Quantcast
Channel: Το Ρεμπέτικο Τραγούδι
Viewing all 1580 articles
Browse latest View live

«Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς» αναβιώνει στο Λιμάνι

$
0
0
 
Η ατμόσφαιρα, ο ήχος και η εποχή της θρυλικής τετράδας, που έδρασε από το 1933 έως το 1937, "παντρεύοντας"το ρεμπέτικο της Ανατολής με το αστικό τραγούδι του Μεσοπολέμου, αναβιώνει στο λιμάνι του Πειραιά, πάνω σε μια ιδέα της Λίνας Νικολακοπούλου.
Ένα μοναδικό αφιέρωμα στην πρώτη ρεμπέτικη κομπανίαμε Μάρκο Βαμβακάρη, Ανέστo Δελιά, Στράτο Παγιουμτζή και Γιώργο Μπάτηυπό την καλλιτεχνική διεύθυνση και σφραγίδα της Λίνας Νικολακοπούλου,θα πραγματοποιηθεί από τις 6 έως τις 8 Ιουνίου 2014στην Πέτρινη Αποθήκη, στην προβλήτα του ΟΛΠ Πειραιά, Πύλη Ε2.
To 1934 οι Μάρκος Βαμβακάρης, Ανέστoς Δελιάς, Στράτος Παγιουμτζής και Γιώργος Μπάτης σχηματίζουν την πρώτη ρεμπέτικη κομπανία, με τον υπαινικτικά καθαρευουσιάνικο τίτλο «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς».
Ήταν το πρώτο σχήμα που χρησιμοποίησε μπουζούκι και μπαγλαμά –κι ας τα θεωρούσαν πολλοί όργανα του υποκόσμου– δίνοντας στη μουσική του αυθεντικό χαρακτήρα.

Οκτώ δεκαετίες μετά, στην ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής θα μας μεταφέρουν με τις ερμηνείες τους οι: Στέλιος Βαμβακάρης, Γιάννης Κούτρας, Απόστολος Ρίζος, Ζαχαρίας Καρούνης, Εβελίνα Αγγέλου, Πέτρος Μάλαμαςαλλά και οι ηθοποιοί Νένα Μεντή, Σταύρος Μερμήγκης και Αλέξανδρος Τσώτσης. Μαζί τους θα βρίσκεται και 6μελής ορχήστρα, αναβιώνοντας μερικά από τα ομορφότερα πειραιώτικα ρεμπέτικα τραγούδια της εποχής εκείνης.

Διάρκεια παράστασης: 2,5 ώρες (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων:
15 ευρώ - 10 ευρώ (φοιτητικό) - 5 ευρώ (κάρτα ανεργίας, ΑμεΑ)

Σημεία προπώλησης:www.ticketarena.gr , www.viva.gr , Public, Παπασωτηρίου, SevenSpots
Πηγή ανάρτησης entertainment.in.gr

Δημοπρατείται το μουσείο του Τσιτσάνη στα Τρίκαλα

$
0
0
Δημοπρατείται το μουσείο του Τσιτσάνη στα Τρίκαλα
Ένα ξεχωριστό έργο πολιτισμού δημοπρατείται, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας για το νομό Τρικάλων. Ειδικότερα, δημοπρατείται μετά την σχετική έγκριση του περιφερειάρχη Θεσσαλίας, Κώστα Αγοραστού, το Μουσείο Τσιτσάνη στις παλιές φυλακές των Τρικάλων προϋπολογισμού 2.000.000 ευρώ. Πρόκειται για το ενταγμένο στο ΕΣΠΑ Θεσσαλίας έργο «Επανάχρηση κεντρικού κτιρίου παλαιών φυλακών Τρικάλων - Κέντρο Έρευνας Βασίλης Τσιτσάνης».

Το κεντρικό κτίριο των παλαιών φυλακών Τρικάλων, σύμφωνα με στοιχεία της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ανάγεται στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο δεύτερος όροφος με τοιχοποιία από οπλισμένο σκυρόδεμα, που εκτιμάται, ότι έγινε μεταπολεμικά, εδράζεται σε παλαιότερο λιθόκτιστο κτίσμα που ταυτίζεται με παλαιό λουτρό, το οποίο αποκαλύφθηκε μετά από τις διερευνητικές εργασίες που διενεργήθηκαν από την 19η Ε.Β.Α. Για την επανάχρηση του κτιρίου απαραίτητη είναι η προστασία και ανάδειξη του ισογείου και η επισκευή του ορόφου ώστε να προσαρμοστεί στη νέα του χρήση, προκειμένου να διαφυλαχθεί και να αναδειχθεί αυτό το ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο.

Στόχος του έργου είναι η αποκατάσταση της δομικής ενίσχυσης του κτιρίου, η οποία θα εξασφαλίσει τη φυσική διατήρηση του μνημείου. Η αποκατάσταση του κτιρίου και σε συνδυασμό με το παρακείμενο τέμενος, θα διαμορφώσει μια σφαιρική εικόνα της αρχιτεκτονικής εκείνης της εποχής στην περιοχή.

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών θα αποδοθεί στο κοινό ένας χώρος με διαχρονικότητα και πολυπολιτισμικότητα: ένας αμιγώς αρχαιολογικός χώρος με οργανωμένη αρχιτεκτονική και ιστορική δομή, στο ισόγειο και ένας χώρο με αναφορές στην μουσική δημιουργία Τρικαλινών συνθετών, στον πάνω όροφο που θα αποτελούν ξεχωριστές οντότητες, με βελτιωμένες συνθήκες επισκεψιμότητας και θα συμβάλουν στην τουριστική προβολή της πόλης αλλά και στην ανάπτυξη του τοπικού περιφερειακού χώρου.

