Quantcast
Channel: Το Ρεμπέτικο Τραγούδι
Viewing all 1584 articles
Browse latest View live

«Λόγια ανταλλάξαμε βαριά»: Το νέο τραγούδι των Μιχάλη και Παντελή Καλογεράκη

$
0
0
Rembotika1

Οι Μιχάλης & Παντελής Καλογεράκης προτείνουν τη δημιουργική συνύπαρξη του ρεμπέτικου κόσμου του Ρεμπώ με τον ποιητικό κόσμο του ρεμπέτικου, στον νέο τους δίσκο με τίτλο «Ρεμπώτικα«.

Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 όταν τα αδέρφια Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν, όπου μέσα από τις επιστολές αυτές ξεδιπλωνόταν η πορεία της ερωτικής τους σχέσης.

Τα «Ρεμπώτικα»

Monopoli.gr
Η καλλιτεχνική τους ανησυχία για τη μελοποίηση αυτών των επιστολών τούς οδήγησε σε μία τολμηρή ιδέα: Το πάντρεμά τους με ρεμπέτικα τραγούδια, δημοφιλή αλλά και λιγότερα γνωστά στο ευρύ κοινό. Μία συνομιλία, μια περιγραφή αλλά ταυτόχρονα και ένας σχολιασμός της θυελλώδους αυτής σχέσης μέσα από την ερωτική θεματολογία των κλασικών ρεμπέτικων.

Βασικός άξονας του δίσκου είναι οι σημαντικοί σταθμοί της πενταετούς σχέσης τους μέσα από 9 επιστολές τους που μεταλλάχθηκαν σε 9 ρεμπώτικα τραγούδια: Aπό την πρώτη επιστολή τον Σεπτέμβρη του 1871 που αποστέλλει ο Ρεμπώ στον 27χρονο Πώλ Βερλαίν, που ζούσε νιόπαντρος στο Παρίσι με την έγκυο γυναίκα του μέχρι και την τελευταία τους συνάντηση το 1875, από τη γνωριμία τους μέχρι και το χωρισμό τους.

Επιλέχθηκε ως προπομπός του άλμπουμ «Ρεμπώτικα» το τελευταίο τραγούδι που ολοκληρώνει και την εκρηκτική σχέση τους: «Λόγια ανταλλάξαμε βαριά» της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλουκαι του Τώνυ Μαρούδα το οποίο περιγράφει άρτια την τελευταία τους συνάντηση καθώς φωτίζει με τραγική ειρωνεία ο στίχος “κι αν ξεχαστούν καμιά φορά, τα λόγια εκείνα τα βαριά, ίσως αγάπη μου να σμίξουμε και πάλι” ενώ γνωρίζουμε πως οι δυο τους δεν συναντήθηκαν ποτέ ξανά.
Ταυτόχρονα ακούμε την επιστολή που έστειλε ο Ρεμπώ στο φίλο του Ντελαέ μετά από την τελευταία συνάντηση του πρώτου με τον Βερλαίν στη Στουτγκάρδη το 1875, όπου έμελλε να είναι και η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δύο τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΜιχάλης και Παντελής Καλογεράκης στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Το άλμπουμ «Ρεμπώτικα» θα κυκλοφορήσει από τη Μικρή Άρκτο το φθινόπωρο του 2020. Οι επιστολές του άλμπουμ επιλέχθηκαν από το βιβλίο με τίτλο « Το μεθυσμένο καράβι -Ποιήματα και επιστολές» σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη (εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2008). Στο άλμπουμ θα συμμετέχουν ερμηνευτικά η Λένα Κιτσοπούλου, η Ελένη Κοκκίδου και η Μάρθα Φριντζήλα.
Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Απόστολος Κίτσος, με τον οποίο συναντιούνται ξανά, μετά τον κύκλο τραγουδιών “Κάτι παράξενο” (Μικρή Άρκτος 2017).

Ακούστε το νέο τους τραγούδι:

 



ℹ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το άλμπουμ των αδερφών Καλογεράκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος

Monopoli.gr

Πηγή ανάρτησης: www.monopoli.gr



Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν: Βγαίνει με δύο παραστάσεις στους αρχαιολογικούς χώρους.

$
0
0
Ρεμπετικο_συμποσιοΜε δύο διαφορετικά δρώμενα, που έχουν ως πηγή έμπνευσής τους την ελληνική μυθολογία. συμμετέχει ο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν στην καλοκαιρινή δράση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού σε αρχαιολογικούς χώρους με τίτλο «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», παρουσιάζοντας.

Το πρώτο είναι το «Ρεμπέτικο αρχαιοελληνικό συμπόσιο» που θα παρουσιαστεί στις19 και 20 Αυγούστου, στις 21.00 στη Ρωμαϊκή Αγορά Αθηνών αλλά και στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά. Το δεύτερο, με τίτλο «Πλάθοντας τον Προμηθέα», έκανε πρεμιέρα με μεγάλη επιτυχία στις 24 και 25 Ιουλίου στο Λύκειο Αριστοτέλους, και θα φιλοξενηθεί στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ, στο Βυζαντινό Μουσείο.

Τα δύο δρώμενα ανατέθηκαν στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν από τηνΕθνική Λυρική Σκηνή, στο πλαίσιο του μεταξύ τους μνημονίου συνεργασίας. Συμμετέχουν σταθεροί συνεργάτες του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν αλλά και ηθοποιοί-μουσικοί που επιλέχθηκαν μέσα από ανοιχτή ακρόαση.
Για την παρακολούθηση των παραστάσεων απαιτούνται δελτία εισόδου.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

“Γιωργίτσα”, παραδοσιακό μικρασιάτικο τραγούδι, από τον Σύλλογο Ρεθυμνίων Μικρασιατών.(vids)

$
0
0
Να ευχαριστήσω τον κύριο  Δημήτρη  Θωμαδάκηγια την αδεια να αναρτησω τα  κείμενα και τα βιντεο

«Γιωργίτσα» ακόμη ένα πανέμορφο ερωτικό παραδοσιακό τραγούδι της Ελληνικής Ερυθραίας Μικράς Ασίας, της πατρίδας των προγόνων μας…

Άλλη μια πλήρως επιτυχημένη κατά τη γνώμη μου ερμηνεία από την χορωδία του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών, που με το συνολικό αυτό πόνημά τους τίμησαν τις μουσικές και όχι μόνον μνήμες των μαρτύρων προγόνων μας στα αιματοβαμμένα Μικρασιάτικα Χώματα και εκτιμώ ότι αξίζουν της επιδοκιμασίας όλων μας! Οι κρίσεις δικές σας…

"Γιωργίτσα"

Ήχος πλάγιος του πρώτου, Φρύγιος. Ρυθμός 9/σημος με μορφή 2+2+2+3.
Θέμα καθαρά ερωτικό, όπως διαπιστώνει κανείς ήδη από τον τίτλο.
Πολυαγαπημένο στ’ Αλάτσατα, στις Φώκαιες, αλλά και ευρύτερα στην Ερυθραία Μικράς Ασίας.
Τραγούδια ανάλογου θέματος και τίτλου, συναντάμε συχνά στη Μικρασιατική παράδοση. Υποκοριστικά ονόματα αγαπημένων γυναικών, γίνονται τίτλοι τραγουδιών («Ελενάκι», «Ειρηνάκι», «Χαρικλάκι» κ.α.).
Τραγουδάει ο Χαράλαμπος Τσομπανάκης και τον συνοδεύει η χορωδία του Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνου.

Στα όργανα συμμετέχουν:
  • Πατήρ Γεώργιος Τζάβλας, κανονάκι,
  • Γεώργιος Αγγελογιαννάκης, πολίτικη λύρα,
  • Γιάννα Βερνάδου, τουμπελέκι,
  • Μάρκος Δασκαλάκης, ούτι,
  • Μανόλης Κοντογιάννης, λαούτο,
  • Μανόλης Κυδωνάκης, λαούτο,
  • Χρήστος Μπαλτσίδης, ούτι,
  • Αλέξανδρος Μυρωδιάς, ταμπουράς,
  • Δημήτρης Σολακόγλου, κουτάλια,
  • Άρης Συσκάκης, βιολί και
  • Μανόλης Χριστοδούλου, τουμπελέκι.

Η ηχοληψία πραγματοποιήθηκε από τον Γιάννη Ζαμπουλάκη.
Η χορωδιακή, μουσική και γενικά συνολική επιμέλεια του μουσικού αυτού έργου ανήκει στον ακούραστο και καταξιωμένο καθηγητή της Βυζαντινής μουσικής, κ. Ανδρέα Γιακουμάκη!


«Γιωργίτσα» (στίχοι)

Εγώ `λεγα να σ’ αγαπώ Γιωργίτσα μου,
κανείς να μη -κανείς να μη το ξέρει,
τώρα το ’μάθαν οι δικοί Γιωργίτσα μου,
το μάθανε -το μάθανε κι οι ξένοι.

Έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα, έλα πάρε με,
άνοιξε τις δυο σου αγκάλες, μέσα βάλε με,
άνοιξε τις δυο σου αγκάλες, μέσα βάλε με,
έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα, έλα πάρε με.

Το γιασεμί στη πόρτα σου Γιωργίτσα μου,
άνθισε και -άνθισε και θα δέσει,
τ’ αγγελικό σου το κορμί Γιωργίτσα μου,
στα χέρια μου -στα χέρια μου θα πέσει.

Έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα και Γιωργούλα μου,
συ μου ‘χεις καμμένη φως μου την καρδούλα μου,
συ μου ‘χεις καμμένη φως μου την καρδούλα μου,
έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα και Γιωργούλα μου.

Μάζεψε συ τα γιασεμιά Γιωργίτσα μου,
και ‘γω τα βε –και ‘γω τα βελονιάζω,
πούλησε την αγάπη σου Γιωργίτσα μου,
και ‘γω την α –και ‘γω την αγοράζω.

Έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα, έλα πάρε με,
άνοιξε τις δυο σου αγκάλες, μέσα βάλε με.
Έλα Γιούλα, Γιούλα, Γιούλα και Γιωργούλα μου,
συ μου ‘χεις καμμένη φως μου την καρδούλα μου.

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ

Α. Γυναίκες:
1. Μαρίτσα Βοριά -Παναγιωτάκη, 2. Κωνσταντίνα Γωνιωτάκη, 3. Γεωργία Δαμβόγλου –Παυλάκη, 4. Μαρία Δασκαλάκη, 5. Κούλα Κανέλλου–Παπαδομανωλάκη, 6. Ελένη Καρπιδάκη –Σκευάκη, 7. Μαρία Κισσανδράκη, 8.Ειρήνη Κλάδου –Παπαδάκη, 9. Βασιλεία Μαρίνου –Καζαβή, 10. Ζαχαρένια
Παπαδάκη, 11. Μαρία Πατάκα, 12. Μαρία Πατάκα –Λιουδάκη, 13. Μαρίνα Πατάκα–Καραδάκη, 14. Δέσποινα Πετρούλη –Δασκαλάκη, 15. Μαρία Σαρηγιάννη–Αλεξανδράκη, 16. Ειρήνη Συσκάκη, 17. Γκορτάνα Τανάσκοβιτς, 18. Βενετία Τσομπανάκη –Σταγάκη, 19. Ευαγγελία Τσομπανάκη –Σταματογιαννάκη, 20. Μαρία Χατζησπύρου –Τσαγκαράκη.

Β. Άνδρες:
1. Κυριάκος Αραμπατζόγλου, 2. Αθανάσιος Γιακουμάκης, 3. Κωνσταντίνος Γονιδάκης, 4. Μιχάλης Καραδάκης, 5. Μανόλης Λαμπρίδης, 6. Ισίδωρος Μαρίνος, 7. Σταύρος Μαρίνος, 8. Τάσος Μιχαηλίδης, 9. Ελευθέριος Μιχάλας, 10. Δημήτρης Σολάκογλου, 11. Παρασκευάς Συριανόγλου, 12. Χαράλαμπος Τσομπανάκης.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΟ Κ.Μ.Σ. & ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΜΕΧΤΙΔΗ

Ακόμη ένα ολόθερμο ευχαριστώ στο Κέντρο Μικρασιάτικων Σπουδών (Κ.Μ.Σ.) και στον αγαπητό φίλο συγγραφέα Πέτρο Μεχτίδη, για την ευγενική και ένθερμη συναίνεσή τους ως προς τη χρήση του ιστορικού τους υλικού, στην όλη αυτή προσπάθεια δημόσιας ανάδειξης και μεταλαμπάδευσης της μουσικής και όχι μόνο μαρτυρικής κληρονομιάς των προγόνων μας στις Μικρασιάτικες Πατρίδες…

Επισυναπτόμενη φωτογραφία:
Εξώφυλλο του πληροφοριακού βιβλιαρίου, το οποίο συνοδεύει το cd του Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνου έτους 2000, με τίτλο «Μνήμες Ρεθυμνίων Μικρασιατών».

