει τα πηγαινέλα στην Αθήνα, τελικά ήταν το 1958 που κατάφερε να εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη. Από τους πρώτους που γνώρισε ήταν ο Μπάτης, στο καφενείο του οποίου «Τα τέσσερα βάσανα, οι έξι πόνοι» έπιασε δουλειά ψήνοντας καφέδες. Εκεί συνάντησε τον Βαμβακάρη, τον Δελιά, τον Παπαϊωάννου.

Όταν γνωρίστηκε με τον Απόστολο Καλδάρα, κυκλοφόρησε το πρώτο δισκάκι του με το «Ανεβαίνω σκαλοπάτια», χωρίς να εμφανίζεται το όνομά του. Δεύτερη επιτυχία ήταν το «Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο», με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Ως συνδημιουργός του κομματιού εμφανίζεται εκβιαστικά ο Μπάμπης Μπακάλης. Κάπως έτσι βίωσε τα κυκλώματα των δισκογραφικών. Τραγούδια του έγιναν γνωστά με ονόματα άλλων κι εκείνος έπαιρνε ως αντάλλαγμα 100, 200 ή 300 δραχμές, αναλόγως πώς κοστολογούσαν κάθε φορά την ανάγκη του για επιβίωση.

Το 1966 αποφάσισε να παντρευτεί ξανά, όμως η δεύτερη σύζυγός του τον εγκατέλειψε όταν ο γιος τους, ο Σταυράκης, ήταν δύο ετών. Στον αγώνα για την επιβίωση είχε πια δίπλα του τον μικρό. Μαζί έβγαιναν για το «πιατάκι», ο Γιώργης έπαιζε, το αγοράκι μάζευε τα κέρματα σε κουτούκια και ταβέρνες. Σε ένα από αυτά τα μαγαζιά, το 1968, συναντήθηκε με τον Ηλία Πετρόπουλο, ο οποίος ετοίμαζε βιβλίο για το ρεμπέτικο.

Προσφέρθηκε να βοηθήσει κι ο Πετρόπουλος τον κάλεσε σε μια εκδήλωση στο «Χίλτον» για να τραγουδήσει. Εκεί τον ανακάλυψε ο ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρίας Λύρα Αλέξανδρος Πατσιφάς, ο οποίος του πρότεινε να κάνει δίσκο, στον οποίο να τραγουδάει ο ίδιος. Το άλμπουμ πήγε μια χαρά κι έτσι ακολούθησαν άλλοι τέσσερις δίσκοι.
Παράλληλα, άρχισε τις εμφανίσεις σε μαγαζιά στην Πλάκα, είτε μαζί με καλλιτέχνες του Νέου Κύματος είτε με έντεχνους συνθέτες. Απέφευγε πεισματικά, ωστόσο, να συνεργαστεί με τις λεγόμενες «μεγάλες πίστες».

Όταν τη δεκαετία του '70 ο Γιώργος Νταλάρας ετοίμαζε το άλμπουμ «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» με επανεκτελέσεις θρυλικών κομματιών, ζήτησε από τον Μουφλουζέλη να του δώσει την άδεια ώστε να τραγουδήσει το «Σχολείο».

Τότε ήταν που το όνομά του συνδέθηκε επίσημα με το τραγούδι κι άρχισε να δέχεται προτάσεις για εμφανίσεις.

Ο δίσκος έγινε πλατινένιος, ο πρώτος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας.


  «Το μινόρε της αυγής»

Μαζί με τους εναπομείναντες ρεμπέτες δούλεψε στον «Ζυγό». Ένα βράδυ γνώρισε τον τότε γενικό διευθυντή της ΕΡΤ Φώτη Μεσθεναίο, ο οποίος του έγραψε τη βιογραφία και τη χρησιμοποίησε ως σενάριο στον δεύτερο κύκλο του σίριαλ «Το μινόρε της αυγής».

Όλα αυτά τα χρόνια ο Μουφλουζέλης ζούσε με συντροφιά τον γιο του Σταύρο. Τα έβγαζαν δύσκολα πέρα. Σε ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα ειπώθηκε ότι έπρεπε να βγει τιμητική σύνταξη για τους παλιούς καλλιτέχνες. Η Μελίνα Μερκούρη, ως υπουργός Πολιτισμού, την ενέκρινε, ο Γιώργος όμως την εισέπραξε μόνο τέσσερις πέντε φορές.  
Πέθανε σε ηλικία 79 χρονών στις 4 Αυγούστου του 1991, ξεχασμένος από φίλους και Πολιτεία.

http://1.bp.blogspot.com/-c4DAlzVASMw/UGk494n2huI/AAAAAAAAHz8/fwu2pvPZyoQ/s1600/espreso+logo.jpg

Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Πως ο ερμηνευτής της Ρωμιοσύνης που εξορίστηκε, τραγούδησε τον ύμνο της χούντας

$
0
0
Πέθανε σαν σήμερα,στις 7 Απριλίου του 2005
O Γρηγόρης Μπιθικώτσης «απογείωσε» τα προδικτατορικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος τον συμβούλευσε: «Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους» 
Από τη mixanitouxronou.gr:
Η δωρική φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση «απογείωσε» τα προδικτατορικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Οι δύο τους γνωρίστηκαν στην εξορία.
Ο Θεοδωράκης στον τραγουδιστή είδε τον τέλειο ερμηνευτή για να μελοποιήσει ποιήματα, όπως η Ρωμιοσύνη και τον Άξιον Εστί. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου απαγορεύτηκαν με διάταγμα του Αγγελή τα τραγούδια και η μουσική του «κομμουνιστού» συνθέτη.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο όμως, το καθεστώς, στο πρόσωπο του Μπιθικώτση είδε ακριβώς ότι και ο Θεοδωράκης. Τον τέλειο ερμηνευτή για τον ύμνο της χούντας.
Τους στίχους είχε γράψει ο Ηλίας Καραμανέας

http://news247.gr/timelines/article3716470.ece/BINARY/original/mixani-xronou.png
«Μέσα στ” Απρίλη τη γιορτή, το μέλλον χτίζει η νιότη αγκαλιασμένη, δυνατή, μ” εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο τον στρατιώτη…» Στις 13 Ιουλίου του 1967, στο κέντρο Δειλινά της Γλυφάδας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησαν σε πρώτη εκτέλεση το καθεστωτικό άσμα. Τη διοργάνωση, φυσικά, είχε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων.
Πριν καλά καλά περάσουν μερικοί μήνες, είδε το φως της δημοσιότητας η επιστολή που είχε στείλει ο Μίκης Θεοδωράκης, με την οποία παρακαλούσε τον Μπιθικώτση να μη διανοηθεί καν να τραγουδήσει το χουντικό τραγούδι..
"Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα «Δειλινά» τον «Υμνο της Επαναστάσεως. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος, για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις... "
Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις.
Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις, με μια κλωτσιά, αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στον βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν” αρχίσεις μια καινούργια καριέρα.
Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ, ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας, τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, θα πρέπει να ξέρεις, ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης, που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ” ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά»....
Ο Μπιθικώτσης δεν τον άκουσε.
Είπε πως δεν αντέχει να πάει ξανά στην εξορία, ειδικά σε μια περίοδο που η ζωή του είχε στρώσει, μετά από πολλές δεκαετίες βασανισμένου βίου. Ωστόσο, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μόνο σαν προδότης δεν έμεινε στην ιστορία. Ο λαός δεν χρειάστηκε να τον συγχωρήσει, καθώς ποτέ δεν τον κατηγόρησε....
http://news247.gr/timelines/article3716470.ece/BINARY/original/mixani-xronou.png