Πλέον προχωρά η δημοσίευση του σχετικού διαγωνισμού από το Δήμο Τρικκαίων που είναι ο φορέας υλοποίησής του. Το έργο είναι μέρος της πράξης του ΕΣΠΑ «Προστασία-ανάδειξη του υπό δημιουργία κέντρου ερευνάς «Βασίλη Τσιτσάνη». Το 2ο έργο που εντάσσεται σε αυτήν αφορά στην προστασία και ανάδειξη παλαιού λουτρού, προϋπολογισμού 1 εκατ. ευρώ, που ξεκίνησε ήδη να υλοποιείται από τη 19η ΕΒΑ. Έτσι το σύνολο του έργου φτάνει περίπου τα 3 εκατ. ευρώ.

Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο προγραμματικής σύμβασης που συνάφθηκε μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού που είναι ο κύριος δικαιούχος του, του Δήμου Τρικκαίων και της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (Ε.Τ.Π.Α.) και από εθνικούς πόρους, ποσό δε 184.000 ευρώ βαρύνει το Δήμο Τρικκαίων.

www.zougla.gr

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ.-ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

$
0
0

 
Πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος, φίλοι και συνεργάτες, μιλούν για τους δύο μεγάλους ρεμπέτες, το ξεκίνημα και την πορεία τους στο τραγούδι και τη σύνθεση, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, τις δουλειές με τις οποίες ασχολήθηκαν προκειμένου να επιβιώσουν. Γίνεται αναφορά στα νυχτερινά κέντρα της εποχής ενώ παράλληλα παρακολουθούμε ρεμπέτικη κομπανία να ερμηνεύει τραγούδια τους. Η εκπομπή εστιάζει ιδιαίτερα στη βιογραφία του ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ και του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ακριβώς για να υπογραμμίσει τη σχέση των βιωμάτων τους με τη μουσική και την κουλτούρα του ρεμπέτικου τραγουδιού.
----------------------------------------­----------------------------------------­--------------------------
Φωτογραφία με ρεμπέτες τραβηγμένη στην πλατεία Καραϊσκάκη στον Πειραιά το 1933. Ανάμεσά τους διακρίνονται ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ και ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΤΗΣ. . Συνεχίζεται η αφήγηση του ΜΙΧΑΛΗ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗ. Αναφέρεται σε περιστατικό με αστυνομικούς που έλαβε χώρα στο μαγαζί του ΜΠΑΤΗ στον ΠΕΙΡΑΙΑ, όπου έπαιζε μπουζούκι ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ κι άλλοι ρεμπέτες της εποχής, εφόσον το ρεμπέτικο και το μπουζούκι θεωρούνταν παράνομα και απαγορευμένα. Επίσης, κάνει λόγο για την για την εμφάνιση του ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ στην μάντρα του ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Η ονομασία: Ελλάς-Ελληνας-Γραικός-Ρωμιός και η προέλευση της ετυμολογίας

$
0
0
  
Εχετε αναρωτηθεί ποτέ από που προήλθαν τα ονόματα Ελλάς- Ελληνας-Γραικός-Ρωμιός…
     Η Ιστορία μας, η προέλευσή μας και το DNA μας μάς έφεραν από μακριά…όπως και το όνομα μας!
    Τη δεκαετία του ’90 μια έγκυρη πολυκεντρική επιστημονική έρευνα έδειξε ότι σε συντριπτικό ποσοστό οι σημερινοί Ελληνες έχουν το ίδιο DNA με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής και των Αρχαίων Ελλήνων.
   Ονομασίες των Ελλήνων
     Έλληνες - Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Έλλην, ο οποίος ήταν γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, απέκτησε τρεις γιους, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο
    Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους γιους του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη σημερινή Φθιώτιδα, το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό Αχιλλέα.


    Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι προέρχεται από τους Σελλούς (< θ. σελ- = φωτίζω), το ελληνικό φύλο της Ηπείρου που ήταν οι ιερείς της Δωδώνης και μέρος των οποίων μετανάστευσε στη Φθία. Άλλες απόψεις σχετίζουν το όνομα Έλλην με το θέμα ελλ- που σημαίνει ορεινός ή με τη λέξη ἔλλοψ που σημαίνει άφωνος, άφθογγος.
    Ήδη τον 7ο π.Χ. αιώνα είχε επικρατήσει η ονομασία Πανέλληνες και από εκεί αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία Έλληνες, εξ ου και ο τονισμός, Έλλην αντί Ελλήν. Αργότερα, με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, ο όρος Έλλην σήμαινε τον ειδωλολάτρη ή τον μη χριστιανό, ενώ οι κάτοικοι της Ελλάδας λέγονταν Ελλαδίτες. Όταν ο Χριστιανισμός έπαψε να απειλείται από τις παγανιστικές θρησκείες, ο όρος Έλλην άρχισε να χρησιμοποιείται δειλά δηλώνοντας την καταγωγή ενώ μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ελληνικού Κράτους, η ονομασία επανήλθε ως επίσημη. Το επίσημο όνομα της Ελλάδας στηνΕυρωπαϊκή Ένωση είναι Hellas.



    Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, αναφέρεται και ο τύπος Έλλοπες, ο οποίος προσδιόριζε κατοίκους της Δωδώνης και της βόρειας Εύβοιας. Ο Αριστοτέλης ορίζει τη Δωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Από μορφολογικής απόψεως θεωρείται ότι οι λέξεις Έλλην και Ελλάς αποτελούν παράγωγα του ουσ. Ελλοί – Έλλοι – Σελλοί, καθώς οι τύποι αυτοί απαντώνται στον ‘Ομηρο και τον Πίνδαρο. Ο Χριστιανός Ησύχιος ερμηνεύει ως εξής: Έλλοί· Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς». Όλοι αυτοί οι γλωσσικοί τύποι είναι αγνώστου ετύμου και σημασίας κατά τον κ. Μπαμπινιώτη.