Από τα 13 τραγούδια του cd, μέχρι σήμερα έχουν ήδη αναρτηθεί στο YOUTUBE (επιπλέον του παρόντος) τα εξής, με τη συνοδεία και ιστορικού φωτογραφικού υλικού:

Βασιλικός (Βουρλά Ερυθραίας Μικράς Ασίας)


ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ στίχοι:

Βασιλικός μυρίζει εδώ, Βουρλιώτης κατεβαίνει,
αφήτε με να τον εηδώ γιατ' η ψυχή μου βγαίνει.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έλα να σε δω να γιάνω, να μην πέσω κι αποθάνω,
να μην πέσω κι αποθάνω, έλα να σε δω να γιάνω!

Αυτὰ τα μάτια τα γλυκά, που δεν τους μοιάζουν άλλα,
είναι απ' όλα πι' όμορφα κι απ' όλα πιο μεγάλα.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Ας μ' αφήνανε να στέκω, μέρα νύχτα να σε βλέπω,
μέρα νύχτα να σε βλέπω, ας μ' αφήνανε να στέκω!

Τέσσερα κάτια είν' ο ντουνιάς, τα δυο είν' η αφεντιά σου,
και τ' άλλα δυο τ' αδέρφια σου κι η αρχοντογενιά σου.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έλα, έλα που σου λέγω, μην με τυραννείς και κλαίγω,
μην με τυραννείς και κλαίγω, έλα, έλα που σου λέγω!

Μπέη μου και λεβέντη μου, ασίκη και πασά μου,
στου γελεκιού σου την πουζού γραμμένο είν' τ' όνομά μου.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Θάλασσα βαρείς τον άμμο, σ' αγαπώ μα τι να κάμω,
σ' αγαπώ μα τι να κάμω, θάλασσα βαρείς τον άμμο!

Τον άμμο τον αμέτρητο με βάλαν να μετρήσω,
του γελεκιού σου τα κουμπιὰ χρουσὰ να τα κεντήσω.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έβγα ήλιε μου και φως μου, το γλυκό φιλί σου δώσ' μου,
το γλυκό φιλί σου δώσ' μου, έβγα ήλιε μου και φως μου!

Σαράντα πέντε μαχαιριὲς την μια πάνω στην άλλη,
κι άλλες σαράντα νταγιαντώ να μην σε πάρει άλλη.
Λα λα λα, λα ρα λα λα λα. Λα λα λα, λα ρα λα λα λα.
Έλα να σε δω να γιάνω, να μην πέσω κι αποθάνω,
να μην πέσω κι αποθάνω, έλα να σε δω να γιάνω!

Το τραγούδι αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, τραγουδούσε σε κάθε γλέντι η «Ντεληγιάνναινα» στο Βουρλιώτη σύζυγό της, ο οποίος ήταν η ψυχή των αποκριάτικων ξεφαντώσεων στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας...

Ευχαριστώ από καρδιάς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών και ιδιαίτερα τον πρώην Πρόεδρό του και αγαπητό φίλο συγγραφέα κ. Παρασκευά Συριανόγλου, για την ευγενική και ένθερμη αποδοχή του αιτήματος, της δημόσιας προβολής του παρόντος έργου.

Μια Σμυρνιά στο παναθύρι. (Αστικής προέλευσης τραγούδι της Σμύρνης).

 

«Μια Σμυρνιά στο παναθύρι».
Ήχος δεύτερος μαλακού χρώματος. Ρυθμός επτάσημος με μορφή 3+2+2.

Ευρύτατα γνωστό Σμυρνέϊκο τραγούδι αστικής προέλευσης, που τραγουδιέται και χορεύεται σε ρυθμό καλαματιανού συρτού. Το τραγούδι αυτό εξυμνεί την ωραιότητα των γυναικών της Σμύρνης, οι οποίες φημίζονταν για την ομορφιά και την αισθητική τους.

Τραγουδάει η Ευαγγελία Τσομπανάκη –Σταματογιαννάκη και η χορωδία του Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνου.
Στα όργανα συμμετέχουν:
• Πατήρ Γεώργιος Τζάβλας, κανονάκι,
• Γεώργιος Αγγελογιαννάκης, λύρα,
• Μάρκος Δασκαλάκης, ούτι,
• Μανόλης Κοντογιάννης, λαούτο,
• Χρήστος Μπαλτσίδης, ούτι,
• Αλέξανδρος Μυρωδιάς, ταμπουράς,
• Δημήτρης Σολακόγλου, κουτάλια,
• Άρης Συσκάκης, βιολί και
• Μανόλης Χριστοδούλου, τουμπελέκι.
Η χορωδιακή, μουσική και γενικά συνολική επιμέλεια του μουσικού αυτού έργου ανήκει στον ακούραστο και καταξιωμένο καθηγητή της Βυζαντινής μουσικής, κ. Ανδρέα Γιακουμάκη! 

«Μια Σμυρνιά στο παναθύρι» (στίχοι)

Μια Σμυρνιά, -μια Σμυρνιά στο παναθύρι (Ευαγγελία),
με παρά, -με παράπονο στα χείλη (Ευαγγελία),
πότιζε βασιλικό καλέ (χορωδία),
μαύρα ν’ τα μάτια π’ αγαπώ (χορωδία)!
Πότιζε βασιλικό καλέ (χορωδία),
μαύρα ν’ τα μάτια π’ αγαπώ (χορωδία)!

Και της γύ, -και της γύρεψα ένα βράδυ (Ευαγγελία),
να μου πλέ, -να μου πλέξει ένα στεφάνι (Ευαγγελία),
να το ‘ριχνα στη θάλασσα καλέ (χορωδία),
μικρή ‘σουν που σ’ αγάπησα (χορωδία)!
Να το ‘ριχνα στη θάλασσα καλέ (χορωδία),
μικρή ‘σουν που σ’ αγάπησα (χορωδία)!

Π’ αρμενί, -π’ αρμενίζουν τα καράβια (Ευαγγελία),
τα μικρά, -τα μικρά και τα μεγάλα (Ευαγγελία),
π’ αρμενίζουν με πανιά καλέ (χορωδία),
βόηθα Χριστέ και Παναγιά (χορωδία)!
Π’ αρμενίζουν με πανιά καλέ (χορωδία),
βόηθα Χριστέ και Παναγιά (χορωδία)!

Πότιζε, -πότιζε και μαντζουράνα (Ευαγγελία),
άσπρη μου, -άσπρη μου παχιά σουλτάνα (Ευαγγελία),
πότιζε βασιλικό καλέ (χορωδία),
Σμυρνιωπούλα σ’ αγαπώ! (χορωδία)!
Πότιζε βασιλικό καλέ (χορωδία),
Σμυρνιωπούλα σ’ αγαπώ! (χορωδία)!

"Πέργαμος" -"Bergama" (Τραγούδι των προσφύγων του 1922).

 

 
«Πέργαμος» -«Bergama» (Τραγούδι των προσφύγων της Περγάμου Μυσίας Μικράς Ασίας).

Παραδοσιακό τραγούδι των προσφύγων από την Πέργαμο της Μυσίας της Μικράς Ασίας, μέσα από τους στίχους και τη μουσική του οποίου οι έλληνες κάτοικοι  της πόλης αυτής της Μικρασίας, εξέφρασαν τον καημό τους και τον πόνο τους για την Καταστροφή του 1922 και την προσφυγιά εδώ, στην Παλιά Ελλάδα!
Αλήθεια, πόσο περίλαμπρα η λαϊκή μούσα αυτών των τραγικών ανθρώπων περιέγραψε τα ανάκατα συναισθήματά τους, της επιβίωσης μέσα από την κόλαση των γεγονότων του Σεπτέμβρη του 1922, της φυγής τους για τη σωτηρία της ζωής σε μια νέα Πατρίδα, μόνο με τα σχισμένα ρούχα που φορούσαν, μα παράλληλα με το μυαλό φορτισμένο με τις τόσες και τόσες μνήμες της υπέροχης ειρηνικής πρότερης ζήσης τους στην εύφορη αυτή περιοχή της Μικρασιάτικης Γης, της Γης που έχασαν…
Πραγματικά, πως η μούσα αυτή ανακάτεψε τους στίχους ενός παραδοσιακού ερωτικού τραγουδιού της Περγάμου, με τους στίχους των συναισθημάτων της προσφυγιάς, δίδοντάς μας μια αυθεντική και απόλυτα πραγματική καταγραφή της ψυχής των ανθρώπων αυτών στο δρόμο του Μαρτυρίου που περνούσαν…!
Θα μπορούσε άραγε να περιγραφεί πιο τελειότερα ο ψυχικός κόσμος των προσφύγων, απ’ αυτόν που αντλούμε συνειδητοποιώντας τα λόγια της τρίτης στροφής του τραγουδιού αυτού;…
« Πέργαμε, άμαν –άμαν Πέργαμε!
φεύγαμε και για σένα κλαίγαμε!
κλαίγαμε για το χάλι όλονε!
κ' η θάλασσα απ’ το δάκρυ θόλωνε!»


ΠΕΡΓΑΜΟΣ: Στίχοι

Πέργαμε, αχ ωραία Πέργαμε! (Α’ φωνή)
Πέργαμε, αχ ωραία Πέργαμε! (χορωδία)
Φεύγαμε και για σένα κλαίγαμε! (Α’ φωνή)
Φεύγαμε και για σένα κλαίγαμε! (χορωδία)
κλαίγαμε κι όμως δεν ξεχάσαμε! (χορωδία)
την όμορφη τη ζωή που χάσαμε! (χορωδία)

Στο μπαξέ μα και στο περβόλι μου! (Α’ φωνή)
Στο μπαξέ μα και στο περβόλι μου! (χορωδία)
Σου ‘δωκα την αγάπη όλη μου! (Α’ φωνή)
Σου ‘δωκα την αγάπη όλη μου! (χορωδία)
κι ‘στερα όταν εικοσάρησα! (χορωδία)
αγάπη μου, ούλα σου τα χάρισα! (χορωδία)

Πέργαμε, άμαν –άμαν Πέργαμε! (Α’ φωνή)
Πέργαμε, άμαν –άμαν Πέργαμε! (χορωδία)
Φεύγαμε και για σένα κλαίγαμε! (Α’ φωνή)
Φεύγαμε και για σένα κλαίγαμε! (χορωδία)
κλαίγαμε για το χάλι όλονε! (χορωδία)
κ’ η θάλασσα απ’ το δάκρυ θόλωνε! (χορωδία)


Στο μπαξέ μα και στο περβόλι μου! (Α’ φωνή)
Στο μπαξέ μα και στο περβόλι μου! (χορωδία)
Σου ‘δωκα την αγάπη όλη μου! (Α’ φωνή)
Σου ‘δωκα την αγάπη όλη μου! (χορωδία)
κι ‘στερα όταν εικοσάρησα! (χορωδία)
αχ  Πέργαμε, ούλα σου τα χάρισα! (χορωδία)
αχ  κι ‘στερα όταν εικοσάρησα! (χορωδία)
αγάπη μου, ούλα σου τα χάρισα! (χορωδία)

"Υποψία" ή "Από τα μπεντένια πέφτω" (Παλαιά Φώκαια Ιωνίας Μικράς Ασίας)

 
"Υποψία" ή "Από τα μπεντένια πέφτω" (Παλαιά Φώκαια Ιωνίας Μικράς Ασίας).
"seni nasıl sevmedimki,kuşkun olmasın", "Bedenyadan atıyorum kendimi,ölmek için atıyorum sevgilim beni çağırıyor,tutun allah aşkına" Eski Foça

Φωκιανός καρσιλαμάς, ιδιαίτερα αγαπητός στις Φώκαιες της Μικρασίας, αφού τον τραγουδούσαν και τον χόρευαν σε κάθε γλέντι. Ομοίως, υπήρξε αγαπημένο τραγούδι στον ελληνισμό της ευρύτερης Ιωνίας και όχι μόνο...
Ήχος πλάγιος του τετάρτου. Ρυθμός 9/σημος σε μορφή 2+2+2+3. Η μελωδική έλξη του φθόγγου «Πα» προς «Βου», φέρνει ακόμα πιο κοντά τα δύο σκέλη της Βυζαντινής μας μουσικής: εκκλησιαστικό μέλος και δημοτικό τραγούδι.