http://news247.gr/timelines/article3716470.ece/BINARY/original/mixani-xronou.pngΗ μεταπολίτευση δεν ήταν για τους Έλληνες εποχή για να λύσουν τους λογαριασμούς, αλλά για να κοιτάξουν μπροστά.
Ο Μπιθικώτσης δεν είχε συνέπειες, παρά μόνο αυτές της προσωπικής ευθύνης. Γεννημένος στις 11 Δεκεμβρίου του 1922 από φτωχή οικογένεια, κατάφερε να βρει τον δρόμο του και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές και τραγουδοποιούς της ελληνικής μουσικής.
Στη δισκογραφία μπήκε το 1949, σε ηλικία 25 ετών και συνέθεσε περισσότερα από 200 τραγούδια, μεταξύ των οποίων και τεράστιες επιτυχίες, όπως «Σε τούτο το στενό» και «Τρελοκόριτσο». Το 2003 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα, καθώς και με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών. Δηλαδή ένας «σερ» με τα όλα του.
Πέθανε στις 7 Απριλίου του 2005.
 http://news247.gr/timelines/article3716470.ece/BINARY/original/mixani-xronou.png

http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou/mhxanh-toy-xronoy-grhgorhs-mpithikwtshs-pws-o-ermhneyths-ths-rwmiosunhs-poy-eksoristhke-tragoudhse-ton-umno-ths-xountas.3812516.html

Απόστολος Καλδάρας - Βιογραφία (7 Απριλίου 1922- 8 Απριλίου 1990)

$
0
0

Ο Απόστολος Καλδάρας (ή Καρδάρας, που φερόταν ως πραγματικό επίθετο) εξελίχθηκε σε έναν από τους αξιολογότερους μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς του ρεμπέτικου τραγουδιού. 
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1922 και έφυγε σαν σήμερα το 1990! Τα πρώτα του μουσικά ακούσματα ήταν τα προσφυγικά τραγούδια της συνοικίας του.
Τα τραγουδούσε και η μητέρα του που ήταν πρόσφυγας! Καθώς ήταν καλός μαθητής στο σχολείο οι γονείς του τον έβλεπαν να γίνεται επιστήμονας. Φοίτησε στην Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές του!
Τότε έγραψε και το πρώτο του τραγούδι «Μάγκας βγήκε για σεργιάνι», που ακόμη και σήμερα είναι το ίδιο ζωντανό. ..!
Από την ημέρα εκείνη αφοσιώθηκε στην σύνθεση. Έγραψε πάνω από 1.200 τραγούδια, που, όχι μόνο τραγουδιούνται ακόμη αλλά έχουν την ίδια την παλιά επιτυχία!
Από τα πιο γνωστά τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα είναι το«Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Σ’ ένα βράχο φαγωμένο», «Συ μου χάραξες πορεία», «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά», «Άμα θες να κλάψεις κλάψε», «Στ’ Αποστόλη το κουτούκι», «Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι»και πολλά άλλα…
Διαβάστε την συνέχεια στο tralala.gr

Η Μαρούλα Κασκαβέλη είναι μια ''Παξιμαδοκλέφτρα''στην Αθηναΐδα

$
0
0

Η τραγουδίστρια με τη μπάντα της σε ένα πρόγραμμα με έντεχνα και λαϊκά την Πέμπτη 14 Απριλίου.
Με αγαπημένα τραγούδια γνωστών ερμηνευτριών όπως η Αλεξίου, η Γαλάνη, η Πρωτοψάλτη, η Ζουγανέλη και η Μποφίλιου και επιλογές από το λαϊκό και το ρεμπέτικο ρεπερτόριο, η Μαρούλα Κασκαβέλη,τραγουδίστρια με ιδιαίτερο ύφος και ηχόχρωμα και φανατικούς φίλους, θα εμφανιστεί την Πέμπτη 14 Απριλίου στη Μουσική Σκηνή του πολυχώρου Αθηναΐς.Πλαισιωμένη από τους μουσικούς της μπάντας της, τον Τάσο Αθηνόγλου στα πλήκτρα, το Νίκο Σκλάβο στις κιθάρες, τον Κώστα Στάϊκο στα πνευστά και το Στέλιο Ζανιδάκη στα ντραμς, η ερμηνεύτρια θα παρουσιάσει μια παράσταση γεμάτη εκπλήξεις, απρόσμενες διασκευές πασίγνωστων κομματιών και νοσταλγικές περιηγήσεις στο παρελθόν. Από την «Σωτηρία της ψυχής» του Σταμάτη Κραουνάκης σε χορογραφία της Αφροδίτης Καλαφάτη, ως την αθάνατη «Παξιμαδοκλέφτρα» με την ίδια την Κασκαβέλη να παίζει μπαγλαμά.
Μαρούλα Κασκαβέλη, Πολυχώρος Πολιτισμού Αθηναΐς, Καστοριάς 34-36, Βοτανικός, τηλ. 210 3480080, Πέμπτη 14 Απριλίου, ώρα προσέλευσης 22:00. Είσοδος: 10 ευρώ. Προπώληση: Viva.gr.
Newpost.gr

Απ’ το «Μοναστηράκι»… στο Ρουφ: Οι Rebeletiko στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express

$
0
0

Ο πυρήνας των Rebeletiko,Τάσος Γεωργόπουλος (λάφτα, κιθάρα και φωνητικά), Τάσος Γιαννούσης (μπουζούκι, τζουράς, μπαγλαμάς, στρέλα και φωνητικά) και Σοφία Μέρμηγκα, (κανονάκι και τραγούδι) επιβιβάζεται στο Τρένο στο Ρουφτις Τρίτες 12 & 19 Απριλίου 2016με ήχους και μουσικές που ακούγονται για πρώτη φορά στα βαγόνια της Αμαξοστοιχίαςκαι μας ταξιδεύουν απευθείας στην καρδιά της ανατολικής μας παράδοσης. Εκτός απ’ τα τραγούδια του νέου δίσκου τους «Μοναστηράκι», παίζουν αγαπημένα έντεχνα, παραδοσιακά, σμυρνέικα και ρεμπέτικα.