    Όπως αναφέρθηκε ήδη, στον Όμηρο η λέξη περιορίζεται τοπικά στους Θεσσαλούς της Φθίας, ενώ η χρήση της αργότερα στο αρχ. επίθ. Ελλανοδίκαι αύξησε το κύρος της λόγω της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τη γεωγραφική επέκταση του όρου Έλληνες από τον μυθολογικό ήρωα Έλληνα, που ταξίδευε και δρούσε συχνά σε άλλες πόλεις. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος πιστεύει ότι ο όρος “Ελληνες χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την κοινή προέλευση των διαφόρων φυλών του ελληνικού χώρου.

    Γραικοί - Το όνομα Γραικός είναι αρχαιότερο του ονόματος Έλληνας. Σε μια επιγραφή του 4ου π.Χ. αιώνα αναφέρεται ότι Έλληνες ονομάσθηκαν αυτοί που αποκαλούνταν πρινΓραικοί, ενώ ο Αριστοτέλης στα “Μετεωρολογικά” του σημειώνει ότι “στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο κατοικούσαν οι Σελλοί που αποκαλούνταν τότε Γραικοί και τώρα Έλληνες”.
    Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα φύλα της Ιταλίας εξαιτίας της επαφής που είχαν με την Ήπειρο, γνώρισαν τους Γραικούς και αποκαλούσαν έτσι όλους τους Έλληνες ενώ κάποιοι άλλοι ότι το φύλο των Γραικών ίσως να μετανάστευσε στην Βοιωτία, από όπου μετακινήθηκε και ίδρυσε αποικία στη Νότια Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ. (η άλλη εκδοχή είναι ότι οι κάτοικοι της πόλης Γραία της Βοιωτίας ίδρυσαν την αποικία Κύμη στην Ιταλία και από το όνομα της πόλης ονομάστηκαν Γραικοί).
    Εκεί οι γηγενείς της Ιταλίας γενίκευσαν την ονομασία Γραικοί (Λατινική: Graeci) για όλους τους Έλληνες και αυτή μετά εξαπλώθηκε σε όλες τις γλώσσες τις Δυτικής Ευρώπης, στις οποίες τα ονόματα Έλληνες καιΕλλάδα είναι αντίστοιχα: στην Αγγλική - Greeks και Greece, στην Γαλλική - Grecs και Grèce, στην Γερμανική - Griechen και Griechenland, στην Ιταλική - Greci και Grecia, στηνΙσπανική Griegos και Grecia. Με την πάροδο του χρόνου η λέξη Γραικός άρχισε να σημαίνει τον επιπόλαιο και τον τυχοδιώκτη, ενώ στον Μεσαίωνα πήρε την σημασία του ελληνορθοδόξου. Ένθερμος υποστηρικτής του ονόματος αυτού ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής επειδή όπως τόνιζε ο “έτσι μας ονόμαζαν τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης”.

    Ρωμιοί - Ενώ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκχριστιανιζόταν, οι Έλληνες αυτοαποκαλούνταν, αφού η ονομασία Έλλην σήμαινε πλέον τον ειδωλολάτρη, Ρωμαίοι ή Ρωμιοί ένα όνομα το οποίο είχε πολιτικές προεκτάσεις αφού δήλωνε όλους τους ελεύθερους πολίτες της Αυτοκρατορίας και όχι την καταγωγή τους. Σημειωτέον ότι οι ίδιοι ονόμαζαν το κράτος τους Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και όχι Βυζαντινή, ενώ η Κωνσταντινούπολη αρχικά ονομάστηκε Νέα Ρώμη.
    Κατά τη δύση της Αυτοκρατορίας και την αποκοπή περιοχών που κατοικούνταν από αλλοεθνείς, ταυτίζεται με το ό,τι σήμερα ονομάζουμε Έλληνα, αποκτά δηλαδή ένα εθνικό χαρακτήρα. Η ονομασία Ρωμιός χάνει επί τουρκοκρατίας την αίγλη του “αυτοκρατορικού” Ρωμαίος και με τις σκληρές συνθήκες της υπό ζυγόν διαβίωσης αποκτά την χροιά του καταφερτζή, του καπάτσου, του ξύπνιου.
     “Από τις αρχές του20ού αιώνα το “Ρωμιός” χρησιμοποιήθηκε ως αντίθεση προς τον μιμητισμό της Ευρώπης, τη λαϊκή χριστιανική βυζαντινή ανατολική (αλλά όχι ανατολίτικη) φυσιογνωμία του Νεοέλληνα”[11]. Οι Λατίνοι συνέχισαν να χαρακτηρίζουν τους Έλληνες με το όνομα Γραικός. Η ονομασία Ρωμιός συνηθίζεται να χρησιμοποιείται ακόμα στην Ελλάδα και ειδικά στην Τουρκία (Rum - Ρουμ).

    Γιουνάν (Ίωνες) (Yunan) - Γιουνάν (Yunan), που σημαίνει Ίωνες, ονομάζουν οι λαοί της Ανατολής τους Έλληνες. Προέρχεται από την περσική λέξη Yauna, από το όνομαΙωνία, αφού οι Πέρσες ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα με τους Ίωνες τον 6ο αιώνα π.Χ., τους οποίους και κατέκτησαν και έτσι ονόμαζαν όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως. Έτσι, η χρήση της ονομασίας αυτής επεκτάθηκε σε όλους τους λαούς που βρίσκονταν υπό περσική κατοχή και γενικά σε ολόκληρη τηνΑνατολή.

    Γιαβάν (Yavan ή Javan) – Με αυτή την ονομασία είναι γνωστοί οι Έλληνες στους λαούς της ανατολικής Μεσογείου από την βιβλική εποχή, που αναφέρονται ως ο λαός που εγκαταστάθηκε στα Βαλκάνια. Η ονομασία Γιαβάν είναι συγγενική του Γιουνάν.