ΥΠΟΨΙΑ: Στίχοι

Υποψία να μην έχεις, ότι πως δε σ' αγαπώ,
κι εγώ χάνομαι για σένα, μία ώρα αν δε σε ιδώ!
κι εγώ χάνομαι για σένα, μία ώρα αν δε σε ιδώ!
Γω μπαξές και συ φυντάνι, να σ' απαρνηθώ δε κάνει,
να σ' απαρνηθώ δε κάνει, γω μπαξές και συ φυντάνι!

Από τα μπεντένια πέφτω, πέφτω για να σκοτωθώ,
κι η αγάπη μου φωνάζει, πιάστε τον για το θεό!
κι η αγάπη μου φωνάζει, πιάστε τον για το θεό!
Άντε λούσου και χτενίσου, κι έλα αντάμα μου κοιμήσου,
κι έλα αντάμα μου κοιμήσου, άντε λούσου και χτενίσου!

Σαν τη μαρμαροκολόνα στέκεις μεσ' την εκκλησιά,
και μαραίνεις και λωλαίνεις, νέους γέρους και παιδιά!
και μαραίνεις και λωλαίνεις, νέους γέρους και παιδιά!
Έλα να σε ιδώ να γιάνω, να μην πέσω και πεθάνω,
να μην πέσω και πεθάνω, έλα να σε ιδώ να γιάνω!
Έλα το συντομότερο, να σ' αγαπήσω πιότερο,
να σ' αγαπήσω πιότερο, έλα το συντομότερο!

Ευχαριστώ από καρδιάς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ρεθυμνίων Μικρασιατών και ιδιαίτερα τον πρώην Πρόεδρό του και αγαπητό φίλο συγγραφέα κ. Παρασκευά Συριανόγλου για την ευγενική και ένθερμη αποδοχή του αιτήματος, της δημόσιας προβολής του παρόντος έργου.

«Μάγια μ’ έκανες». Πολυαγαπημένο τραγούδι στα Παράλια της Μικρασίας.

 

«Μάγια μ’ έκανες».

Ήχος πλάγιος του δεύτερου του σκληρού χρώματος. Ρυθμός επτάσημος σε μορφή 3+2+2.

Εντοπίζεται στα παράλια της Μικράς Ασίας, καθώς και σε ορισμένα νησιά μας. Καταγράφεται για πρώτη φορά σε παράρτημα της «Φόρμιγγας» (μουσικό εκκλησιαστικό και φιλολογικό περιοδικό του Ωδείου Εθνικής Μουσικής), στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Γεώργιο Βασίλα.

Τραγουδά η Δέσποινα Πετρούλη -Δασκαλάκη και η χορωδία του Συλλόγου Μικρασιατών Ρεθύμνου.

Στα όργανα συμμετέχουν:
• Πατήρ Γεώργιος Τζάβλας, κανονάκι
• Γεώργιος Αγγελογιαννάκης, λύρα
• Μάρκος Δασκαλάκης, ούτι
• Μανόλης Κοντογιάννης, λαούτο
• Χρήστος Μπαλτσίδης, ούτι
• Αλέξανδρος Μυρωδιάς, ταμπουράς
• Δημήτρης Σολακόγλου, κουτάλια
• Άρης Συσκάκης, βιολί και
• Μανόλης Χριστοδούλου, τουμπελέκι.

Η χορωδιακή, μουσική και γενικά συνολική επιμέλεια του μουσικού αυτού έργου ανήκει στον ακούραστο και καταξιωμένο καθηγητή της Βυζαντινής μουσικής, κ. Ανδρέα Γιακουμάκη!

«Μάγια μ’ έκανες» (στίχοι)
Για μάγια –μάγια μ’ έκανες, για μαγεμένο μ’ έχεις (Δέσποινα),
για μάγια –μάγια μ’ έκανες, για μαγεμένο μ’ έχεις (χορωδία),
και μέσα στην αγκάλη σου περιπλεγμένο μ’ έχεις (Δέσποινα),
και μέσα στην αγκάλη σου περιπλεγμένο μ’ έχεις (χορωδία).
Ω, ω, ω μάγια μ’ έκανες (χορωδία),
ω, ω, ω εσύ με τρέλλανες. (χορωδία).

Είναι καρδιές όπου γελούν, είναι καρδιές που κλαίνε (Δέσποινα),
είναι καρδιές όπου γελούν, είναι καρδιές που κλαίνε (χορωδία)
είναι καρδιές όπου πονούν, τον πόνο τους δεν λένε (Δέσποινα),
είναι καρδιές όπου πονούν, τον πόνο τους δεν λένε (χορωδία).
Ω, ω, ω έλα πέρασε (χορωδία),
ω, ω, ω παίξε και γέλασε (χορωδία).

Αχ τις πληγές που μ’ άνοιξες έλα να τις μετρήσεις (Δέσποινα),
αχ τις πληγές που μ’ άνοιξες έλα να τις μετρήσεις (χορωδία),
να ιδείς που δεν γιατρεύονται και δάκρυα να χύσεις (Δέσποινα),
να ιδείς που δεν γιατρεύονται και δάκρυα να χύσεις (χορωδία).
Ω, ω, ω τα ολόμαυρα (χορωδία),
ω, ω, ω να μην τα βάλεις πια (χορωδία).

Μ’ αρνήθηκες αλύπητη, που να σε βρεί το κρίμα (Δέσποινα),
μ’ αρνήθηκες αλύπητη, που να σε βρεί το κρίμα (χορωδία),
και να σε πάρει η θάλασσα στης Μπαρμπαριάς το κύμα (Δέσποινα),
και να σε πάρει η θάλασσα στης Μπαρμπαριάς το κύμα (χορωδία).
Ω, ω, ω πάπια του γιαλού (χορωδία),
ω, ω, ω μην αγαπάς αλλού (χορωδία).

Ω, ω, ω μάγια μ’ έκανες (χορωδία),
ω, ω, ω εσύ με τρέλλανες. (χορωδία).

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ

Α. Γυναίκες:

1. Μαρίτσα Βοριά -Παναγιωτάκη, 2. Κωνσταντίνα Γωνιωτάκη, 3. Γεωργία Δαμβόγλου –Παυλάκη, 4. Μαρία Δασκαλάκη, 5. Κούλα Κανέλλου –Παπαδομανωλάκη, 6. Ελένη Καρπιδάκη –Σκευάκη, 7. Μαρία Κισσανδράκη, 8. Ειρήνη Κλάδου –Παπαδάκη, 9. Βασιλεία Μαρίνου –Καζαβή, 10. Ζαχαρένια Παπαδάκη, 11. Μαρία Πατάκα, 12. Μαρία Πατάκα –Λιουδάκη, 13. Μαρίνα Πατάκα –Καραδάκη, 14. Δέσποινα Πετρούλη –Δασκαλάκη, 15. Μαρία Σαρηγιάννη –Αλεξανδράκη, 16. Ειρήνη Συσκάκη, 17. Γκορτάνα Τανάσκοβιτς, 18. Βενετία Τσομπανάκη –Σταγάκη, 19. Ευαγγελία Τσομπανάκη –Σταματογιαννάκη, 20. Μαρία Χατζησπύρου –Τσαγκαράκη.

Β. Άνδρες:
1. Κυριάκος Αραμπατζόγλου, 2. Αθανάσιος Γιακουμάκης, 3. Κωνσταντίνος Γονιδάκης, 4. Μιχάλης Καραδάκης, 5. Μανόλης Λαμπρίδης, 6. Ισίδωρος Μαρίνος, 7. Σταύρος Μαρίνος, 8. Τάσος Μιχαηλίδης, 9. Ελευθέριος Μιχάλας, 10. Δημήτρης Σολάκογλου, 11. Παρασκευάς Συριανόγλου, 12. Χαράλαμπος Τσομπανάκης.

Η εικόνα εμφάνισης του παρόντος video, έχει ληφθεί στην παραλία του Λυθριού (Αρχαίες Ερυθρές), με θέα απέναντι τα βουνά της Χίου.





Δελιάς: «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς» και ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια..

$
0
0
Δελιάς: «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς» και ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια
Γράφει στο www.fosonline.gr  ο
Ο Ανέστος Δελιάςκαι το ρεμπέτικοαπό τη Μάντρα του Σαραντόπουλου στον Πειραιάέως τη Σκουλαρικούπου του έδινε ηρωίνηστον ύπνο του - «Της λέει, ρε συ Κούλα, δεν ξέρω τι έχω, τρέμω, ξέρω γω. Μπα, τίποτα δεν έχεις, λέει, θα σου δώκω, λέει, μια σκόνη...»
Ο Ανέστος Δελιάς ή Ανέστης ή Ανεστάκι, γνωστός και με το παρατσούκλι Αρτέμης. Tο πραγματικό όνομα του ήταν Αναστάσιος Δέλλιος, 1912 - 31 Ιουλίου 1944). Οργανοπαίκτης, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, σημαντική ενότητα του ρεμπέτικου τραγουδιού, «ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια», όπως είχε πει γι' αυτόν ο Μάρκος Βαμβακάρης.

Ο πόνος του πρεζάκια και άλλα...


Το ρεμπέτικο του χρωστά πολλά όπως το «Μέσα στης Πόλης το χαμάμ» (ή Το χαρέμι στο χαμάμ) που ηχογραφήθηκε το 1935 σε αυθεντικές εκτελέσεις με τον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου,αλλά και πολλούς άλλους. Άλλα τραγούδια του ήταν η «Αθηναίισσα», «Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου», «Για ένα παλιό σακάκι», «Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα», «Μάγκες πιάστε τα βουνά», «Ο πόνος του πρεζάκια», «Ο Νίκος (Μάθεσης) ο Τρελλάκιας», «Όταν μπουκάρω στον τεκέ», «Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου», «Η πρέζα», «Βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου» (ή Το κουτσαβάκι), «Φιγουρατζής» κ.α..

Γιος φημισμένου σαντουρίστα -Παναγιώτης Δέλλιος από τη Μικρά Ασία με το προσωνύμιο Μαύρος Γάτος-, ανιψιός λαϊκού βιολιστή -Μιχάλης Δέλλιος- γεννήθηκε το 1912 στη Σμύρνη. Στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Δραπετσώνα ήρθε το 1920.

Από την κιθάρα στο μπουζούκι

Μικρός έπαιζε κιθάρα αλλά περίπου το 1930 ο Βαμβακάρηςτου έμαθε το μπουζούκι. Ο Βαμβακάρηςγράφει στην αυτοβιογραφία του: «Ο Δεληάς ήταν ένα παιδάκι και κα­θόταν εκεί στο Καστράκι, εκεί που καθόνταν οι πρόσφυγες. Εκεί υπήρχανε όλοι οι τεκέδες. Επηγαίναμε κι αυτός λοιπόν ετραβιότανε με τους τεκέδες κι έπαι­ζε κατ' αρχήν κιθάρα. Εγώ τον έβαλα μπροστά να μάθει μπου­ζούκι, κι όπως και έμαθε. Αυτός ήταν πολύ καλό παιδί αλλά τον έφαγε η πρέζα. Εμείς τότε δεν τον εζυγώναμε».

Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς

Το 1934, μαζί με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζήκαι τον Γιώργο Μπάτηδημιούργησαν την πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία στην Ελλάδα. Ήταν η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς». Πρωτοέπαιξαν στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά, το καλοκαίρι του 1934.

Νεκρός σε ένα καροτσάκι, αγκαλιά με το μπουζούκι

Πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1944 από υπερβολική δόση ηρωίνης στη διάρκεια της Κατοχής σε νεαρή ηλικία, περίπου 32 ετών. Τον βρήκαν νεκρό σε ένα καροτσάκι, έξω από τον τεκέ του Ντανάκουλη στο Μεταξουργείο, έχοντας στα χέρια του το μπουζούκιτου και αφήνοντας πίσω του ελάχιστα ηχογραφημένα τραγούδια. Όπως ο Γιώργος Μπάτης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Γιοβάν Τσαούς και άλλοι ρεμπέτες που σταμάτησαν το 1937 να ηχογραφούν, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς επέβαλε λογοκρισία, την οποία δεν μπορούσαν να ανεχθούν.
Ο Δελιάς παρασύρθηκε στην ηρωίνη από τη φιλενάδα του Κούλαμε το παρατσούκλι Σκουλαρικού,γυναίκα από τις κακόφημες συνοικίες των Βούρλων. Παρά τις επίμονες προσπάθειες των φίλων του, δεν κατάφερε να απεμπλακεί.