Οι Rebeletikoείναι μια μουσικήσυνωμοσία. Τα μέλη της υφαίνουν το σχέδιο τους στο υπόγειο εργαστήριμιας ταραγμένης πόλης, της Αθήνας. Υλικά τους οι ήχοι των ρεμπέτικων, των σμυρνέικων, των παραδοσιακών, των λαϊκών και κάθε λογής "περιθωριακής"μουσικής συντεχνίας. Ασυνήθιστες ρυθμικές παραλλαγές με αυτοσχεδιαστική διάθεση δημιουργούν συνθήκες για μια μουσική ενόραση, που συλλαμβάνει την αλήθεια, εκεί που η λογική αδυνατεί.

Οι Rebeletiko ταξιδεύουν παντού, συλλέγοντας ίχνη της ελληνική μουσικής και δένοντάς τα μαγικά μεταξύ τους. Το “Μοναστηράκι”, όπως τιτλοφορείται το πρώτο τους άλμπουμ, περιέχει ήχους και χρώματα από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αριστοτεχνικά συνυφασμένα, όπως τα βήματα των κάθε λογής ανθρώπων, που κάθε μέρα διασχίζουν το κέντρο της Αθήνας. Το «ηχογράφημα» αυτό περιλαμβάνει δέκα συνθέσεις που υπογράφει ο βασικός πυρήνας των Rebeletiko συμπράττοντας με μερικούς από τους κορυφαίους νέους Έλληνες μουσικούς, στους οποίους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα.
http://www.culturenow.gr/templates/el/images/colors/red/logoFooter.png

Ο Δήμος Αθηναίων βάζει την οικογένεια του Μάρκου να πληρώσει για τον τάφο του!

$
0
0
Στις 3.875 ευρώ φαίνεται πως αποτιμά ο δήμος Αθηναίων την καλλιτεχνική προσφορά του “πατριάρχη του ρεμπέτικου τραγουδιού” Μάρκου Βαμβακάρη, όπως προκύπτει από ρεπορτάζ της aftodioikisi.gr.
Τόση είναι η έκπτωση που προσφέρει για τον τάφο που επιθυμεί να αγοράσει η οικογένειά του στο Τριτο Νεκροταφείο την στιγμή που για άλλους, όπως πρόσφατα έκανε για τον αείμνηστο Δημήτρη Μητροπάνο, παραχώρησε δωρεάν τάφο στο Πρώτο Νεκροταφείο.
Αυτό προκύπτει από την εισήγηση της αρμόδιας επιτροπής, επί της οποίας καλείται να λάβει απόφαση το σημερινό δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων. Ο Μάρκος Βαμβακάρης πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1972 μετά από μια ζωή στην οποία γνώρισε μεγάλες δόξες αλλά και ακόμη μεγαλύτερη πίκρα και φτώχεια. Για να γίνει τότε η κηδεία του (9/2/1972), η οικογένειά του έκανε έρανο για να καλυφθούν τα έξοδα της ταφής. Τρία χρόνια αργότερα έγινε η εκταφή και τα οστά του μπήκαν σε οστεοθυρίδα.
Σε συνέντευξή της το 2013, έναν χρόνο πριν πεθάνει κι εκείνη, η χήρα του Μάρκου Βαγγελιώ Βαμβακάρη εξομολογιόταν τον μεγάλο της καημό, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα News:
«Από το 1972 που ο Μάρκος έφυγε από τη ζωή, μας έταξαν πολλοί ότι θα του φτιάξουν έναν τάφο. Έμειναν στα λόγια. Κανείς δεν το έπραξε και ας τον ονομάζουν “πατριάρχη του ρεμπέτικου”. Όταν πέθανε, κάναμε έρανο για να μαζέψουμε χρήματα για την ταφή. Ο Μάρκος έπαιζε παντού, αλλά δεν πληρωνόταν. Τέτοια ήταν η δυστυχία μας εκείνα τα χρόνια. Και έτσι ακόμα και σήμερα είναι χωρίς τάφο. Χωρίς να υπάρχει ένα μνήμα να του ανάβουμε το καντήλι. Να τον μνημονεύουμε».

Η Βαγγελιώ Βαμβακάρη πρόσθετε σε κείνη την εξομολόγηση:
«Πολλοί έταξαν σε μένα και τα παιδιά μου ότι θα του φτιάξουν ένα μνήμα να μπορούμε όλοι να προσκυνάμε και να τον μνημονεύουμε. Όσο το είδατε εσείς, το είδαμε και εμείς. Όλοι έλεγαν, αλλά κανείς δεν το έφτιαξε. Πολιτικοί και καλλιτέχνες. Και ο Νταλάρας υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει για να τον φτιάξουμε, αλλά τίποτα και από εκεί. Δεν πειράζει, να είναι καλά. Τώρα έχουν τα οστά του σε ένα μικρό κουτάκι, σε οστεοφυλάκιο και πηγαίνουμε και τα προσκυνάμε».

Σε δική του συνέντευξη για τα 30 χρόνια από τον θάνατο του Βαμβακάρη, ο Γιώργος Νταλάρας τόνιζε ότι ο Μάρκος δεν τιμήθηκε όπως του άξιζε ούτε μετά θάνατον. Αναφέρθηκε επίσης στην προσπάθεια που είχαν κάνει προ 15 ετών ορισμένοι για να δημιουργηθεί ένα μνήμα ισάξιο της ιστορίας του Μάρκου αλλά, όπως είπε, το όλο εγχείρημα δεν απέδωσε διότι ο Βαμβακάρης ήταν καθολικός στο θρήσκευμα και δεν δόθηκε η απαραίτητη άδεια. Επισημαίνεται ότι όταν πέθανε το 1972, τον έψαλλαν καθολικοί παπάδες παρά το γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία τον είχε αφορίσει επειδή είχε προχωρήσει σε δεύτερο γάμο 24 χρόνια νωρίτερα!