    Αχαιοί. Δαναοί, Αργείοι - Με τις ονομασίες αυτές αναφέρονται οι Έλληνες από τον Όμηρο. Οι Αχαιοί ήταν το πρώτο ελληνικό φύλο που μετακινήθηκε και κυριάρχησε στην Ελλάδα. Το όνομα Αργείοι προέρχεται από το Άργος που ήταν η αρχική πρωτεύουσα των Αχαιών ενώ η ονομασία Δαναοί προέρχεται από το ομώνυμο φύλο που εξουσίαζε αρχικά την περιοχή κοντά στο Άργος.
Πηγές: el.wikipedia.org    constantinoupoli.com
Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας

Cafe Aman Istanbul – GÜLBAHAR (Γκιουλμπαχάρ)

$
0
0
 
LYRICS & MUSIC: VASILIS TSITSANIS
Στίχοι & Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
TURKISH LYRICS: RUKEN TEKEŞ ÇALIKUŞU
Στίχοι στα Τούρκικα:Ρουκέν Τεκές Τσαλίκουσου
BACKGROUND VOCALS: NEYZEN ÖZSARI
Δεύτερη φωνή: Νειζέν Οζσάρι

Stelyo Berber: Vocals
Στέλιος Μπερμπέρης: Ερμηνευτής
Pelin Suer: Vocals
Πελίν Σουέρ: Ερμηνεύτρια
Atalay Durmaz: Violin
Αταλάϊ Ντουμάζ: Βιολί
Erdem Şentürk: Oud
Ερντέμ Σεντούρκ: Ούτι
Serkan Mesut Halili: Kanun
Σερκάν Μεσούτ Χαλίλι: Κανονάκι
Neyzen Özsarı: Bass
Νειζέν Οζσάρι: Μπάσο
Ersen Killik: Percussion
Ερσέν Κιλίκ: Κρουστά
Dimitris Lappas: Bouzouki, Cura, Baglamadaki, Guitar
Δημήτρης Λάππας: Μπουζούκι, Τζουράς, Μπαγλαμαδάκι, Κιθάρα
Πηγή ανάρτησης constantinoupoli.com

Είκοσι χρόνια χωρίς τον Μάνο Χατζιδάκι.