«...Τον εγουστάριζε βέβαια, ήθελε να τον κάνει κτήμα της...»

Ο Στέλιος Κερομύτης (Κηρομύτης) ή «Μπούμπης» ή «Αριστοκράτης», ρεμπέτης, τραγουδιστής, και οργανοπαίκτης -κυρίως τρίχορδο μπουζούκι- της εποχής είχε περιγράψει τη σχέση τους μιλώντας στον Λευτέρη Παπαδόπουλοστο βιβλίο «Να συλληφθεί το ντουμάνι» (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004): «Όπως κοιμότανε λοιπόν ο Ανέστης μαζί της, να πούμε, τώρα τον εγουστάριζε βέβαια, ήθελε να τον κάνει κτήμα της. Του έκανε ένα γιουχ, δηλαδή όπως παίρνουμε ένα χαρτί, να πούμε, το στρίβουμε και το κάνουμε σαν χωνάκι, έτσι όπως το τσιγάρο. Του ‘βαζε λοιπόν την πρέζα στο χωνάκι. Αυτός κοιμότανε, να πούμε, αυτή παρακολουθούσε την αναπνοή του. Με το που έκανε να αρχίσει να κοιμάται, του ‘βαζε το χωνάκι.
Έτσι την έπαιρνε την πρέζα αυτός. Mία, δύο, τρεις, πέντε. Δεν το καταλάβαινε. H ηρωίνη τώρα, αν την πιεις πέντε φορές, τσιμπήθηκες. Tην άρπαξες. Την τέταρτη φορά, λοιπόν, σηκώθηκε, κρυάδες, κομάρες, ρίγους, η κοιλιά του τον πόναγε».


«Σου λέει, ας πιω άλλη μια ψιλούλα μήπως γίνω πάλι καλά...»

«Μου το είχε πει ο ίδιος εμένα, μετά. Της λέει, ρε συ Κούλα, της λέει, τι έχω, δεν ξέρω τι έχω, τρέμω, ξέρω γω. Ρίξε μου ρούχα απάνω μου. Μπα, τίποτα δεν έχεις, λέει, θα σου δώκω, λέει, μια σκόνη, λέει, που είναι, λέει, για τις κρυάδες, λέει, γι’ αυτά. Μόλις την ήπιε, ουπ, έγινε στα γρήγορα καλά. Την άλλη μέρα άρρωστος πάλι. Σου λέει, ας πιω άλλη μια ψιλούλα μήπως γίνω πάλι καλά. Και αυτό ήτανε, Λευτέρη μου. Μία, δύο, τρεις, τον έκανε πρεζάκια».

Η Νταίζη... θηλυκός Στράτος

Ο Δελιάς, το 1938 εξορίστηκε στην Ίο ως τοξικομανής. Με την προτροπή όμως του επίσης εξόριστου στην Ίο, Γενίτσαρη θα ξεμπλέξει από την ηρωίνη. Στήριγμά του η, ερωτευμένη μαζί του, Νταίζη Σταυροπούλου, μια εξαιρετική φωνή της εποχής. Την φώναζαν και «θηλυκός Στράτος» διότι η φωνή της έμοιαζε με του Στράτου Παγιουμτζή, κι αυτό τον εξόργιζε.
Όταν ο Δελιάς γύρισε από την εξορία πήγε με τη Νταίζη Σταυροπούλου στη Θεσσαλονίκη. Δούλεψε εκεί για μικρό διάστημα και τελικά επέστρεψε στην Αθήνα και στην ηρωίνη. Με τη βοήθεια του Παγιουμτζή και του Γκόγκου κατάφερε και πάλι να την κόψει, αλλά για λίγο.

«Οι άντρες που πήγαιναν εκεί ήταν ζόρικοι. Ψόφαγαν για παρεξήγηση»

Με τον ξάδελφό της, το Μήτσο τον Καρυδάκιακαι τη φιλενάδα του Μαριάνθηβρέθηκε κάποιο βράδυ στη μάντρα του Σαραντόπουλου κι εκεί γνώρισε τον Δελιά. Τη βραδιά εκείνη περιέγραψε η ίδια στον μουσικό ερευνητή Κώστα Χατζηδουλή (περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι): «Μου είπανε να είμαι πολύ προσεκτική, όταν θα μπαίναμε στο μαγαζί. Να μην κοιτάω ούτε δεξιά ούτε αριστερά, παρά μόνο μπροστά κατευθείαν στο πάλκο, γιατί οι άντρες που πήγαιναν εκεί ήταν ζόρικοι, πολύ σκληροί και ψόφαγαν για παρεξήγηση. Με κοίταζε ο Ανέστης, τον κοίταζα κι εγώ… Και τότε ερωτευθήκαμε ο ένας τον άλλο…».


Fosonline.gr

Πηγή ανάρτησης:www.fosonline.gr




Τα τραγούδια έχουν ιστορία: Η «Σκύλα» του Βαμβακάρη ήταν η πρώτη του γυναίκα.

$
0
0
Τα τραγούδια έχουν ιστορία: Η «Σκύλα» του Βαμβακάρη ήταν η πρώτη του γυναίκα
Ο Μάρκος Βαμβακάρης γνώρισε την Ελένη Μαυροειδή ή αλλιώς Ζιγκοάλα, την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε όταν ο ίδιος ήταν 21 χρονών και δούλευε στα καρβουνάδικα του Πειραιά. Ο γάμος δεν είχε αίσια κατάληξη...

Από την μυθιστορηματική ζωή του Μάρκου Βαμβακάρηξεπήδησαν πολλά τραγούδια ένα από τα οποία, το "Σκύλα μ' έκανες και λιώνω"αναφέρεται στα προβλήματα που είχε ο συνθέτης με την πρώτη του γυναίκα.

Ο Μάρκος γνώρισε την Ελένη Μαυροειδήή αλλιώς Ζιγκοάλα, την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε όταν ο ίδιος ήταν 21 χρονών και δούλευε στα καρβουνάδικα του Πειραιά.
Ο γάμος δεν είχε αίσια κατάληξη, καθώς η γυναίκα αυτή τον απατούσε συστηματικά και μάλιστα με τον καλύτερό του φίλο, ονόματι Σήφη.

Η δυναμική παρέμβαση του αδερφού του Φραγκίσκουτού άνοιξε τα μάτια και ο Μάρκος ήρθε σε ρήξη με την άπιστη Ελένη. Εκείνη έφυγε από το σπίτι αλλά τα αδέρφια της πήγαν στον Βαμβακάρηκαι του ζήτησαν το λόγο.

Ο καημένος ο Μάρκος παρέμενε ερωτευμένος μαζί της και έκανε προσπάθειες να τα ξαναβρούν αλλά στο τέλος κατάλαβε επιτέλους πως αυτή η γυναίκα θα ήταν η καταστροφή του. Της έχει αφιερώσει ωστόσο αρκετά τραγούδια μεταξύ των οποίων το "Σκύλα μ' έκανες και λιώνω" που γραμμοφωνήθηκε το 1936.

Σκύλα μ’ έκανες και λιώνω
μες στη σκοτεινιά με πόνο

Σκύλα μ’ έκανες κομμάτια βρε!
με τα δυο σου μαύρα μάτια

Σκύλα μ’ έκανες ρεζίλι βρε!
στον πασά και στο βεζύρη

Fosonline.gr

Πηγή ανάρτησης:www.fosonline.gr




Πέθανε ο γνωστός ρεμπέτης Αγάθωνας..

$
0
0
Πέθανε ο γνωστός ρεμπέτης ΑγάθωναςΈφυγε τα ξημερώματα από τη ζωή ο γνωστός Θεσσαλονικιός ρεμπέτης Αγάθωνας Ιακωβίδης.
Σύμφωνα με πληροφορίες βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του, από ανακοπή καρδιάς.

Ο Αγάθων Ιακωβίδης γεννήθηκε στον Ευαγγελισμό Λαγκαδά Θεσσαλονίκης το 1955.
Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρασία, γι’ αυτό τα πρώτα τραγούδια που άκουγε ήταν μικρασιατικές μελωδίες.

Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική το 1971 και σταδιακά έμαθε μόνος του να παίζει σχεδόν όλα τα έγχορδα όργανα των ρεμπέτικων τραγουδιών, δηλαδή: κιθάρα, μπαγλαμά, ούτι, μπουζούκι, τζουρά, μάντολα, μαντολίνο. Το 1973 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης.

Αμέσως συνειδητοποίησε πως η μουσική που τον εκφράζει και του ταιριάζει είναι η ρεμπέτικη και αφιερώνεται σε αυτήν αποκλειστικά. Κατέχει πολλούς σπάνιους δίσκους γραμμοφώνου με ρεμπέτικα τραγούδια, και αξιοποιεί τη συλλογή του σε ραδιοφωνικές μουσικές εκπομπές.

Το 1977 δημιουργεί το «Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης», με το οποίο παίζει σε μαγαζιά, κάνει συναυλίες και ηχογραφεί δύο δίσκους. Το 1981 αποφασίζει να μεταβεί στην Αθήνα. Συνεργάζεται με γνωστούς τεχνίτες της λαϊκής μουσικής.

Κώστας Παπαδόπουλος, Γιώργος Κόρος, Βασίλης Σούκας, Λάζαρος Κουταλίδης, Νίκος Φιλιππίδης και Νίκος Χατζόπουλος είναι κάποιοι από αυτούς. Γίνεται πιο γνωστός και κάνει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, σε Ευρώπη και Η.Π.Α. Από το 1987 ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

Πηγή ανάρτησης: www.in.gr

Ερμήνευσε πολλά δημοφιλή ρεμπέτικα αλλά και παλιά, άγνωστα τραγούδια που έχει ανασύρει από το πλούσιο αρχειακό υλικό που κατέχει.

Το 2013 αποδέχθηκε την πρόσκληση του συγκροτήματος Κόζα Μόστρα να συμμετάσχει μαζί τους στο Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον στο Μάλμε της Σουηδίας, με το τραγούδι «Alcohol Is Free», με το οποίο προκρίθηκαν στον τελικό της διοργάνωσης όπου κατέλαβαν την 6η θέση.

Η δισκογραφία του

  1. Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης (1982), Pan-Vox
  2. Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης Νο 2 (1983), Pan Vox
  3. Κάθε βραδάκι μια φωτιά (1985), Pan Vox
  4. Με στόχο την καρδούλα σου: νέα ρεμπέτικα με τον Αγάθωνα και την Κατερίνα Ξηρού / Βασίλης Νούσιας (1989), D.P.I. ATHENEUM ΕΠΕ
  5. Τα μπελεντέρια: σπάνια ρεμπέτικα σε νέα ηχογράφηση (1994), EROS
  6. Του τεκέ και της ταβέρνας (1996), EROS
  7. Αγάθωνας: την είδα απόψε λαϊκά / συμμετέχει η Γλυκερία (1998), EROS
  8. Ρεμπέτικα ντουέτα: Γκολές-Αγάθωνας, 18 σπάνια ρεμπέτικα (1999), EROS
  9. Κώστας Σκαρβέλης: από την Πόλη στον Πειραιά (2000), EROS
  10. Τα ρεμπέτικα της εργατιάς: Αγάθωνας-Γκολές (2001), EROS
  11. Δημώδη Άσματα (2002), EROS
  12. Πέντε Μάγκες Στον Περαία (2011), EROS
  13. Απτάλικα Και Άλλα (2013), MBI
  14. Alcohol Is Free, Single με τους Koza Mostra (2013), Platinum Records.


Πηγή ανάρτησης: www.in.gr


Πειραιάς: Το δημόσιο πορνείο στα Βούρλα και η μεγάλη απόδραση.