Μετά και τον θάνατο της κυρίας Ευαγγελίας, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας Βασίλης αποφάσισε να ζητήσει από τον δήμο Αθηναίων να αγοράσει χώρο στο Τρίτο Νεκροταφείο προκειμένου εκεί να δημιουργηθεί ένα μνημείο στο οποίο να αναπαυθούν τα οστά του Μάρκου παρέα με εκείνα της συζύγου του, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της aftodioikisi.gr.
Οπως προκύπτει από τα έγγραφα βάσει των οποίων θα γίνει η συζήτηση σήμερα στο δημοτικό συμβούλιο, ο τάφος που επέλεξε κοστίζει 43.875 ευρώ. Παράλληλα τέθηκε το ερώτημα εάν θα μπορούσε να γίνει μια καλύτερη τιμή σε αναγνώριση της προσφοράς του Μάρκου Βαμβακάρη αλλά και σε εφαρμογή των υποσχέσεων που είχαν δοθεί παλιότερα προς τιμήν του θανόντος καλλιτέχνη.
Η αρμόδια επιτροπή απεφάνθη ότι όντως, θα κάνει μια καλύτερη τιμή προσφέροντας έκπτωση 8,83% (!) ώστε αντί για 43.875 ευρώ, ο γιος του να πληρώσει 40.000, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της aftodioikisi.gr
Υπενθυμίζεται ότι πριν έναν μήνα ο δήμος Αθηναίων, κατόπιν αιτήματος της οικογένειας Μητροπάνου παραχώρησε εσαεί δωρεάν τάφο στο Πρώτο Νεκροταφείο όπου οι τιμές φθάνουν μέχρι και τα 80.000 ευρώ.

Cyclades24.gr

Το ''ΔαιμονοConcerto''στον Ιανό!

$
0
0
Ενσωματωμένη εικόνα 1Οι StringDemonsπαρουσιάζουν για πρώτη φορά το ανατρεπτικό καινούργιο κομμάτι τους ‘’ ΔαιμονοConcerto - Η ιστορία δύο προβληματισμένων (αλλά τελικά το…λύσανε!) εγχόρδων’’! 
 
Μαζί με αυτό βέβαια θα παίξουν μέρος από το πρόγραμμά τους, το ‘’Συμφωνικό Πανηγύρι’’ τους όπως είπε κάποιος, το οποίο ταξιδεύουν σε Ελλάδα και εξωτερικό. 

Από HeavyMetalσε Λαϊκά,  από Κλασσικά σε Παραδοσιακά κομμάτια και Εκκλησιαστικούς Ύμνους...
                         
Μουσική, ρυθμός, τρέλα, έγχορδα!

      Παρασκευή 15 Απριλίου
      Ώρα έναρξης 21.00
εισιτήρια στο...Viva Services 

Ρωμύλος Αβδής: «Ο ψεύτικος ντουνιάς και ο μπατίρης ο Λουκάς»

$
0
0
image (1)Στο Κάιρο, στην Μασρ Γκιντίντα, επί το ελληνικότερο Ηλιούπολη, πέρασα πέντε από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.

Η παροιμία που λέει ότι όποιος έχει πιει νερό από το Νείλο, κάποια στιγμή της ζωής του ξαναπάει στην Αίγυπτο με μένα επαληθεύτηκε μέσα από τη νοερή μυθιστορηματική επάνοδό μου στη χώρα των Φαραώ…

Μια πολιτική σάτιρα που ταξιδεύει από την Αλεξάνδρεια, στη Γιάλτα και στο ρεμπέτικο…
 
 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις.

Ανδρέας Π. από: agrinioreport.com

SibeΜόρια : Νέο αίμα από το Αγρίνιο στο δημοτικό τραγούδι..(Βίντεο)

$
0
0
SIBEΜΟΡΙΑ
Πώς τέσσερις νέοι άνθρωποι από το Αγρίνιο επέλεξαν να υπηρετήσουν τη δημοτική μουσική του τόπου τους

Τα SibeΜόρια (προφέρεται σιμπεμόρια) είναι ένα μουσικό σχήμα του οποίου τα μέλη ενώνει η φιλία, η όρεξη και το μεράκι για τη δημοτική μουσική. Τα μέλη της κομπανίας , που διαμένουν και δραστηριοποιούνται στο Αγρίνιο, αγάπησαν από μικρή ηλικία τη μουσική του τόπου τους και θέλησαν να την υπηρετήσουν, εντρυφώντας μάλιστα σε αυτή μέσω των σπουδών τους στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής.
Ακούγοντας κανείς το όνομα της κομπανίας  θα αναρωτηθεί τι σημαίνει και πως προέκυψε. «Η λέξη Σιμπεμόρια αποτελείται από δύο επιμέρους όρους.
Το Σι μπεμόλ που σημάνει σι ύφεση. Τη θέση του μολ έχει αντικαταστήσει ο δεύτερος όρος, η λέξη Μόρια. Μόρια στη μουσική διάλεκτο είναι τα επιμέρους μικροδιαστήματα μεταξύ των φθόγγων. Πρόκειται δηλαδή για λογοπαίγνιο που ενώνει μια νότα (σι ύφεση) με τη λέξη μόρια που σημαίνει μουσικό μικροδιάστημα», εξηγούν τα μέλη της κομπανίας Βαγγέλης Ντζούφρας (τραγούδι-λαούτο), Κοσμάς Παπακωστόπουλος (κλαρίνο), Παναγιώτης Καμζέλας (βιολί) και Βασίλης Σκουμάντζος (κρουστά).

Το 2012 ο Κοσμάς,ο Βαγγέλης και ο Παναγιώτης,  ιδρυτικά μέλη της μπάντας, ως σπουδαστές στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, που υπάγεται  στο ΤΕΙ Ηπείρου, αρχίζουν να παίζουν μεταξύ τους αγαπημένα δημοτικά τραγούδια από τον τόπο τους. Έτσι προκύπτει η επιθυμία για τη δημιουργία ενός σχήματος. Ξεκινούν να παίζουν σε διάφορες εκδηλώσεις, χοροεσπερίδες συλλόγων, μικρά γλέντια κ.α. Αφού αποκτούν τις πρώτες τους εμπειρίες αργότερα παίζουν σε γάμους, πανηγύρια, παραστάσεις χορευτικών συλλόγων εντός και εκτός Ελλάδας. Κάπως έτσι κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο πατάρι της δημοτικής μουσικής. Στις αρχές του 2015 προστίθεται ως βασικό μέλος στην κομπανία ο Βασίλης Σκουμάντζος (κρουστός), όπου έρχεται να συμπληρώσει την βασική δομή του συγκροτήματος.
Τα SibeΜόρια εκπροσωπούν κυρίως το τοπικό ρεπερτόριο (Ξηρόμερο, Μεσολόγγι κ.α). αλλά και της ευρύτερης Ρούμελης. Λόγω των σπουδών τους στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής έχουν εντρυφήσει στο υπερτοπικό ρεπερτόριο και καλύπτουν τις απαιτήσεις του (Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Νησιά). Τα sibeμόρια τραγουδούν σε γάμους και εκδηλώσεις, ενώ ξεχώρισαν και κέρδισαν το χειροκρότημα όσων παρακολούθησαν τη φιλανθρωπική  εκδήλωση για το «Χαμόγελο του Παιδιού» που πραγματοποιήθηκε στο Μουσικό Γυμνάσιο Αγρινίου τον περασμένο Δεκέμβρη.
Στόχος τους, όπως εξηγούν, είναι να εκφράσουν όσο το δυνατόν καλύτερα το ρεπερτόριο της δημοτικής μουσικής του τόπου μας αλλά και άλλων περιοχών.

Πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με την παραδοσιακή μουσική;
Όλοι μας είχαμε από μικρές ηλικίες τα μουσικά ερεθίσματα. Mεγαλώσαμε σε έναν τόπο με πλούσια μουσική παράδοση, τόσο σε επίπεδο ρεπερτορίου όσο και σε επίπεδο βιωμάτων (πανηγύρια). Επίσης η φοίτησή μας στο μουσικό σχολείο Αγρινίου μας έφερε σε άμεση επαφή με τα όργανα της μουσικής αυτής. Έτσι με το πέρασμα των χρόνων επικεντρωθήκαμε στην δημοτική μουσική.

Η είσοδός σας στο συγκεκριμένο τμήμα ήταν στους στόχους σας;

εφημερία 1 (1)
Αποτέλεσε πρώτη επιλογή σπουδών για όλους μας. Είναι ένα τμήμα με πλούσιο πρόγραμμα σπουδών σε ότι αφορά τη μουσική (Θεωρία μουσικής, εθνομουσικολογία, ρυθμολογία, τροπικότητα και εναρμόνιση κ.τ.λ.) και επικεντρώνεται καθεαυτού στη μουσική λαϊκή παράδοση.

Σύμφωνα με την εικόνα που έχετε από συνομηλίκους σας , είναι πολλοί οι νέοι άνθρωποι που ασχολούνται σήμερα με την παραδοσιακή μουσική;
Ο όρος παραδοσιακή μουσική δεν είναι τόσο δόκιμος όσο ο όρος δημοτική μουσική. Ετυμολογικά η λέξη, δημοτικός, αναφέρεται στο δήμο-λαό. Είναι δηλαδή η μουσική του λαού, προήλθε από το λαό για το λαό. Παράδοση σημαίνει παραδίδω. Πήραν (οι προηγούμενες γενιές), παίρνουμε (εμείς), δίνουμε και έτσι η δημοτική μουσική, μέσω της παράδοσης, εξελίσσεται και υφίσταται ως ζωντανό στοιχείο του πολιτισμού μας.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι οι νέοι σε μεγάλο  ποσοστό ακούνε τη δημοτική μουσική και διασκεδάζουν με αυτή. Επίσης πολλοί νέοι μουσικοί ασχολούνται με αυτό το είδος της μουσικής. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν και διαδραματίζουν τα μουσικά σχολεία και οι μουσικές ακαδημαϊκές σχολές της χώρας μας. Επίσης, λόγω της ανάπτυξης των τεχνολογικών μέσων, η μουσική πληροφορία είναι πολύ πιο εύκολα διαθέσιμη στο ευρύ κοινό.

-Τι είναι αυτό που κατά την άποψή σας κάνει τη μουσική αυτή ξεχωριστή;
Όλες οι μουσικές έχουν κάτι το ξεχωριστό και εκπροσωπούν πολιτισμούς, κοινωνίες και σε κάποιες περιπτώσεις τοπικές παραδόσεις. Ένα από τα χαρακτηριστικά που την κάνουν να ξεχωρίζει είναι η οργανολογική δομή της δημοτικής ορχήστρας με κυρίαρχο όργανο το κλαρίνο (στην Ηπερωτική Ελλάδα. Σε άλλες περιοχές βιολί, λύρα…) . Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι το ρεπερτόριο τόσο σαν μουσική όσο και σαν ποιητικό κείμενο. Το ρεπερτόριο δηλαδή είναι ανθρωποκεντρικό και εκφράζει την καθημερινή ζωή του ανθρώπου (έρωτας, ξενιτιά, θάνατος, ηρωισμός). Η ίδια η θεματολογία του είναι αυτή που κάνει το δημοτικό τραγούδι διαχρονικό. Η ίδια η αντοχή του δημοτικού τραγουδιού στο χρόνο είναι αδιάψευστος μάρτυρας της ποιότητάς του.    Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η σχέση μεταξύ μουσικού και χορευτή-ακροατή. Υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση αλληλεπίδρασης που βασίζεται στο βίωμα και τον αυθορμητισμό. Αυτό που κάνει επίσης ξεχωριστή τη δημοτική μουσική είναι η έκφραση των τοπικών ιδιωμάτων. Ίδια μουσικά κομμάτια επιτελούνται και χορεύονται διαφορετικά από τόπο σε τόπο, διαγράφοντας έτσι την υποκουλτούρα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των περιοχών.

-Ποιο είναι το μήνυμά σας σε όσους θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό το είδος μουσικής;
Η ενασχόληση με τη δημοτική μουσική για κάποιον που έχει μεράκι και όρεξη είναι ωραίο πράγμα. Η επαγγελματική όμως ενασχόληση χρειάζεται πολύ κόπο. Χρειάζεται μελέτη, υπομονή και επιμονή, γιατί αργεί κανείς να δει τα αποτελέσματα των προσπάθειών του. Βέβαια δε θεωρούμε ακόμη τους εαυτούς μας φτασμένους καλλιτέχνες. Η μουσική και η πρόοδος έχει αρχή αλλά όχι τέλος. Το να διασκεδάζεις τον κόσμο, να δημιουργήσεις κέφι ανεξάρτητα από τη δική σου διάθεση δεν  είναι το πιο εύκολο πράγμα. Απαιτεί συνδυασμό γνώσης, ταλέντου, επαγγελματικής συνείδησης.
Η σελίδα τους στο facebook στο σύνδεσμο  www.facebook.com/Simpemoria
AΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: www.agrinionews.gr

 

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ THESSALONIKI ...

$
0
0

Ο Τάσος Παπαδόπουλος με την αφήγηση του συνδέει σημεία, στενά στην Άνω Πόλη, πλατείες, φυλακές ακόμη και έναν τάφο στην Ευαγγελίστρια με το ρεμπέτικο.

Την δυνατότητα να γνωρίζουν την ιστορία για το ρεμπέτικο στην Θεσσαλονίκη θα έχουν μέσω του Thessaloniki Walking Tours όσοι το επιθυμούν την Κυριακή 17 Απριλίου.

Οι δερβίσηδες, οι πρόσφυγες, η μπάρα, οι μαχαλόμαγκες, η «χλίψη» στο καπέλο, το Γεντί Κουλέ και πάνω από όλα η μουσική. Οι μέρες που πέρασε στη Θεσσαλονίκη ο Βαμβακάρης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Κατσαρός και οι απίστευτες εμπειρίες του στον κόσμο, τα στέκια στην πόλη και οι περιπέτειες των ανθρώπων όπως αποτυπώθηκαν σε στίχους.
Ο Τάσος Παπαδόπουλος με την πυκνή του αφήγηση συνδέει σημεία, στενά στην Άνω Πόλη, πλατείες, φυλακές ακόμη και έναν τάφο στην Ευαγγελίστρια με το ρεμπέτικο.
Όπως πάντα οι αγαπημένοι μας Νικόλας και Τζώνυ μας περιμένουν στο Αλάμπρα για ζωντανή μουσική, ποτό, μεζέ.