$
0
0
Αντιπολιτευόμενος, ανατρεπτικός, συμπαραστάτης των αδυνάτων και βαθιά ποιητικός, ο Μ. Χατζιδάκις δεν δίστασε να συγκρουστεί. Οι παρεμβάσεις του είναι αυτές που μας λείπουν σήμερα.
Αντιπολιτευόμενος, ανατρεπτικός, συμπαραστάτης των αδυνάτων και βαθιά ποιητικός, ο Μ. Χατζιδάκις δεν δίστασε να συγκρουστεί. Οι παρεμβάσεις του είναι αυτές που μας λείπουν σήμερα.
Δύο βραδιές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου, μια μουσική άγνωστη και όμως ταυτόχρονα οικεία θα πλημμυρίσει το Ηρώδειο. Μουσική ανέκδοτη, γραμμένη από τον Μάνο Χατζιδάκι το 1975, για να συνοδεύσει την κινηματογραφική καταγγελία των εγκλημάτων της CIA!
Το φιλμ λεγόταν «Facca di spia», σκηνοθέτης ήταν ο Τζουζέπε Φεράρα και πρωταγωνιστούσε, μεταξύ άλλων, η γνωστή μας από την «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» Μαριάντζελα Μελάτο. Ο Σαλβαντόρ Αλιέντε, ο Τσε Γκεβάρα και αδίστακτοι βασανιστές εναλλάσσονταν στην πλοκή της παλιάς αυτής πολιτικής ταινίας τρόμου, που, όμως, έμεινε στην ιστορία περισσότερο για την… απόλαυση με την οποία ο σκηνοθέτης επεδείκνυε τους βασανισμούς, παρά για την ποιότητά της. Τώρα, όμως, θα έχουμε για πρώτη φορά την ευκαιρία να γνωρίσουμε και τη μουσική της.
Όλο τον χρόνο
Άνθρωπος που αγαπούσε τις ανατροπές και απεχθανόταν τα μνημόσυνα, ο Μάνος Χατζιδάκις σίγουρα θα χαμογελούσε ικανοποιημένος με αυτή την επιλογή για το πρώτο μέρος της συναυλίας που ετοιμάζεται στο ρωμαϊκό θέατρο με συνθέσεις του από τον διεθνή κινηματογράφο, αυτό ακριβώς το καλοκαίρι: Αύριο, 15 Ιουνίου, συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από «την αναχώρησή του προς τα άστρα». Και αυτές οι δύο συναυλίες είναι οι πρώτες από πολλές που ετοιμάζει ο γιος του, Γιώργος Χατζιδάκις, μαζί με αρκετούς από τους παλιούς συνεργάτες του συνθέτη, έχοντας περισσότερο στον νου ότι, του χρόνου, συμπληρώνονται και 90 χρόνια από τη γέννηση του Χατζιδάκι.
O Mάνος Χατζιδάκις ανάμεσα στον Νίκο Γκάτσο και τον Μίκη Θεοδωράκη.
O Mάνος Χατζιδάκις ανάμεσα στον Νίκο Γκάτσο και τον Μίκη Θεοδωράκη.
Έτσι, τον χειμώνα, η μουσική του θα ακουστεί, συχνά με απρόσμενους τρόπους, στο Θέατρο Τέχνης της Φρυνίχου, στο Παλλάς, αλλά και σε εναλλακτικές θέσεις, ενώ το καλοκαίρι του 2015 θα παρουσιαστούν έργα του σε αρχαία θέατρα. Στόχος, ανάμεσά τους να ’ναι και αυτό της Επιδαύρου. Κοινός τίτλος, «Οι τρόποι του φεγγαριού». Στους οποίους υπακούουν, άλλωστε, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Έλλη Πασπαλά και ο Βασιλικός, οι τρεις τραγουδιστές που θα ερμηνεύσουν τα τραγούδια που έγραψε ο Χατζιδάκις για τον διεθνή κινηματογράφο, και τα οποία θα ακούσουμε στο δεύτερο μέρος των δύο συναυλιών του ερχόμενου Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο.
Από το «Ποτέ την Κυριακή» (1960), που τον έκανε διάσημο, έως το «Μεμέντ γεράκι μου» (1984) του Πίτερ Ουστίνοφ, υπήρξαν πολλές διεθνείς ταινίες με μουσική Χατζιδάκι. Άλλες που ανήκαν στην κινηματογραφική βιομηχανία, όπως «Συνέβη στην Αθήνα» (1961-62) και «Aliki my love» (1962), άλλες που υπήρξαν σημαντικές, ακόμα και ιστορικές, όπως «America America» (1962) του Ηλία Καζάν και «Sweet movie» (1974) του Ντούσαν Μακαβέγιεφ, με εξίσου σημαντικά και ιστορικά σάουντρακ.
Ο Μάνος Χατζιδάκις με τη Σαπφώ Νοταρά το 1982 στην «Πορνογραφία».
Ο Μάνος Χατζιδάκις με τη Σαπφώ Νοταρά το 1982 στην «Πορνογραφία».
Δύσκολος, αλλά ιδιοφυΐα
Ο Χατζιδάκις δεν ήταν εύκολος συνεργάτης. Είναι παροιμιώδης η αγωνία κορυφαίων σκηνοθετών, όπως ο Ντασσέν και ο Καζάν, εξαιτίας της συνεπούς… ασυνέπειάς του. «Ομως, εκτός από αυτά, ήταν και ιδιοφυΐα», παραδέχτηκε, αργότερα, ο Καζάν, στην αυτοβιογραφία του («Μια ζωή», εκδ. Ελληνική Ευρωεκδοτική). «Δεν ήταν μόνο ένας συνθέτης, αλλά και ένας δραματουργός. Σε ορισμένα μάλιστα σημεία φάνηκε ικανότερος από μένα. (…) Οι ιδιοφυΐες δεν αναρωτιούνται αν είναι άξιοι ή όχι, ούτε και αντιδρούν στις επικρίσεις των άλλων. Ο Μάνος ούτε μία φορά δεν μου έδειξε να διστάζει γι’ αυτό που ήθελε. Κατάφερε να φτιάξει μια θαυμάσια μουσική για την ταινία μου, σε μια στιγμή που το “America America” χρειαζόταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη συνεισφορά του».
Με τη Μελίνα Μερκούρη, που αγάπησε, όπως έλεγε, από την πρώτη στιγμή.
Με τη Μελίνα Μερκούρη, που αγάπησε, όπως έλεγε, από την πρώτη στιγμή.
Μετά το Οσκαρ, ο Μάνος Χατζιδάκις αξιοποίησε τη διεθνή του φήμη για να ζήσει έναν ουσιαστικό κοσμοπολιτισμό. «Το 1968 το Χόλιγουντ ζούσε την επανάσταση των λουλουδιών, με πολλά παραισθησιογόνα και με αρκετή διστακτική ερωτική ελευθερία», έγραφε ο ίδιος. Τότε έγραψε το περίφημο σάουντρακ του «Blue» του Σίλβιο Ναριτζάνο, που ηχογράφησε με τη Συμφωνική του Λος Άντζελες, αλλά και συγκρούστηκε με τη βιομηχανία του Χόλιγουντ, πριν, τελικά, απομακρυνθεί από αυτήν.
Πολύ περισσότερο του ταίριαζε σίγουρα «μια τραγική σατιρική φλέβα με γνήσια αίσθηση χιούμορ κεντροευρωπαϊκού τύπου», ο Ντούσαν Μακαβέγιεφ. Το «Sweet movie» δεν είναι μόνο το καλύτερο σάουντρακ της ευρωπαϊκής περιόδου του Χατζιδάκι, αλλά και ένα που μας άφησε υπέροχα τραγούδια, όπως «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο».
Άλλωστε, και η «Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων» ως αγγλόφωνο τραγούδι πρωτοακούστηκε, στο «The martlet’s tale» (1970) του Τζ. Κρόουθερ. Ανέκδοτο και αυτό το σάουντρακ, όπως τόσα άλλα, ενός αγαπημένου, ανεξάντλητου συνθέτη…

Ο τυφλός Τούρκος που έμαθε το ρεμπέτικο στη… Βιέννη.

$
0
0
 
Πηγή ανάρτησης: constantinoupoli.com
«Γεννήθηκα στην Τίρε  (Θήρα), κοντά στη Σμύρνη. Οι κάτοικοι της πόλης, στα τουρκικά λέγονται Τιρελί. Και εγώ που ξέρω λίγα ελληνικά, κάνω πάντα ένα χιουμοριστικό λογοπαίγνιο και λέω ότι δεν είναι Τιρελί αλλά τρελοί. Θα είχα μάθει πολύ καλύτερα τη γλώσσα σας, αν υπήρχε μια μέθοδος διδασκαλίας σε σύστημα μπράιγ».
Ο Μουαμέρ Κετέντζογλου είναι ο γνωστότερος Τούρκος ερμηνευτής του ελληνικού ρεμπέτικου. Τυφλός εκ γενετής, είχε ταλέντο στη μουσική από παιδί και έγινε δεξιοτέχνης ακορντεονίστας. Αγαπάει την Ελλάδα, ιδιαίτερα την Κρήτη, έχει πολλούς φίλους στη χώρα μας και ένα ρεπερτόριο από εκατοντάδες ελληνικά τραγούδια. Μας επισκέπτεται συχνά, έχει εμφανιστεί στην ελληνική τηλεόραση, ενώ την περασμένη εβδομάδα, έδωσε μια συναυλία με το συγκρότημά του, τους «Ζεϊμπέκ», στο Παλαιό Φάληρο στο πλαίσιο της τουρκικής Εβδομάδας Πολιτισμού στην Αθήνα.