$
0
0
Πειραιάς: Το δημόσιο πορνείο στα Βούρλα και η μεγάλη απόδρασηΈνα κοπίδι, ένα τσαγκαράδικο σφυρί για την απόδραση από τα Βούρλα της Δραπετσώνας, τα δημόσια πορνεία του Βαμβακάρη, του Καραγάτση, της Καζαντζάκη και της Νάκου στον Πειραιά.
Ιούλιος, κάπου στον Πειραιά. Είκοσι επτά κομμουνιστές κρατούμενοι δραπετεύουν στις 17 Ιουλίου 1955, μετά από τέσσερις μήνες επίμοχθης και επικίνδυνης προετοιμασίας, από τις φυλακές των Βούρλων.
Η απόδραση εκείνη υπήρξε μια από τις θεαματικότερες στα διεθνή χρονικά και, μολονότι χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα μέσα και αυτοσχέδια εργαλεία, εξευτέλισε τους δεσμώτες της εποχής.

Ένα δημόσιο πορνείο

Η ιστορία των Βούρλων ξεκινά όμως πολύ νωρίτερα.

Municipality of Syros - Ermoupolis: Ματαιώνεται το 5ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου «Η Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη»

$
0
0
Ο Δήμος Σύρου – Ερμούπολης σας γνωστοποιεί ότι το 5ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου “Η Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη”, προγραμματισμένο να διεξαχθεί από…….τις 25 μέχρι και τις 29 Αυγούστου ματαιώνεται λόγω των περιοριστικών μέτρων εξαιτίας της πανδημίας του Coronavirus.
Φίλες και φίλοι του Φεστιβάλ Ρεμπέτικου “Η Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη”,
Βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσουμε ότι, παρά τις προσπάθειες που καταβάλαμε και παρόλο που εξαντλήσαμε κάθε χρονικό περιθώριο διερευνώντας τρόπους για την καλύτερη και ασφαλέστερη διοργάνωση, δυστυχώς το 5ο Φεστιβάλ Ρεμπέτικου “Η Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη”, που θα διεξαγόταν το διάστημα 25-29/08/2020, δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί τη φετινή χρονιά, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που έχει δημιουργήσει η υγειονομική κρίση.
Ευχόμαστε υγεία και δύναμη σε όλους, ώστε το 2021 η φλόγα της μουσικής μας παράδοσης να αναζωπυρωθεί μέσα από τις απολαυστικές νότες αισιοδοξίας του Φεστιβάλ.

«Ρεμπετάνθρωπος» ή απλώς… «Ρεμπετολόγος» ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (γράφει η Φιλαρέτη Μπτούρη)

$
0
0
«Ρεμπετάνθρωπος» ή απλώς… «Ρεμπετολόγος» ο Ντίνος Χριστιανόπουλος – γράφει η Φιλαρέτη ΜπτούρηΗ πολυσχιδής προσωπικότητα του Χριστιανόπουλου έχοντας επεκταθεί σε διάφορους τομείς όπως στην ποίηση, την πεζογραφία, τις εκδόσεις, την έρευνα, άφησε το στίγμα της και στον χώρο της μουσικής [1]. Βέβαια, εκείνος δεν ασχολήθηκε με ένα οποιοδήποτε μουσικό είδος, αλλά όντας αντισυμβατικός, επέλεξε το ‘παρεξηγημένο’ ρεμπέτικο που για αρκετό καιρό βρισκόταν στο περιθώριο. Η περιθωριακή του θέση έχει να κάνει με τη συσχέτισή του με τα παραγκωνισμένα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και την, ενίοτε, παραβατική τους συμπεριφορά, όπως και με το γεγονός ότι αυτό ξεκίνησε από τις φυλακές και από μέρη που γινόταν ελεύθερη κατανάλωση χασίς [2].
Για τον Χριστιανόπουλο, όμως, το περιθώριο, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας, είναι κάτι που νιώθει την υποχρέωση να υπερασπίσει και να προβάλει και όχι να αποστραφεί. Η αναμόχλευση από την αφάνεια και προβολή λογοτεχνών που βρίσκονταν στο περιθώριο (π.χ. Κόκκινος, Παπατσώνης), όπως και αδικημένων μειονοτικών ομάδων (π.χ. Εβραίοι), αλλά και η συμβολή του στην πολιτισμική ανάδειξη της παραγκωνισμένης περιφέρειας μαρτυρούν κάποιες από τις ενέργειες του προς την κατεύθυνση αυτή. Μένοντας, λοιπόν, πιστός σ’ αυτή του την αρχή να υπερασπίζεται ό,τι οι άλλοι θεωρούν περιθώριο, προσπαθεί ν’ αποκαταστήσει και το μουσικό αυτό είδος. Είναι, όμως, μόνο αυτή του η αρχή που τον έκανε ν’ ασχοληθεί με το ρεμπέτικο;

Σωτηρία Μπέλλου: Σαν σήμερα γεννιέται η «τελευταία ρεμπέτισσα»

$
0
0
svg%3E

Η Σωτηρία Μπέλλου, εμβληματική φιγούρα του ελληνικού λαϊκού ρεμπέτικου τραγουδιού, γεννήθηκε σαν σήμερα στις 22 Αυγούστου του 1921.

Σαν σήμερα, στις 22 Αυγούστου, πριν από σχεδόν ένα αιώνα, γεννήθηκε ηΣωτηρία Μπέλλου, ίσως η μεγαλύτερη ερμηνεύτρια του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού και για πολλούς η τελευταία αληθινή ρεμπέτισσα.

Έζησε μία ζωή γεμάτη συγκινήσεις και έντονες στιγμές. Ωςαυθεντική ρεμπέτισσαπου ήταν, βίωσε από πρώτο χέρι πολλά από τα περιστατικά που τραγουδούσε στα διάσημα ρεμπέτικα τραγούδια της εποχής, τα οποία φυσικά της είχαν εμπιστευτεί οι μεγαλύτεροι συνθέτες του ελληνικού πενταγράμμου.

svg%3E

Παντρεύτηκε από πολύ μικρή, κατέληξε όμως εγκλωβισμένη σε έναν κακοποιητικό γάμο. Παρά το νεαρό της ηλικίας της η Σωτηρία Μπέλλου δεν δίστασε να αμυνθεί σε μία από τις πολλές επιθέσεις του συζύγου της και να του ρίξει βιτριόλι στο πρόσωπο, για να σωθεί. Για αυτή της την πράξη καταδικάστηκε σε τρία χρόνια στη φυλακή, από τα οποία όμως εξέτισε μόνο έξι μήνες.

Όλα αλλάζουν όταν μετακομίζει στην Αθήνατον Οκτώβριοτου 1940, ακριβώς στην έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Αυτά τα χρόνια δεν δίνει μόνο αγώνα για την επιβίωση, αλλά και για την αντίσταση. Γίνεται κομμουνίστρια και συμμετέχει ενεργά στην αντίσταση με το ΕΑΜ, λαμβάνοντας μάλιστα μέρος στη Μάχη της Αθήνας, όπου και τραυματίστηκε. Λόγω της αντιστασιακής της δράσης συλλαμβάνεται, βασανίζεται και κλείνεται στη φυλακή.

Μετά τον εμφύλιο πόλεμο και την απελευθέρωση της το 1947, γνωρίζει τον Βασίλη Τσιτσάνη. Αυτός είναι ο άνθρωπος που θα ανακαλύψει το σπουδαίο της ταλέντο και θα συστήσει τη μοναδική της φωνή στα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας. Τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη θα παραμείνουν μέχρι σήμερα τα πιο σημαντικά του ρεπερτορίου της.




Πέθανε ο μεγάλος έλληνας τραγουδιστής Γιάννης Πουλόπουλος..

$
0
0
Σε ηλικία 79 ετών λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ της Κυριακής (23/8) ο Γιάννης Πουλόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές της ελληνικής μουσικής και απόλυτα ταυτισμένος με το Νέο Κύμα, άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο ερμηνευτής, ο οποίος είχε χρόνια προβλήματα υγείας, προδόθηκε από την καρδιά του σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Oταν το ρεμπέτικο συνάντησε τους αστούς στην Ερμούπολη. ♩ ♪ ♩

$
0
0
Η θέα προς Άγιο Νικόλαο από την ταράτσα, στην οικία της Κυβέλης.

Γράφει η

Όσοι έχουμε καταγωγή από τη Σύρα το γνωρίζουμε καλά: το νησί είναι ένα κοινωνικό παλίμψηστο, το μέρος όπου συναντήθηκαν οι ορθόδοξοι και οι καθολικοί, οι αστοί που λάτρευαν το θέατρο και τη λογοτεχνία συμβίωσαν με τους εργάτες που άκουγαν ρεμπέτικα, η νεοκλασική αρχιτεκτονική γειτόνεψε με την ταπεινή κυκλαδίτικη. 

Κυρίως, ο 19ος αιώνας αναμείχθηκε με τον 20ό, σε μια ιστορική μετάβαση που είναι γραμμένη στα γονίδια της Ερμούπολης, με δόξες και τραύματα. Θεώρησα, λοιπόν, εξαιρετικά χαριτωμένη και ταιριαστή ιδέα ότι μουσικοί που αναβιώνουν τη ρεμπέτικη, «βαμβακάρειο», παράδοση εμφανίσθηκαν πριν από λίγες ημέρες, για μία βραδιά, στην οικία της Κυβέλης, την κιβωτό μνήμης της μεγάλης πρωταγωνίστριας, αλλά και του συριανού θεάτρου. Τίτλος της παράστασης, «Μάρκος, ο Συριανός».

 Δάσκαλοι και μαθητές αναβιώνουν το ρεμπέτικο στη Σύρα.

Για όσους δεν ξέρουν τη «Μεγάλη του Μάρκου Σχολή», στην οποία βρήκαν στέγη δάσκαλοι και μαθητές που εμφανίστηκαν στη συναυλία, αξίζει μια παρένθεση: πρόκειται για μη κερδοσκοπικό σωματείο που ιδρύθηκε το 2017 στη Σύρο και στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο οικοδόμημα του 1830, στο κέντρο της πρωτεύουσας των Κυκλάδων. Στόχος του, να δώσει ώθηση στην εκμάθηση της παραδοσιακής μουσικής και του ρεμπέτικου. Από την αρχή είχαν τη στήριξη του Σταύρου Ξαρχάκου, ο οποίος διέκρινε μια δυναμική στο νησί και στους ανθρώπους του. Ετσι, γεννήθηκε το Εν Χορδαίς και Οργάνοις, με άριστους καθηγητές, όπως ο Αρίστος Βαμβακούσης, που έχουν μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα του ρεμπέτικου στις επόμενες γενιές. Μουσικολόγοι, ιστορικοί, λαογράφοι αλλά και δεξιοτέχνες του είδους έχουν σταθεί στο πλευρό των μαθητών, με σεμινάρια και διαλέξεις.

Ο μαέστρος Σταύρος Ξαρχάκος, ψυχή της προσπάθειας.

Στα τρία χρόνια παρουσίας του, το σωματείο έχει καταγράψει μεγάλη δράση, με εμφανίσεις ακόμα και στην Αθήνα –Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μέγαρο Μουσικής–, αλλά και σπουδαίες συνεργασίες με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας και η Ηρώ Σαΐα. Οσο για την οικία Κυβέλη, είναι ένα αστικό σπίτι του 1870 στο Βροντάδο, τη γειτονιά των Χιωτών της Ερμούπολης. Εκεί μπορεί να βρει κανείς πολλά στοιχεία για τη ζωή της ηθοποιού, αλλά και του Μήτσου Μυράτ, οι οποίοι πρωτοέπαιξαν στο θέατρο «Απόλλων» της Σύρας το 1904, με τον θίασο του Χρηστομάνου. Μέσα από τεκμήρια και θραύσματα αντιλαμβάνεται κανείς την τεράστια σημασία του θεάτρου εκείνη την περίοδο και τον επιμορφωτικό του ρόλο.

 Ο χώρος της οικίας, αφιερωμένος στην Κυβέλη και στο θέατρο.

Η οικία και ο παρακείμενος εκθεσιακός χώρος που τη συμπληρώνει δημιουργήθηκαν χάρη στο μεράκι και το πάθος της εγγονής της Κυβέλης, της ποιήτριας Βαλεντίνης Ποταμιάνου, που το 1999 ίδρυσε το Ινστιτούτο Κυβέλη με στόχο τη διάσωση, έρευνα και αξιοποίηση του ιστορικού υλικού που αφορά το θέατρο εκείνης της περιόδου και τη ζωή της γιαγιάς της.



Πηγή ανάρτησης:

Λαϊκή όπερα η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» με τραγούδια των Βαμβακάρη και Τσιτσάνη.