Σημείο Συνάντησης: Γεντί Κουλέ (είσοδος)
Ώρα: 11πμ
Συμμετοχή: 15 ευρώ (στην τιμή συμπεριλαμβάνεται το ποτό και ο μεζές στο «Αλάμπρα»)
Πληροφορίες / Κρατήσεις: info@thessalonikiwalkingtours.com &  6978186900 - 1

Πηγή: www.voria.gr

«Δε λες κουβέντα»: Ένα animation για το ρεμπέτικο [Βίντεο]

$
0
0
«Δε λες κουβέντα». Πρόκειται για τη νέα δουλειά του Thomas Kunstler.
 
Είναι μια animation ταινία εμπνευσμένη από την Ελλάδα του μεσοπολέμου, το κυνήγι από την αστυνομία,  τον έρωτα, τη μουσική και τα ρεμπετάδικα, και την ασυμβίβαστη μουσική.

Να επιστρέψει ο Μάρκος στη Σύρα..[Βίντεο]

$
0
0
Markos-Vamvakaris.jpgΖητούμενο η παραχώρηση τάφου για τον Μάρκο Βαμβακάρη
Η γνωστοποίηση της απαίτησης του Δήμου Αθηναίων για καταβολή υψηλού αντιτίμου για την αγορά τάφου για τον Μάρκο Βαμβακάρη, κινητοποίησε τον Δήμο Σύρου-Ερμούπολης για εξεύρεση λύσης, με το δημοτικό συμβούλιο να εκφράζει την επιθυμία παραχώρησης τάφου από την Καθολική Επισκοπή ώστε ο Μάρκος να επιστρέψει στη γενέτειρα του.
Μείζων και ελάσσων μειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Σύρου-Ερμούπολης, εξέφρασαν κοινό ενδιαφέρον για τις ενέργειες της Δημοτικής Αρχής, η οποία έχει ήδη δραστηριοποιηθεί, προκειμένου να επιτευχθεί η παραχώρηση προσκυνήματος στη Σύρο για τον δάσκαλο του ρεμπέτικου.
Δεν τιμήθηκε
Με λογιστικούς υπολογισμούς κέρδους επέλεξε να αντιμετωπίσει ο Δήμος Αθηναίων τον Μάρκο Βαμβακάρη, όταν 44 χρόνια μετά τον θάνατο του η οικογένεια του εξέφρασε την επιθυμία αγοράς τάφου στο 3ο νεκροταφείο της Νίκαιας.

Παρά τη συνήθη τακτική του Δήμου Αθηναίων να παραχωρεί τάφους για τις μεγάλες μορφές της τέχνης, στην περίπτωση του μεγάλου Συριανού του ρεμπέτικου, υπήρξε η τυπική αντιμετώπιση, με την αναγνώριση της προσφοράς του στην μουσική ιστορία της Ελλάδας, να αποτιμάται σε μία στοιχειώδη λογιστική έκπτωση.


Με το πέρας της τριετίας από την ημέρα ταφής του Μάρκου Βαμβακάρη το 1972, πραγματοποιήθηκε η εκταφή του και έκτοτε τα οστά του φυλάσσονται σε οστεοθυρίδα.
Πλέον των 4 δεκαετιών που έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα, η πολιτεία παρέμεινε εγκλωβισμένη στα γραφειοκρατικά γρανάζια και τα θρησκευτικά στεγανά, χωρίς να καταφέρει ποτέ να τιμήσει έστω και μετά θάνατον μία μορφή της ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Μετά και τον θάνατο της συζύγου του Βαγγελιώς Βαμβακάρη το 2014, από την οικογένεια τους εκφράστηκε η επιθυμία αγοράς οικογενειακού τάφου, προκειμένου να μεταφερθούν εκεί τα οστά των δύο συζύγων.
Η αξία αυτού στο 3ο νεκροταφείο Νίκαιας ανέρχεται σε 43.875 ευρώ, με τον γιο τους να καταθέτει αίτημα έκπτωσης στην αρμόδια επιτροπή κοιμητηρίων του Δήμου Αθηναίων, η οποία απεφάνθη ομόφωνα αυτή να χορηγηθεί και η οποία να σημειωθεί ότι είναι της τάξης του 8,83%.
Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες και συνεχείς διαβεβαιώσεις για την ελάχιστη τιμή εκ μέρους της πολιτείας προς το πρόσωπο του, με την παραχώρηση τουλάχιστον ενός τάφου, ουδέποτε οι υποσχέσεις αυτές υλοποιήθηκαν.
Εικάζεται πως το καθολικό του δόγμα μπορεί να προκάλεσε κώλυμα ως προς την συγκεκριμένη παραχώρηση, παρά του ότι αν και είχε λάβει αφορισμό από την καθολική εκκλησία λόγω του διαζυγίου του, η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε από καθολικούς ιερείς.
Σήμερα, η τιμή που οφείλεται στον κατά τα άλλα αναγνωρισμένο καλλιτέχνη ως «πατριάρχη του ρεμπέτικου», περιορίζεται για τον Δήμο Αθηναίων σε εκπτωτικά ποσοστά.
Να επιστρέψει στη γενέτειρα του
Η δημοσιοποίηση του θέματος, προκάλεσε εύλογες κινήσεις εκ μέρους της δημοτικής αρχής της Σύρου, που κινητοποιήθηκε άμεσα προκειμένου να δοθεί λύση με την μεταφορά των οστών του Μάρκου στην γενέθλια γη του και η απόδοση της τιμής που του πρέπει.
Σχετικό ερώτημα για τις κινήσεις εκ μέρους του Δήμου για την έκβαση της υπόθεσης, ετέθη στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο από τους επικεφαλής της μείζονος δημοτικής μειοψηφίας Ανδρέα Γιαλόγλου και της ελάσσονος, Παύλο Χρυσαφίδη.
Όπως ανέφερε στο ερώτημα του ο κ. Γιαλόγλου «Μετά τα δημοσιεύματα σχετικά με τον τάφο του Μάρκου Βαμβακάρη στην Αθήνα, έχετε έρθει σε επαφή για να δείτε τι συμβαίνει με το τέλος που πρέπει να καταβληθεί. Είναι κάτι το οποίο μας ενδιαφέρει άμεσα. Τι επαφές έχετε κάνει και τι γνωρίζετε για το ζήτημα».
Υπέρ της ερώτησης του κ, Γιαλόγλου συνηγόρησε και ο Παύλος Χρυσαφίδης, αναφέροντας ότι ο Δήμος «πρέπει να αδράξει την ευκαιρία και να προσφέρει τάφο της οικογένειας Βαμβακάρη στο καθολικό κοιμητήριο».
Στην αιτιολόγηση του ανέφερε ότι κάνει την εν λόγω πρόταση «γιατί ο Μάρκος Βαμβακάρης είναι Συριανός και πρέπει να επιστρέψει στον τόπο του».
Απαντώντας σχετικά ο αντιδήμαρχος Αλέξης Αθανασίου, ανέφερε πως υπήρξε εκ μέρους του Δήμου άμεση αντίδραση, με έναρξη επαφών τόσο με την οικογένεια Βαμβακάρη όσο και με την Καθολική Επισκοπή.
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Αθανασίου «Την περασμένη εβδομάδα που έγιναν γνωστά τα δημοσιεύματα περί της απόφασης της αρμόδιας επιτροπής κοιμητηρίου του Δήμου Αθηναίων για να γίνει ταφικό μνημείο, προσκύνημα, στο 3ο νεκροταφείο της Αθήνας στη Νίκαια, για τον Μάρκο Βαμβακάρη. Ειλικρινά όλοι «πέσαμε από τα σύννεφα».
Με την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, Θ. Μενδρινού και με τον Δήμαρχο, κάναμε μία επαφή και σαφώς από τη στιγμή που ζητείται ένα τόσο μεγάλο ποσό από τον Δήμο Αθηναίων για να αγοραστεί ο τάφος, το πρώτο πράγμα που είπαμε είναι γιατί να μην έρθουν τα οστά του Μάρκου και της συζύγου του πίσω στη γενέτειρα του τη Σύρο».
Επεσήμανε την λεπτότητα που απαιτείται όσον αφορά στη θέληση της οικογένειας, που έχει και το τελικό λόγο, ενώ ενημέρωσε και για το αίτημα που κατατέθηκε προς την Καθολική Επισκοπή.
Όπως είπε «Είναι θέμα καθαρά της οικογένειας και πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί Έχουμε κάνει δύο πράγματα.
Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού μίλησε με την Καθολική Επισκοπή και με τον Σεβασμιότατο Πέτρο, διότι τα καθολικά νεκροταφεία είναι ενοριακά, δεν είναι δημοτικά όπως των ορθόδοξων και εκείνος είχε την ίδια πληροφόρηση. Δεν θέλω να προκαταλάβω τίποτα γιατί είναι δύσκολη περίπτωση. Φάνηκε ότι ο Σεβασμιότατος το σκέφτεται σοβαρά.
Όμως επειδή δεν θέλω να προκαταβάλλω κανένα και επειδή είναι σε επαφές η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού με την οικογένεια, αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Καλό θα είναι να περιμένουμε λίγο, πάντως έχουμε κινηθεί αστραπιαία.
Θεωρώ ότι αν γινόταν αυτό, πραγματικά θα γινόταν ένα προσκύνημα για τον πατριάρχη του ρεμπέτικου, τον άνθρωπο που διαμόρφωσε την λαϊκή μας μουσική. Τον άνθρωπο που αν δεν τον είχε αναδείξει ο Τσιτσάνης και κάποιοι άλλοι μεγάλοι συνθέτες κόντευε να μην τον ξέρει κανείς. Μακάρι να γίνει».
http://www.syrosrun.gr/images/2016/04/07/koinignomi.PNG
www.koinignomi.gr