 
Τον συναντήσαμε στο ξενοδοχείο του, την περασμένη Παρασκευή, και κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, υπό τους λαρυγγισμούς της Σελίν Ντιόν, της Γουίτνεϊ Χιούστον και της Μαράια Κάρεϊ, που έβγαιναν δυνατά από τα ηχεία στο λόμπι, την ώρα του πρωινού. Τα ενδιαφέροντα του Κετέντζογλου δεν περιορίζονται μόνο στη δική μας μουσική, την οποία γνωρίζει σε βάθος. Στην εκπομπή του σε ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό, παίζει από ελληνικούς κλέφτικους σκοπούς για τη σκλαβωμένη ρωμιοσύνη (κι όμως είναι αλήθεια!), μέχρι παραδοσιακές μελωδίες από όλα τα Βαλκάνια και την Αρμενία. «Οπως είναι φυσικό και εμείς οι Τούρκοι έχουμε τραγούδια με στίχους κατά των Ελλήνων. Είναι και αυτά μέρος της παράδοσης όπως και στην Ελλάδα» συνεχίζει, εξηγώντας ότι εστιάζει στη μουσική και όχι στην πολιτική.



Εχει αυθεντική αγάπη στο έθνικ, αλλά δεν είναι καθόλου εθνικιστής. Αντιθέτως, πιστεύει με θέρμη στην κοινή πολιτιστική κληρονομιά ανάμεσα στις δύο ακτές του Αιγαίου και στην αμφίπλευρη προσέγγιση που έχει γίνει από τους σεισμούς του 1999 και μετά: «Νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο και τίποτε δεν μπορεί να μας γυρίσει πίσω. Αλλωστε, δεν έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε το παρελθόν. Μπορούμε όμως να επηρεάσουμε το παρόν και βέβαια το μέλλον», μας λέει.

Η ιστορία του

Μειλίχιος, πνευματώδης και διαρκώς χαμογελαστός, ο Κετέντζογλου μας διηγήθηκε τη δική του ιστορία. «Η οικογένειά μου κατάγεται από τη Γευγελή (σήμερα πόλη της ΠΓΔΜ) και έφυγε από εκεί μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Πολλά από τα μέλη της είχαν κλίση στο τραγούδι. Ενας θείος μου είχε μάλιστα και μια ορχήστρα με χάλκινα, σαν και αυτές που υπάρχουν στη Βόρειο Ελλάδα. Με ενθάρρυνε πολύ να μάθω μουσική και μου έκανε δώρο ένα τύμπανο. Αργότερα μου αγόρασε ένα παλιό ακορντεόν και άρχισα να ανακαλύπτω τις νότες και τις μελωδίες. Η αγάπη μου αυτή αναπτύχθηκε αργότερα στο ειδικό σχολείο τυφλών όπου φοίτησα στο Δημοτικό. Στο Γυμνάσιο είχα την τύχη να γνωρίσω έναν καταπληκτικό δάσκαλο με καταγωγή από την Ξάνθη. Ηξερε ελληνικά και μου μίλησε για τον Νταλάρα και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ηταν και αυτός τυφλός και τραγουδούσε πολλά ελληνικά τραγούδια, βοηθώντας με να διαμορφώσω έναν νέο δρόμο. Σπούδασα ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου και εκεί βρήκα πρόσφορο έδαφος να μελετήσω την έθνικ παραδοσιακή μουσική από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ασία. Εντόπισα και ορισμένες παλαιές ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών, από ποιοτικά ώς τουριστικά και σκυλάδικα. Η φωνή του Νταλάρα μου άρεσε πολύ τότε και μου έλεγαν ότι τραγουδάω με το δικό του ύφος. Εκτοτε εξελίχθηκα, αλλά εκείνος υπήρξε από τις αρχικές μου αναφορές».

 
Και το ρεμπέτικο; «Ακούγεται αστείο, αλλά το ανακάλυψα στη Βιέννη. Στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου υπήρχε μια μεγάλη ανθολογία ρεμπέτικων τραγουδιών. Κάπως έτσι μπήκα στον κόσμο της Ρόζας Εσκενάζυ, του Μάρκου Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη. Είχα φίλους Ρωμιούς και Θρακιώτες Τούρκους που μιλούσαν ελληνικά και μου εξηγούσαν τους στίχους αλλά και την προφορά. Κρατούσα σημειώσεις σε μπράιγ. Είχα ανακαλύψει το μεράκι μου. Ξέρετε, σε όλα τα Βαλκάνια υπάρχει η ίδια αραβική λέξη, το “μεράκ” για να περιγράψουμε το πάθος για κάτι. Στην Τουρκία επίσης, σημαίνει και θαύμα». 

 
Με τον Θεοδωράκη

«Στη χώρα μου» συνεχίζει ο μουσικός «δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο με το ρεμπέτικο. Τη δεκαετία του ’90 άρχισα να κάνω μουσικές εκδηλώσεις, ακόμα και συνέδρια για να διαδώσω αυτό το είδος τραγουδιού, αλλά και το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι από συνθέτες όπως ο Χατζιδάκις, ο Μαρκόπουλος, ο Λοΐζος. Οι προσπάθειές μου βρήκαν ανταπόκριση, όχι ίσως στην πλατιά μάζα, αλλά στους ευαισθητοποιημένους ακροατές. Τη δεκαετία του ’90 έπαιξα και σε μια συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη, που ήταν μεγάλη τιμή για μένα» λέει ο Κετέντζογλου, ο οποίος έβγαλε πολλές ανθολογίες παλαιών αλλά και νέων ελληνικών τραγουδιών. Αργότερα έφτιαξε και την κομπανία του, τους «Ζεϊμπέκ», που αρχικά έπαιζαν μόνο ρεμπέτικα, ενώ με τα χρόνια άλλαξαν ρεπερτόριο ενσωματώνοντας και τουρκικά τραγούδια. «Πιστεύω ότι ανάμεσα στους Ελληνες και τους Τούρκους υπάρχει στη μουσική κάτι που εγώ αποκαλώ “η αδελφότητα της κλίμακας”. Ο τρόπος που τραγουδάμε, οι μελωδίες μας μοιάζουν. Εκεί βρίσκεται η ουσία, όχι σε κάποια τραγούδια που υπάρχουν και στις δύο γλώσσες. Αυτό είναι πολύ ρηχό, πολύ τουριστικό».