$
0
0
Συνάντηση της "ΜτΚ" με τον συγγραφέα και μελετητή του ρεμπέτικου Διονύση Μανιάτη

Του Νίκου Ασλανίδη

Πάνω από μισό αιώνα ο συγγραφέας Διονύσης Μανιάτης ερευνά και μελετά συστηματικά και σε βάθος το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Την αγάπη του για το τραγούδι, την μετουσίωσε σε σειρά σημαντικών εκδόσεων. Το βιβλίο «Η εκ περάτων Ελληνική Δισκογραφία των 78 στροφών», που αποτελεί προϊόν μακροχρόνιας έρευνας, άνοιξε το δρόμο για τη διάδοση του ρεμπέτικου τραγουδιού στο ευρύ κοινό. Επιστέγασμα αποτελεί το γεγονός ότι πρόσφατα η Ελλάδα έτυχε μεγάλης τιμής από την UNESCO με την κατάταξη του ρεμπέτικου στον κατάλογο της παγκόσμιας άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα στοιχεία του φακέλου της ελληνικής υποψηφιότητας βασίστηκαν σ’ αυτό το βιβλίο...

Μεγάλο όνειρο του Διονύση Μανιάτη αποτελεί η έκδοση του έργου «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» σε λαϊκό μελόδραμα με τη χρήση τραγουδιών και μουσικών του Μάρκου Βαμβακάρη και του Βασίλη Τσιτσάνη. Τη διασκευή του έργου σε μορφή δεκαπεντασύλλαβου την έχει επιμεληθεί ο Δημήτριος Βούλτσος.

Κύριε Μανιάτη, πως ασχοληθήκατε με το ρεμπέτικο τραγούδι;

Μάρκος Βαμβακάρης: Το μουσικό φαινόμενο που τρέχει στο DNA μας.

$
0
0

Μάρκος Βαμβακάρης

Μια νέα, φρέσκια ματιά στη ζωή και στο έργο του θρυλικού ρεμπέτη περιέχει το ντοκιμαντέρ του Νίκου Σκαρέντζου που έκανε την πρεμιέρα του στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Καστελλορίζου Beyond Borders προκαλώντας χαρά και συγκίνηση σε όσους το είδαν

«Τράβηξε η καρδιά μου να γράψω την ιστορία μου. Θέλω να την ιδώ γραμμένη και να τη διαβάσω απ’ την αρχή ως το τέλος σα να ήταν κάποιου άλλου. Πιστεύω πως έτσι θα ξεθυμάνει το φούσκωμα της καρδιάς που μου σταλάξανε τόσα πολλά και διάφορα, τέτοια που ο καθένας δεν θα ήθελα να τα ‘χει στη δική του ιστορία. Εχω σκοπό να τη δημοσιεύσω κιόλας την ιστορία μου».

Το ‘πε και το ‘κανε. Γιατί με αυτά τα παραπάνω λόγια αρχίζει η αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη (εκδόσεις Παπαζήση), στη συγγραφή της οποίας συνέβαλε με την πένα της η Αγγελική Βέλλου-Κάιλ, από τη στιγμή που το φθινόπωρο του 1967, κάνοντας μια έρευνα για το ρεμπέτικο τραγούδι, συνάντησε τον θρυλικό ρεμπέτη στην οδό Οφρυνίου 35 στα Ασπρα Χώματα της Κοκκινιάς…

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ: Όταν ο Ρεμπώ συνάντησε το ρεμπέτικο.

$
0
0

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ: Όταν ο Ρεμπώ συνάντησε το ρεμπέτικο

Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 όταν τα αδέρφια Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν, όπου μέσα από τις επιστολές αυτές ξεδιπλωνόταν η πορεία της ερωτικής τους σχέσης.

Την δημιουργική συνύπαρξη του ρεμπέτικου κόσμου του Ρεμπώ με τον ποιητικό κόσμο του ρεμπέτικου, προτείνουν ο Μιχάλης & ο Παντελής Καλογεράκης στο νέο τους δίσκο με τίτλο  Ρεμπώτικα.

Μια πρώτη γεύση είναι το τραγούδι “Λόγια ανταλλάξαμε βαριά” που μόλις κυκλοφόρησε (Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Μουσική: Τώνυ Μαρούδα & Επιστολή του Ρεμπώ στον φίλο του Ντελαέ απόσπασμα – Στουτγάρδη 5 Μαρτίου 1875)

 

Το άλμπουμ «Ρεμπώτικα» θα κυκλοφορήσει από τη Μικρή Άρκτο το φθινόπωρο του 2020.

Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 όταν τα αδέρφια Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν, όπου μέσα από τις επιστολές αυτές ξεδιπλωνόταν η πορεία της ερωτικής τους σχέσης.

Η καλλιτεχνική τους ανησυχία για τη μελοποίηση αυτών των επιστολών τούς οδήγησε σε μία τολμηρή ιδέα: το πάντρεμά τους με ρεμπέτικα τραγούδια, δημοφιλή αλλά και λιγότερα γνωστά στο ευρύ κοινό. Μία συνομιλία, μια περιγραφή αλλά ταυτόχρονα και ένας σχολιασμός της θυελλώδους αυτής σχέσης μέσα από την ερωτική θεματολογία των κλασικών ρεμπέτικων.

Βασικός άξονας του δίσκου είναι οι σημαντικοί σταθμοί της πενταετούς σχέσης τους μέσα από 9 επιστολές τους που μεταλλάχθηκαν σε 9 ρεμπώτικα τραγούδια: από την πρώτη επιστολή τον Σεπτέμβρη του 1871 που αποστέλλει ο Ρεμπώ στον 27χρονο Πώλ Βερλαίν, που ζούσε νιόπαντρος στο Παρίσι με την έγκυο γυναίκα του μέχρι και την τελευταία τους συνάντηση το 1875, από τη γνωριμία τους μέχρι και το χωρισμό τους.

Επιλέχθηκε ως προπομπός του άλμπουμ «Ρεμπώτικα» το τελευταίο τραγούδι που ολοκληρώνει και την εκρηκτική σχέση τους: «Λόγια ανταλλάξαμε βαριά» της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και του Τώνυ Μαρούδα το οποίο περιγράφει άρτια την τελευταία τους συνάντηση καθώς φωτίζει με τραγική ειρωνεία ο στίχος “κι αν ξεχαστούν καμιά φορά, τα λόγια εκείνα τα βαριά, ίσως αγάπη μου να σμίξουμε και πάλι” ενώ γνωρίζουμε πως οι δυο τους δεν συναντήθηκαν ποτέ ξανά.

Ταυτόχρονα ακούμε την επιστολή που έστειλε ο Ρεμπώ στο φίλο του Ντελαέ μετά από την τελευταία συνάντηση του πρώτου με τον Βερλαίν στη Στουτγκάρδη το 1875, όπου έμελλε να είναι και η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δύο τους.

Οι επιστολές του άλμπουμ επιλέχθηκαν από το βιβλίο με τίτλο «Το μεθυσμένο καράβι – Ποιήματα και επιστολές» σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη (εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2008)

Στο άλμπουμ θα συμμετέχουν ερμηνευτικά η Λένα Κιτσοπούλου, η Ελένη Κοκκίδου και η Μάρθα Φριντζήλα.

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο Απόστολος Κίτσος, με τον οποίο συναντιούνται ξανά, μετά τον κύκλο τραγουδιών “Κάτι παράξενο” (Μικρή Άρκτος 2017).

Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Κυριαζής με ηχολήπτη τον Θάνο Καλέα.

Η διεύθυνση παραγωγής είναι του Παρασκευά Καρασούλου και η παραγωγή της Μικρής Άρκτου.



Πηγή ανάρτησης: www.patris.gr



Το ρεμπέτικο μου έμαθε να μιλώ σταράτα.

$
0
0
Συνέντευξη με τον πολυοργανίστα και δεξιοτέχνη της λαϊκής κιθάρας, Δημήτρη Μυστακίδη

Η καλλιτεχνική του ανησυχία εκτείνεται από τη δημιουργία μέχρι το συνδικαλισμό και είναι ταυτισμένος μάλλον με τη λαϊκή κιθάρα. Οι νεότεροι όμως ίσως τον έμαθαν από το τελευταίο του χιπ χοπ τραγούδι με τον τίτλο «Μίλα», που επιχειρεί να συνομιλήσει με τους νέους, με ευαισθησία και αισιοδοξία. Πράγμα που έτσι κι αλλιώς είναι σημαντικό για τον Δημήτρη Μυστακίδη και με την ιδιότητα του ως δασκάλου, αφού από το 2001 είναι καθηγητής στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, όπου διδάσκει λαϊκή κιθάρα, λαούτο και σύνολα, ενώ από το 2014 διδάσκει στο μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μετρά τριάντα χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης και έχει συνεργαστεί με την πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών.

Με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου «16 Ρεμπέτικα με Κιθάρα» το 2007, έφερε στην πρώτη γραμμή τη λαϊκή κιθάρα και την ιδιαίτερη τεχνική της. Επόμενοι δύο δίσκοι, οι «Αψιλίες», το 2009, με προπολεμικά και σμυρνέικα τραγούδια και το «Ψιθυρίζοντας το ρεμπέτικο», το 2013, με ρεπερτόριο ενορχηστρωμένο για λαϊκή κιθάρα και γιαϊλί ταμπούρ.

Αρχική

Ο επόμενος του δίσκος «Εσπεράντο» κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2015 και περιλαμβάνει μεταπολεμικά τραγούδια διασκευασμένα και ενορχηστρωμένα αποκλειστικά για λαϊκή κιθάρα με τη συμμετοχή 16 σπουδαίων τραγουδιστών. Ο τελευταίος του δίσκος «Amerika» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2017. Περιλαμβάνει τραγούδια της πρώιμης περιόδου του ρεμπέτικου που γράφτηκαν από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και είναι όλα διασκευασμένα με την τεχνική της «τσιμπητής» κιθάρας (www.dimitrismystakidis.gr).
Είναι τόσο πλούσιος συνομιλητής όσο και το βιογραφικό του. Μίλησε στην «Εποχή» από τη Θεσσαλονίκη όπου ζει και εργάζεται τον περισσότερο χρόνο.

Τη συνέντευξη πήρε η Ζωή Γεωργούλα

Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε ένα σίριαλ, όσον αφορά τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και βέβαια τους εργαζόμενους στο χώρο του πολιτισμού. Επεισόδια του ίδιου σίριαλ εξελίχθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα της κρίσης που επέφερε η διαχείριση της πανδημίας. Τι συμπεράσματα μπορεί κάποιος να βγάλει έχοντας πλέον ως δείγμα μια ικανή περίοδο πολιτικών επιλογών στο χώρο του πολιτισμού;
Όσον αφορά τους μουσικούς και τα επαγγέλματα γύρω από αυτούς, όπως οι τεχνικοί κ.ά., για τους οποίους έχω σαφέστερη εικόνα, καταρχάς αποκαλύφθηκε η δική μας παθογένεια, αφού ασχοληθήκαμε με το συνδικαλισμό μόνο τώρα που βρεθήκαμε ενώπιον του προβλήματος. Το αποτέλεσμα ήταν μια αρκετά μεγάλη πρωτοφανής συσπείρωση, η οποία όμως άρχισε να εξανεμίζεται με την άρση του πρώτου λοκ ντάουν. Συνεπώς, πρώτη παρατήρηση, δεν υπάρχει συνδικαλιστική συνείδηση σε εμάς τους ίδιους. Μια δεύτερη παρατήρηση αφορά τις ευθύνες της πολιτείας, όπου αναδείχθηκε ξεκάθαρα ότι ποτέ κανείς δεν είχε ασχοληθεί με το ζήτημα των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Ένα μικρό εύγλωττο παράδειγμα είναι ο τεράστιος αριθμός ΚΑΔ που αφορούν τους εργαζόμενους στο χώρο της μουσικής. Υπάρχουν λοιπόν ευθύνες και στις δύο πλευρές, αλλά να μην τις εξομοιώνουμε. Το κράτος είναι αυτό που πρέπει να παίρνει την πρωτοβουλία και να μεριμνά για τους εργαζόμενους.