Οι Imam Baildi κυκλοφορούν το πρώτο live album τους!

$
0
0

Μετά από 8 χρόνια συναυλιών στην Ελλάδα, αλλά και σε πάνω από 20 χώρες του εξωτερικού, οι Imam Baildi κυκλοφορούν το πρώτο live άλμπουμ τους, με τίτλο “ΙΜΑΜ ΒΑILDI LIVE”.

Πρόκειται για ένα διπλό cd με τις πιο ιδιαίτερες στιγμές από συναυλίες των τριών τελευταίων ετών στην Ελλάδα.
Ακούγοντάς το, ο ακροατής μεταφέρεται στη μοναδική ατμόσφαιρα των συναυλιών των Imam Baildiπου έχουν πλέον καθιερωθεί ως το συγκρότημα που μας έχει συνηθίσει σε στιγμές εκρηκτικής σκηνικής παρουσίας, που παρασέρνουν το κοινό σε ένα συνεχόμενο πάρτυ.
Στο διπλό album περιλαμβάνονται live εκτελέσεις κομματιών που έχουν συμπεριληφθεί στα προηγούμενα studio albums τους, αλλά και κομμάτια που μέχρι στιγμής δεν είχαν δισκογραφηθεί, καθώς παίζονταν μόνο στις ζωντανές εμφανίσεις.
Όπως μας λένε οι ίδιοι οι Imam Baildi:
“To Live Album μας είναι εδώ! Ακολουθώντας την επιθυμία όλων των φίλων μας που θέλουν να ακούν τα κομμάτια όπως παίζονται στα live, και όσων αναζητούν τα κομμάτια που παίζουμε μόνο στις συναυλίες αλλά δεν είχαν μπει στους προηγούμενους δίσκους, με χαρά παρουσιάζουμε ένα διπλό CD με τις πιο δυνατές στιγμές από τις συναυλίες μας. Ευχαριστούμε όλους για τη στήριξη σας τα τελευταία 8 χρόνια! Η ενέργεια και η αγάπη σας είναι ο λόγος ύπαρξης αυτού του album.”
Τα πρώτα radio singles είναι:
Διαβάστε την συνέχεια στο www.tralala.gr

Ρεμπέτικη συλλογή με 200 τραγούδια

Ρόζα Εσκενάζυ: Η γυναίκα που ανάγκασε τον Μεταξά να λογοκρίνει το ρεμπέτικο

$
0
0

Η ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ, αυτής της μεγάλης γυναίκας του ρεμπέτικου, κύλησε σαν ταινία, πότε σαν παραμύθι και πότε σαν εφιάλτης, καθώς οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη. 
Ξεκίνησε να χορεύει στα κέντρα του Πειραιά. Ταξίδεψε με τη φωνή της σε όλο τον κόσμο, αφού πατρίδα της ήταν μόνο η μουσική. Έκρυβε πάντοτε τουλάχιστον δέκα χρόνια από την ηλικία της και είναι άγνωστη η ημερομηνία της γέννησης της.
Ήταν Εβραία, αλλά είχε σχέσεις με Γερμανό αξιωματικό και στο σπίτι της έκρυβε αντιστασιακούς.
Πέθανε φτωχή και εξαθλιωμένη από Αλτσχάιμερ.
Εδώ η ιστορία της...
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1883- 1890 από γονείς Εβραίους. Ο πατέρας της, Αβραάμ Σκιναζί, ήταν παλιατζής.
Η οικογένεια της μετακόμισε μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Και ενώ η μητέρα της εργαζόταν ως καθαρίστρια σε πλούσια σπίτια, μια μέρα οι Τούρκοι ιδιοκτήτες μιας τοπικής ταβέρνας άκουσαν τη Ρόζα να τραγουδά. Ενθουσιάστηκαν από τη φωνή της και αμέσως πήγαν στο σπίτι της για να της ζητήσουν να εμφανιστεί στο κέντρο τους. Τότε κατάλαβε ότι θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι.