Ανακαλύπτουμε ξανά οι μεν τους δε

«Ελληνες και Τούρκοι σήμερα, είμαστε σε μια διαδικασία που ανακαλύπτουμε ξανά οι μεν τους δε… Μοιραζόμαστε τη ζεστασιά του συναισθήματος, την απλότητα των τρόπων, αιώνες συμβίωσης. Θεωρώ ότι το ίδιο συμβαίνει και με τους Αρμένιους. Ας αφήσουμε παραπέρα την πολιτική και ας δούμε το συναίσθημά μας πού μας οδηγεί…» είναι οι τελευταίες του κουβέντες, πριν φύγει για να πάει να συναντήσει έναν Ρωμιό φίλο του που μένει στο Παλαιό Φάληρο.

 
Πηγή ανάρτησης: constantinoupoli.com

ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΜΑΓΕΥΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΜΕΝΟΥΣ

$
0
0
  Το ξέρατε ότι ο Γεώργιος ο Α'ήταν λάτρης του αμανέ και μάλιστα τραγουδούσε και ο ίδιος το Σμυρναίικο Μινόρε δυνατά μέσα στα Ανάκτορα; Οτι μερικά από τα πρώιμα ρεμπέτικα της Σμύρνης, όπως το «Από τα πολλά που μου 'χεις καμωμένα», παίχτηκαν κατά την ενθρόνιση του Εδουάρδου Ζ'της Αγγλίας, το 1901, από την περίφημη Εστουδιαντίνα, τα «Πολιτάκια», που περιόδευαν στην Ευρώπη; Οτι σε μια επίσκεψή του στην Αθήνα ο, της κυρίας Σίμπσον, Εδουάρδος Η'είχε μαγευτεί από μια βραδιά με τον Νταλκά και τον Παγώνη;
Για όλα αυτά μας διαβεβαίωσε ο ερευνητής του ρεμπέτικου Παναγιώτης Κουνάδης, για να προλάβει πιθανές μικρονοϊκές αντιδρασεις Μήπως δεν ζήσαμε πέρυσι το καλοκαίρι αντιδράσεις επειδή τα απαγορευμένα ρεμπέτικα ακούστηκαν στο Ηρώδειο; Αλλά όσο κάποιοι συνεχίζουν εδώ να αντιδρούν επιμένοντας να συνδέουν το «ευρύ γένος του ρεμπέτικου» μόνο με το περιθώριο, σ'άλλες χώρες, με εντελώς διαφορετική παράδοση, έχουν ανακαλύψει κι αξιοποιούν τη μουσική μας. Στην Ιαπωνία π.χ. υπάρχουν νέοι που χρησιμοποιούν ρεμπέτικα στα sampler τους. Αυτό πάλι μας το είπε ο Γιώργος Νταλάρας, ιδιαιτέρως περήφανος.