Πήρες μέρος σε μια άλλου τύπου συναυλία, μια ηλεκτρονική συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που έγινε πρόσφατα μέσω μια καινούργιας πλατφόρμας. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία, τι αποκόμισες;
Σε καμία περίπτωση η συναυλία με live streaming δεν μπορεί να υποκαταστήσει το γεγονός που συμβαίνει όταν συναυλιζόμαστε. Ωστόσο, είναι ένας άλλος τρόπος για να παρουσιάσεις τη μουσική σου προς τον κόσμο, που σε αυτές τις ειδικές συνθήκες δίνει τη δυνατότητα σε αρκετό κόσμο, που δεν δύναται λόγω ευαλωτότητας, να παρακολουθήσει μια συναυλία «ζωντανά». Για αυτούς τους ανθρώπους θα άξιζε να συνεχιστεί μια τέτοια δραστηριότητα και μετά την όποια κανονικότητα μπορεί να επέλθει.

Η καλλιτεχνική σου δημιουργία έχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό συνδεθεί με το ρεμπέτικο. Τι σου έμαθε σε ανθρώπινο επίπεδο η ενασχόληση σου με αυτό το μουσικό είδος;
Το ρεμπέτικο μού έμαθε ότι το να λες τα πράγματα απλά και σταράτα πιάνει τόπο. Ότι το περίσσιο χαλάει το ίσιο. Ότι χρειάζεται αλήθεια για να προχωρήσουμε παρακάτω.

Ήσουν παρών και ενεργός σε πολύ σημαντικές περιόδους ή καλύτερα παρέες του ελληνικού τραγουδιού. Μια από αυτές είναι η Λοξή Φάλαγγα, η καλλιτεχνική ομάδα του Νίκου Παπάζογλου. Τώρα που ο χρόνος επιτρέπει μια απόσταση, τι εμπειρίες αποκόμισες από αυτή τη (μα)θητεία;
Το σημαντικότερο που αποκόμισα ήταν τα πάρα πολλά ταξίδια σε όλη την Ελλάδα και η επαφή με ανθρώπους που είχαν πολύ μεγάλη λαϊκή σοφία. Επειδή ο Νίκος ήθελε να ταξιδεύει παντού και να παίζει σε χώρους ιδιαίτερους που ο ίδιος είχε επιλέξει, ερχόμασταν σε επαφή με ανθρώπους που τους ένοιαζε ο πολιτισμός και βοηθούσαν να υλοποιηθεί μια συναυλία σε δύσκολες συνθήκες. Για παράδειγμα, ο Νίκος ήθελε να παίξει στο Κάστρο της Θάσου που δεν είχε ανοίξει ποτέ για συναυλία. Έβρισκε ανθρώπους που με τα μουλάρια τους ανέβαζαν τον εξοπλισμό. Άνθρωποι που μπορεί να ήταν αγρότες, απλοί λαϊκοί άνθρωποι. Τότε εγώ ήμουν 22 χρονών και η συναναστροφή επί μεγάλο διάστημα με τέτοιους ανθρώπους από όλη την Ελλάδα μού έδωσε σημαντικές εμπειρίες.

Η εμπειρία σου ως δασκάλου τι σου έχει διδάξει;
Όσο περνούν τα χρόνια, αναρωτιέμαι ποιος μαθαίνει σε ποιον. Αν δεν συμμετείχα σε αυτήν την εκπαιδευτική διαδικασία με τα νέα παιδιά, δεν ξέρω αν θα είχα κάνει ό,τι έχω κάνει καλλιτεχνικά. Η συναναστροφή μαζί τους με κάνει καλύτερο άνθρωπο, με μαθαίνει να είμαι πιο ανεκτικός.

Έχει ενδιαφέρον ότι το μοναδικό τραγούδι στο οποίο έχεις γράψει και στίχους και μουσική είναι το «Μίλα». Ένα τραγούδι σε ρυθμό χιπ χοπ, που μουσικά και στιχουργικά μοιάζει σαν μια προσπάθεια να επικοινωνήσεις ευθέως με τη νέα γενιά.
Είναι ακριβώς αυτό που λες. Σε μια κουβέντα που έκανα με την 14χρονη κόρη μου, συνειδητοποίησα ότι η χιπ χοπ, και ιδιαίτερα οι στίχοι, είναι σημαντική δίοδος επικοινωνίας για τους νέους. Μελέτησα λοιπόν αυτή τη μουσική και έφτιαξα ένα τραγούδι για να μιλήσω στην κόρη μου με ένα τρόπο που να της είναι οικείος.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;
Να οργανωθούμε ως Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδας, γιατί αυτό που μας περιμένει τη χειμερινή περίοδο είναι πολύ δύσκολο. Δεν ξέρουμε ακόμα αν και με τι όρους θα λειτουργήσουν οι κλειστοί χώροι. Θέλουμε να είμαστε σε επικοινωνία με την κοινωνία, με δράσεις που να κοινοποιούν τα ζητήματα που μας απασχολούν.

Αρχική

Πηγή ανάρτησης: epohi.gr



 

 

 

 Αρχική

Οι Tiger Lillies τραγουδούν...ρεμπέτικα στην Αθήνα.♫

$
0
0
Tiger_Lillies

Στην ζωντανή διαδικτυακή συναυλία που θα δώσουν στο Tiki Bar

Μπορεί να μην καταφέραμε να απολαύσουμε τους συναρπαστικούς Tiger Lillies στο Ηρώδειο, καθώςη ζωντανή τους εμφάνιση αναβλήθηκε λόγω των έκτακτων μέτρων για τον κορωνοϊό, οι ίδιοι, ωστόσο σκοπεύουν να αποζημιώσουν τους Έλληνες θαυμαστές τους παρουσιάζοντας ζωντανά, μέσω διαδικτύου, τα ολοκαίνουργια...ελληνικά τραγούδια τους! Πρόκειται για μια ζωντανή online συναυλία, η οποία θα φιλοξενηθεί την 1η Οκτωβρίου στο Tiki Bar, και θα είναι αφιερωμένη στα κομμάτια του νέου τους άλμπουμ με τον ελληνικότατο τίτλο «Lemonaki»,

Βασισμένα σε στίχους ρεμπέτικων τραγουδιών από τις αρχές του 20ου αιώνα, τα νέα τραγούδια των Tiger Lillies επικεντρώνονται στην καθημερινότητα των χαμηλότερων στρωμάτων της κοινωνίας, διηγούνται ιστορίες για μικροαπατεώνες, φτωχοδιαβόλους, μετανάστες, μιλούν για τη φτώχεια,
την έλλειψη στέγης, τον εθισμό σε ουσίες, τη βαρβαρότητα της αστυνομίας αλλά και τη χαμένη αγάπη. Θέματα δηλαδή με τα οποία είχαν καταπιαστεί στο παρελθόν και οι αυθεντικοί ρεμπέτες.

Το «Lemonaki» θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά στο Bandcamp αμέσως μετά την διαδικτυακή συναυλία την οποία θα μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος μόνον αν έχει αγοράσει το απαραίτητο εισιτήριο το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε εδώ 

Οι ”Μόρτηδες” τα ”Κουτσαβάκια” και οι Μάγκες της Αθήνας!

$
0
0
του Νεκτάριου Νότη
Πολλοί συγχέουν το «μόρτης» με το «μάγκας». Το όνο­μα «μόρτυς», όμως, βγαίνει από την Ιταλική λέξη «μόρτο» που σημαίνει θάνατος. 
 
Οταν έγινε ο αποκλεισμός του Πειραιά και της Αθήνας από τους Γάλλους το 1854 μετέφεραν το «μαύρο θανατικό», δηλαδή η χο­λέρα, που εί­χε και τα περισσότερα θύμα­τα, δεν υπήρχαν πια νεκροθά­φτες για να θάψουν τους πε­θαμένους. Οι πλούσιοι κάτοι­κοι της πόλεως τότε, για να μην αφήνουν τους νεκρούς τους στους δρόμους πλήρωναν με­γάλα ποσά σ’ αυτούς που θα τους έθαβαν. Ετσι, όλα τ’ αποβράσματα της κοινωνίας, βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν.
 
Σχημάτισαν, λοιπόν, διάφορες ομάδες, που τις ονόμασαν «μορταρίες» και α­νελάμβαναν να θάβουν τους πεθαμένους Κι’ από τότε η λέξη σήμαινε κακοποιό και α­λήτη, ενώ στην εποχή μας α­κούγεται συχνά, χωρίς να σοκάρει, και σημαίνει έξυπνος, πονηρός!.. Αντίθετα, η λέξη «μάγκας» έχει την προέλευση της στα η­ρωικά ελληνικά χρόνια.
Κα­τά την εποχή του απελευθερω­τικού μας Αγώνα οι στρατολογούμενοι από τους οπλαρχηγούς,, διαιρούντο σε δυο ενωματίες. Κάθε ενωματία ονομαζόταν «Μάγκα» και ο αρ­χηγός της «Μάγκατζης». Ήταν τιμή και δόξα, λοιπόν, να είσαι Μάγκας ή να ανήκεις στους Μάγκες.

Μάλλον είναι απίθανη η εκδοχή ότι η λέξη κουτσαβάκης προήλθε από τον καβγατζή δεκανέα του ιππικού Δημήτριο Κουτσαβάκη, που έδρασε επι Όθωνος. Μια σειρά επιθέτων χαρακτηρίζουν τον υπόκοσμο: μάγκες, σκυλόμαγκες, νταήδες, ρεμπέτες τσίφτηδες, βλάμηδες, τσακάλια, μόρτηδες, μαγκιόροι, αλάνια. Κατά τον Φαίδωνα Κουκουλέ σκυλομάγκοι ήταν οι κυνοτρόφοι, που τους έπαιρναν μαζί στο κυνήγι οι μεσαιωνικοί άρχοντες.
Εξάλλου, μάγκα εσήμαινε ομάδα ενόπλων. Για την ακρίβεια, μάγκα ήταν μικρή ομάδα ατάκτων αλβανών, που δεν είχαν μεταξύ τους συγγένεια (όταν είχαν συγγένεια λέγονταν φάρα). Το 1821 οι έλληνες έλεγαν μάγκα την μετέπειτα δεκανεία.

Δυό-τρεις μάγκες αποτελούσαν ένα μπουλούκι (εικοσιπενταρχία). Επικεφαλής της μάγκας ήταν ο μαγκατζής. Την λέξη μάγκες αναφέρει ο Μακρυγιάννης, και, επίσης, ο Παπαδιαμάντης, στο διήγημα του Σταχομαζώχτρα. Ο ίδιος, στο Μοιρολόι της φώκιας, αναφέρει τη λέξη μαγκόπαιδα και κάπου αλλού τη λέξη τελπεντέρης. Από δημοτικό τραγούδι προέρχεται ο στίχος τρεις μάγκες τον απάντησαν, κι οι τρεις αρματωμένοι. Γεροντόμαγκας είναι ο παρήλιξ που επιμένει στη μαγκιά, μαχαλόμαγκας ο μάγκας ο γνωστός μόνο στη γειτονιά του, ψευτομαγκας ή κάλπικος μάγκας, μαγκίτης (θηλυκό μαγκίτισσα) ο νέος μάγκας και χωριατόμαγκας ή βλαχόμαγκας, ο εξ’επαρχίας κουτοπόνηρος που παριστάνει τον μάγκα. Επ’αυτού η έκφραση είπε ο μάγκας του μαγκίτη βουρ του γεροντόμαγκα είναι άκρως δηλωτική.

Από τα παλιά ρεμπέτικα είναι γνωστοί οι μάγκες (χόπλα, μάγκα, δε σε θέλω πιά, να μην ξαναπεράσεις από τη γειτονιά). Οι βλάμηδες άλλην έννοια έχουν στο δημοτικό κι άλλη στο ρεμπέτικο τραγούδι. Βλάμηδες ήταν οι αδερφοποιητοί, οι διρφουπτοί, οι μπράτιμοι (μπρατ μόι = αδερφός μου). Είναι διερευνημένα επαρκώς τα του θεσμού των βλάμηδων (σταυραδέρφια, σταυρομάνα, σταυρογιός). Στο ρεμπέτικο βλάμηδες είναι οι γκαρδιακοί φίλοι.