Η Ρόζα μετακόμισε στην Αθήνα μετά από έναν άτυχο έρωτα και ξεκίνησε να χορεύει στα καμπαρέ του Πειραιά. Η μεγάλη της αγάπη ήταν όμως το τραγούδι και έτσι ξεκίνησε να τραγουδά ελληνικές, αρμένικες και τούρκικες μελωδίες. Σύχναζε στα στέκια των μουσικών της προσφυγιάς και ο Παναγιώτης Τούντας δεν άργησε να την ανακαλύψει.
Ο Τούντας κατάλαβε αμέσως το ταλέντο της και τη σύστησε στον Βασίλη Τουμπακάρη της εταιρείας Columbia Records.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 30 ηχογράφησε εκατοντάδες δημοτικά, ρεμπέτικα και σμυρναίικα τραγούδια. Η έναρξη της καριέρας της σηματοδοτείται από την ακμή του ρεμπέτικου, του οποίου υπήρξε εκείνη την περίοδο η πιο αντιπροσωπευτική φωνή.


Το τραγούδι "Πρέζα όταν πιεις"αποτέλεσε την αρχή της λογοκρισίας του Μεταξά, που έθεσε στο περιθώριο το ρεμπέτικο τραγούδι την περίοδο του μεσοπολέμου.
Το καινούριο ρεύμα μέσα στο πλαίσιο του ρεμπέτικου, το οποίο εκπροσωπούσε ο Βασίλης Τσιτσάνης, θα κέρδιζε έδαφος μετά τον Πόλεμο.
Τα δημοφιλέστερα τραγούδια της: Δημητρούλα, Τα κεριά τα σπαρματσέτα, Ναυτάκι, Χαρικλάκι, Κάτω στα λεμονάδικα, Μπαμπέσα, Καναρίνι μου γλυκό, Αμανές, Μπαμ και μπουμ, Μη βιάζεσαι μικρή μου θα σ'αρραβωνιαστώ, Γύφτισσα, Λιλή η σκανταλιάρα, Σέρβικος πολίτικος, Έλα φως μου, Μού 'χεις πάρει το μυαλό, Αερόπλανο θα πάρω, Πατρινιά, Μαρικάκι μου, κ.ά.


Ταξίδεψε στα Βαλκάνια, την Αίγυπτο, τις ΗΠΑ και τη Μέση Ανατολή. Πατρίδα της ήταν μόνο το τραγούδι. Στην Ελλάδα, παρά το καταπιεστικό καθεστώς της Κατοχής, η Ρόζα συνέχισε να εμφανίζεται ζωντανά και το 1942 μάλιστα άνοιξε το δικό της μουσικό κέντρο, το «Κρυστάλ». ΉτανΕβραία, ωστόσο κατάφερε να βγάλει ένα πλαστό πιστοποιητικό γεννήσεως κυρίως επειδή διατηρούσε σχέση μεΓερμανό αξιωματικό.
Η Ρόζα όμως δεν ήταν συνεργάτιδα των Γερμανών. Είχε κρύψει στο σπίτι της αντιστασιακούς μαχητές, ακόμη και Άγγλους απεσταλμένους αντιστασιακούς, ενώ κατάφερε να γλυτώσει αρκετούς Εβραίους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Το 1943 όμως η κάλυψή της κατέρρευσε και τη συνέλαβαν. Παρέμεινε τρεις μήνες στη φυλακή και στη συνέχεια την άφησαν ελεύθερη. Κρυβόταν για το υπόλοιπο διάστημα έως το τέλος του πολέμου, φοβούμενη ότι θα μπορούσε να συλληφθεί ξανά από τους Γερμανούς.
Τα επόμενα χρόνια το σμυρναίικο και το ρεμπέτικο είχαν χάσει πια τη δημοτικότητά τους και έτσι η Ρόζα, όπως και άλλες μεγάλες προσωπικότητες του είδους αυτού, εμφανίζονταν πια περιστασιακά σε επαρχιακά φεστιβάλ και σε μικρότερης εμβέλειας καλλιτεχνικά γεγονότα.

Μετά το 1977 άρχισε να παθαίνει κρίσεις αμνησίας. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1980πέθανε στο σπίτι της στην Κηπούπολη Περιστερίου φτωχή και εξαθλιωμένη, χτυπημένη από προχωρημένο Αλτσχάιμερ.
Την έθαψαν σε έναν πρόχειρο τάφο στο χωριό Στόμιο της Κορινθίας. Το 2008 το πολιτιστικό σωματείο του χωριού συγκέντρωσε χρήματα και πρόσθεσε μια επιτύμβια στήλη, που έγραφε «Ρόζα Εσκενάζυ, Καλλιτέχνις»...

Το ρεμπέτικο της γενιάς μας.. (Βίντεο)

$
0
0

Γιατί κάποιος να διασκευάσει τραγούδια ή να μελοποιήσει ποιήματα που γράφτηκαν πολλές δεκαετίες πριν; Ποιος ξέρει... Το θέμα είναι ότι συμβαίνει! 

Όλο πιο συχνά μουσικοί της νέας γενιάς ανατρέχουν και αντλούν υλικό από το παρελθόν. Τα αποτελέσματα; Ποικίλουν.

Οι LEGO διασκευάζουν Βαμβακάρη: "Τα ζηλιάρικά σου μάτια"
Η αυθεντική σύνθεση του Μάρκου Βαμβακάρη κυκλοφόρησε το 1938 (ακούστε το κομμάτι   εδώ)


Οι Δραμαμίνη μελοποιούν Καρυωτάκη: "Ο Μιχαλιός" (το ποίημα γράφτηκε το 1919 όταν ο Καρυωτάκης ήταν 23 ετών. Ακούστε έναν εντελώς διαφορετικό "ελαφρολαϊκό"Μιχαλιό απο τον Γιάννη Βογιατζή σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη  εδώ)



Οι Ρόδες United στο "Μια όμορφη μελαχρινή"του Μάρκου Βαμβακάρη (το αυθεντικόεδώ).


* η φωτογραφία είναι από το κόμικ "Ρεμπέτικο"του David Prudhomme

 Πηγή ανάρτησης www.thepressproject.gr

Viewing all 1584 articles
Browse latest View live