Η λέξη διεσώθη και ως επώνυμο (υπάρχει και ποιητής ονόματι Βλάμης). Αλάνια ήταν τα μικρά και ενοχλητικότατα στις ναυμαχίες, καϊκια των ελλήνων. Μαγγιόρους το 1821 έλεγαν τους ταγματάρχες. Και η λέξη τσίφτης (λεβέντης) ίσως προέρχεται από τη λέξη τσίφτης που εσήμαινε το συντροφικό βόδι που δούλευε κάτω από τον ίδιο ζυγό-και κατ’επέκτασιν τον άνθρωπο που βασανίζεται κοντά μας. Μάγκας του Ρολογιού, ήταν εκείνος που σύχναζε στην μαγγαρία του ρολογιού του Ελγίνου.
Γενικώς οι μάγκες είναι αγαπητοί, γιατί οι έλληνες αγαπούν τους έλληνες κυρίως για τα ελλατώματα τους. Οι μάγκες δεν είναι φιλοσοφημένοι τύποι. Δεν υπάρχει ρεμπέτικος τρόπος σκέψης. Υπάρχει ρεμπέτικος τρόπος ζωής. Ο υπόκοσμος έχει τις περιοχές του. Η Τρούμπα στον Πειραιά και η Μπάρα της Θεσσαλονίκης τυπικές συνοικίες όπου οι μάγκες κυριάρχησαν, ή κυριαρχούν ακόμη. Οι μάγκες μεταξύ τους προσαγορεύονται αδελφάκια, την δε γκόμενα τους την αποκαλούν αδελφούλα ή μανούλα.
Η καθαρευουσιάνικη ανάλυση της λέξης κουτσαβάκης από το κουτσά+βαίνω (λόγω του ιδιορύθμου βαδίσματος των κουτσαβάκηδων) μάλλον δεν είναι αρκετά πειστική.
Οι κουτσαβάκηδες του Ψυρρή έδρασαν στην περίοδο 1862-1897. Φαίνεται ότι οι πρώτοι κουτσαβάκηδες ήταν αϊβαλιώτες, εγκατεστημένοι στην Σύρο. Αργότερα, όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα, πολλοί αϊβαλιώτες και συριανοί μάγκες εγκατεστάθηκαν στη συνοικία του Ψυρρή. Μετά την εκδίωξη του Όθωνος οι κουτσαβάκηδες γνώρισαν μεγάλες δόξες, γιατί τα κόμματα τους χρησιμοποιούσαν σαν τραμπούκους. Τους κουτσαβάκηδες τους ξεκαθάρισε ο Μπαϊρακτάρης και ο πόλεμος του 1897.


Πηγή ανάρτησης: rpn.gr


 

Μπάμπης Τσετίνης (15/2/1941 — 29/9/2007)

$
0
0
https://i.ytimg.com/vi/CEboHouPm7Y/maxresdefault.jpg
photo: youtube.com
Ο Μπάμπης Τσετίνης (Δράμα, 15 Φεβρουαρίου 1941 — 29 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν λαϊκός τραγουδιστής από τη Μακεδονία και θεωρείται σαν ένας από τους γνησιότερους και αντιπροσωπευτικότερους εκπροσώπους του.

Γεννήθηκε στη Δράμα και έζησε στη Θεσσαλονίκη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60. Την ίδια περίοδο ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το τραγούδι «Το κορίτσι μου χορεύει» του Βασίλη Καραπατάκη σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη. Τα επόμενα χρόνια γνώρισε την επιτυχία με τραγούδια όπως «Ίσως», «Μπορεί», «Αμφιβολία», «Κι ενώ το ήξερα» των Δερβενιώτη και Βίρβου, «Στο παλιό το μονοπάτι» του Βαρτάνη, «Με ποιο δικαίωμα» των Βασιλειάδη-Πυθαγόρα, «Να χαρείς τα μάτια σου, καλέ», «Η φτωχολογιά θα ζήσει».

 
Συνεργάστηκε επίσης με τον Χρήστο Λεοντή, τον Γιώργο Κατσαρό, τον Μητσάκη, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στο πάλκο με τον Μάνο Παπαδάκη και την Καίτη Γκρέι και τη Λίτσα Διαμάντη. Ηχογράφησε γύρω στα 200 τραγούδια και εμφανιζόταν σε μαγαζιά ακόμα και τα τελευταία χρόνια της καριέρας του.

Τα τελευταία χρόνια υπέφερε από προβλήματα υγείας. Το 2005 έγινε συναυλία για οικονομική βοήθεια προς τον ασθενή τότε Τσετίνη.
 


Πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου του 2007 σε ηλικία 66 ετών και κηδεύτηκε από το νεκροταφείο του Βύρωνα.



Σπύρος Δημητρόπουλος: «Κάτι τόσο αληθινό έχει πολλά να προσφέρει σήμερα»

$
0
0
24grammata.com
Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
panagopoulou@pelop.gr

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα λεύκωμα περιγράφει με απόλυτη ιστορική ακρίβεια τη λαϊκή μας μουσική, και ιδιαίτερα του ρεμπέτικου, μέχρι τις ημέρες μας. Ο λόγος για το δίγλωσσο λεύκωμα «Η ιστορία του ρεμπέτικου» (The History of Rebetiko - A Digital Anthology) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24 γράμματα».
Δημιουργός του, ο Σπύρος Δημητρόπουλος ο οποίος γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Αγίου Ανδρέα της Πάτρας. Μετά το τέλος των σπουδών του μετανάστευσε στις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής όπου και άρχισε ένα δεύτερο μάστερ ως περιβαλλοντολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο FΑU το οποίο και ποτέ δεν τελείωσε. Η αγάπη του για την τέχνη τον ώθησε στην απόκτηση μάστερ στα οπτικά και ειδικά εφέ από το πανεπιστήμιο DMAC (Lynn University).

Έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στούντιο παραγωγής στην Αμερική και για κάποιο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα.
Σπύρος Δημητρόπουλος
Σπύρος Δημητρόπουλος

Πηγή: www.pelop.gr
 
Εργάζεται για πολλά χρόνια ως τεχνικός διευθυντής εταιρείας προγραμμάτων έρευνας και τεχνολογίας σε συνεργασία με το υπουργείο Άμυνας της Αμερικής, DARPA (οργανισμό έρευνας προηγμένων έργων άμυνας), NASA, τον αμερικανικό στρατό, οργανισμούς υγείας, πανεπιστήμια και νοσοκομεία. Ζει μεταξύ δυο Πολιτειών, εκείνη της Τζόρτζια και της Φλόριντα.

Σήμερα, ο Σπύρος Δημητρόπουλος μιλά στην «ΠτΔ» για το πώς ξεκίνησε η αγάπη του για το ρεμπέτικο, τα ξεχωριστά στοιχεία που βλέπουμε στο λεύκωμα, τον σκοπό του, τη θέση του ρεμπέτικου στο σήμερα και πολλά άλλα.

Πώς γεννήθηκε η αγάπη για το ρεμπέτικο;
Σε ηλικία 12 χρόνων μετά από πολλά παρακάλια ο πατέρας μου μού αγόρασε ένα φτηνό μπουζούκι για εκείνο το καλοκαίρι. Αργότερα έκανα κάποια μαθήματα μουσικής υπό την καθοδήγηση του γνωστού μουσικού και πατρινού παλαιού ρεμπέτη κ. Γιώργου Μαντέλη (φίλο των Γιώργου Λαύκα, Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη).
Ο κύριος Γιώργος μέσα από τα ρεμπέτικα τραγούδια που μου έδειξε, και τις αμέτρητες ιστορίες που μου διηγήθηκε, με συνέστησε στο μαγικό κόσμο του ρεμπέτικου. Ηταν εκείνος που με παρότρυνε να μην σταματήσω να παίζω μουσική και να γράφω ερασιτεχνικά τραγούδια μιας και θαύμαζε όπως έλεγε, τις ερασιτεχνικές μουσικές δημιουργίες μου.

Παρατηρώντας κανείς τις εικονογραφήσεις, βλέπει κάποια props, κάποια στοιχεία δίπλα σε κάθε χαρακτήρα ως ένα πρωτότυπο βιογραφικό. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.
Όπως πολύ σωστά παρατηρήσατε τόσο το φόντο όσο και τα επιμέρους στοιχεία που πλαισιώνουν τον χαρακτήρα, είναι ένα σύντομο «οπτικό βιογραφικό» της ζωής και του έργου του πρωταγωνιστή.
Σε ορισμένους χαρακτήρες ακόμα και τα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί στο φόντο παραπέμπουν στα εξώφυλλα της πρώτης δισκογραφικής τους δουλείας, ενώ σε άλλους (χαρακτήρες) τα χρώματα υπηρετούν στη δημιουργία «απεικόνισης» του συναισθηματικού τους κόσμου.
Αυτή η έκδοση ευελπιστώ να σταθεί η βασική αιτία ώστε ο αναγνώστης να ανατρέξει κατόπιν σε επιμέρους βιβλιογραφίες, έρευνες, βιογραφίες και ιστορικά άρθρο-γραφήματα με σκοπό να επιστρέψει ξανά και ξανά στις εικονογραφήσεις για να αποκωδικοποιήσει τα επιμέρους αυτά στοιχεία της ζωής και του έργου των πρωταγωνιστών του ρεμπέτικου που έχουν φιλοτεχνηθεί.

Ποιος είναι ο σκοπός του βιβλίου και πώς ξεκίνησε η όλη ιδέα για τη δημιουργία του;
Σκοπός του βιβλίου είναι ο αναγνώστης να δει και να «βιώσει» το ρεμπέτικο με ένα διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά: Μέσα από τα μάτια ενός καλλιτέχνη. Μια πρόσκληση σε ένα ταξίδι χρωμάτων, εικονογραφήσεων, και παραστάσεων πίσω στον χρόνο, που σκοπό έχει να «ξυπνήσει» όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη καθώς εκείνος θα «βιώνει» οπτικά, όλα εκείνα τα στοιχεία που συνέθεσαν και συντέλεσαν στη δημιουργία κάθε εποχής/σταθμού του ρεμπέτικου
Η ιδέα του βιβλίου ήρθε εντελώς, μα εντελώς τυχαία. Ξεκίνησα τη δημιουργία κάποιων εικονογραφήσεων του ρεμπέτικου για προσωπική μου χρήση (ήθελα να γεμίσω ένα άδειο τοίχο του γραφείου μου με προσωπικούς πίνακες μεγάλων διαστάσεων) που τελικά εξελίχθηκαν μέρος του βιβλίου. Για αυτό τον λόγο και όλες οι εικονογραφήσεις είναι σε διαστάσεις poster… κάτι που δεν χρειαζόταν για την έκδοση ενός βιβλίου.

Έχει θέση το ρεμπέτικο στο σήμερα; Τι μπορεί να προσφέρει;
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο παίχτης του ρεμπέτικου, παραμένει σταθερός και αμετάκλητος. Η στάση του παραμένει σταθερή και αμετάβλητη δηλώνοντας τόσο λιτά τη συνοχή, και τη δύναμη του ρεμπέτικου μέσα από το πέρασμα του χρόνου.
Κάτι τόσο αληθινό, τόσο όμορφο, και τόσο διαχρονικό (όπως είναι το ρεμπέτικο) έχει πολλά να προσφέρει σήμερα!
Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου κυριαρχεί η οικονομική κρίση, η φτώχεια, και η μετανάστευση σε άλλες χώρες, ο νεοέλληνας θαρρώ πως επιστρέφει πίσω στις σταθερές αξίες και τις ρίζες του, αναζητώντας κάτι αληθινό και αμετάβλητο μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Το αστικό λαϊκό τραγούδι και το ρεμπέτικο, εξιστορούν τόσο έγκαιρα, τόσα χρόνια αργότερα, αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Η εργασία σας δεν έχει καμία σχέση με τη συγγραφή και την εικονογράφηση. Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας;
Ναι, έχετε δίκιο. Η συγγραφή και η εικονογράφηση δεν είναι μέρος της δουλειάς μου. Επιστρέφοντας στο σπίτι από τη δουλειά, -καθημερινά εμπλεκόμενος με καινοτόμα έργα ανάπτυξης και τεχνολογίας, (χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής ολογραμμάτων και ρομποτικής), ανακάλυψα ότι η συγγραφή και η εικονογράφηση είναι για μένα μια γλυκιά απόδραση, μια αναζωογονητική όαση, μια μηχανή του χρόνου, που με γυρίζει πίσω σε μια παλιά εποχή γεμάτη αγνότητα, παραδόσεις, απλότητα, και αθωότητα. Για αυτό λοιπόν τον λόγο θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ονειροπόλο μιας άλλης παλιάς εποχής, που ίσως δεν ήταν τόσο αγνή όσο φαντάζει στα δικά μου μάτια.
 
24grammata.com

The History of Rebetiko – A Digital Art Anthology (δίγλωσσο λεύκωμα)

32.00συμπερ. Φ.Π.Α.


Πηγή: www.pelop.gr



Viewing all 1584 articles
Browse latest View live