 
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι «η σχέση μου με το ρεμπέτικο υπήρξε βιωματική». Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ανάμεσα στα τραγούδια, που κορφολόγησε ο Κουνάδης για το αφιέρωμα του Μεγάρου Μουσικής, δεν υπήρχαν και ορισμένα «που δεν τα ήξερα ούτε εγώ». Η μουσική παράσταση, που φιλοδοξεί να μάθει ακόμα και στον Νταλάρα άγνωστες πλευρές του ρεμπέτικου, είναι ένα ταξίδι που επιχειρεί να καλύψει τους σημαντικότερους σταθμούς του ρεμπέτικου, θεματικά, γεωγραφικά και μουσικά. Ξεκινά από τα τραγούδια της Σμύρνης και της Πόλης πριν από το '22, τη μεταφορά τους μετά τη μικρασιατική καταστροφή στην κυρίως Ελλάδα, τη μετανάστευση στις ΗΠΑ, τις κορυφαίες δημιουργίες των Τούντα, Περιστέρη, Σκαρβέλη και Παπάζογλου, τα «διαμάντια» της θρυλικής Τετράδας της Δραπετσώνας (Βαμβακάρης, Παγιουμτζής, Μπάτης, Δελιάς). Συνεχίζει με τα ρεμπέτικα του Πειραιά (Κάβουρας, Χατζηχρήστος, Τούντας, Μοντανάρης, Νταλκάς), σταθμεύει στη «χρυσή περίοδο του ρεμπέτικου» και των Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Χιώτη, Καλδάρα, κάνει μια σύντομη αναφορά στο αρχοντορεμπέτικο με κομμάτια του Σουγιούλ, εμμένει σε αντιπροσωπευτικά κομμάτια (Τσιτσάνη, Ζαμπέτα, Μητσάκη, Τζουανάκου κ.ά.) της δεκαετίας του '50 και φτάνει μέχρι τις δημιουργίες σύγχρονων συνθετών που επηρεάστηκαν από το ρεμπέτικο, όπως οι Πάνου, Κουγιουμτζής, Μπιθικώτσης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, Λοΐζος, Μούτσης, Νικολόπουλος καθώς και οι νεότεροί τους Μάλαμας, Περίδης κ.ά. Το πολύτιμο ρεπερτόριο παραδίδεται στον Νταλάρα αλλά και στους Μπάμπη Στόκα, Σοφία Παπάζογλου, Ζαχαρία Καρούνη, Ασπασία Στρατηγού και σε 13μελή λαϊκή ορχήστρα.
Στη μουσική ροή παρεμβάλλονται δέκα «ταχυδράματα» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, στα οποία πρωταγωνιστούν οι εμβληματικές μορφές των Βαμβακάρη (τον υποδύεται ο Αρτό Απαρτιάν), Τσιτσάνη (Νίκος Αλεξίου), Παπαϊωάννου (Μάνος Σειραγάκης), Νίνου (Τάνια Τρύπη). Διάσπαρτα στο θέαμα τα μονόπρακτα έχουν εισαγωγική αφορμή ένα όνειρο που υποτίθεται ότι βλέπει ο Γιώργος Νταλάρας, με τον πατέρα του Λουκά Νταράλα (Εκτορας Καλούδης) στον Παράδεισο, πλαισιωμένο από την εκλεκτή του παρέα. Οι ήρωες μιλούν για τα κατορθώματα και τις δυσκολίες, για τις περιπέτειες και τις ώρες στο πάλκο. Την έννοια του θεάματος συμπληρώνουν τα σκηνικά της Ερσης Δρίνη, τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ αλλά και η προβολή κινηματογραφικών στιγμιοτύπων που, με την επιμέλεια του Γρηγόρη Καραντινάκη, υπογραμμίζουν το κλίμα και την εποχή. Επιδίωξη του Σωτήρη Χατζάκη ήταν να αποφευχθεί «κάθε διάθεση φολκλόρ. Εικόνες με ποιητικές διαφυγές συνδυάζονται με απολύτως ρεαλιστικά στοιχεία».
Για ένα τόσο φιλόδοξο θέαμα, εκτός από τον Κουνάδη που υπογράφει την επιλογή του αρχειακού υλικού και μαζί με την Αννα Νταλάρα και την επιμέλεια της παραγωγής, συστρατεύτηκαν κι άλλες δυνάμεις.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, που υπογράφει το εισαγωγικό κείμενο στο πρόγραμμα της βραδιάς, είναι από τους «κομβικούς» δημιουργούς που «μετέφεραν και εγκατέστησαν την ποιητική φόρμα, δύναμη και διάθεση του ρεμπέτικου στο καινούργιο λαϊκό τραγούδι». Δεν είναι μόνον το έργο του που αποδεικνύει την παρουσία του ρεμπέτικου στην κυτταρική μας μνήμη. Είναι και ο ίδιος, όταν επικαλείται π.χ. την πρώτη φορά που άκουσε τη «Φραγκοσυριανή»
«Ημουν παιδάκι αλλά αισθάνθηκα ότι αυτό το τραγούδι με αφορά. Σηκώθηκα ξυπόλητος και χόρεψα ένα αυτοσχέδιο χασάπικο...». Κι αυτή η σχεδόν αντανακλαστική αντίδραση, εξακολουθεί να ανιχνεύεται στις νέες γενιές. Γιατί ακόμα και στα μαγαζιά «με τα θλιβερά τραγούδια της λαϊκοπόπ, καταλήγουν να χορεύουν με τα ρεμπέτικα που ακούγονται απαραιτήτως στο ζενίθ της νύχτας». Οσοι τ'ακούν έτσι, ας τ'ακούσουν τώρα και «Σαν τραγούδι μαγεμένο», όπως τους αξίζει. Πηγη clubs.pathfinder.gr

Βραδιά τιμής για τον αυθεντικό Γιώργο Μαργαρίτη

$
0
0
bradia-timis-gia-ton-authentiko-giwrgo-margariti

|
Την Παρασκευή 27 Ιουνίου, στις εννέα το βράδυ, ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής Γιώργος Μαργαρίτης θα βρεθεί στον Ιανό (Σταδίου 24, τηλ. 210 3217917) , ώστε να παραλάβει την τιμητική πλακέτα του από τη δισκογραφική εταιρία  «ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ», με αφορμή την επιτυχημένη έκδοση του cd «ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ», που σημείωσε πωλήσεις άνω των 80.000. 
Μαζί με τους συνεργάτες του ο Γιώργος Μαργαρίτης θα χαρίσει μοναδικές, μελωδικές live στιγμές σε όλους όσοι βρεθούν εκεί, αφού θα ερμηνεύσουν κομμάτια από τη δισκογραφική του δουλειά  «ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ».
Παράλληλα, θα παρουσιαστεί η νέα κυκλοφορία του cd, με την προσθήκη του video clip και ενός club mix του τραγουδιού «Δια Ταύτα».
Η είσοδος είναι ελεύθερη για εκείνους που επιθυμούν να ζήσουν μια αξέχαστη βραδιά με έναν αυθεντικό λαϊκό τραγουδιστή στις καλύτερες στιγμές του. Πηγή www.thetoc.gr

Γ.Νταλάρας και «Ρεμπέτικο Unplugged» στον Κήπο του Μεγάρου

$
0
0
Γ.Νταλάρας και «Ρεμπέτικο Unplugged» στον Κήπο του Μεγάρου
(Φωτογραφία:  Eurokinissi )
Αθήνα
Ύστερα από μια ευρωπαϊκή περιοδεία με αγαπημένα ρεμπέτικα παιγμένα unplugged, χωρίς ηλεκτρικό ήχο δηλαδή, που το πρώτο μέρος της ξεκίνησε από τη Σουηδία στις 26 Απριλίου και ολοκληρώθηκε στο Βερολίνο στις 12 Μαΐου και θα συνεχιστεί τον Οκτώβριο, ο Γιώργος Νταλάρας παρουσιάζει τη Παρασκευή 4 Ιουλίου (21:00) στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών την παράσταση Ρεμπέτικο Unplugged.

Πρόκειται για ένα ταξίδι - αφιέρωμα στο ρεμπέτικο. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιώργος Νταλάρας ασχολείται με το ρεμπέτικο τραγούδι είτε σε συναυλίες είτε στην δισκογραφία είτε συνδυάζοντας και τα δύο.

Τραγούδια όπως του Μάρκου Βαμβακάρη και του Βασίλη Τσιτσάνη, αλλά και μεγάλων Σμυρνιών συνθετών όπως ο Βαγγέλης Παπάζογλου ή συνθετών όπως ο Απόστολος Καλδάρας, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, αποτελούν μέρος της ελληνικής λαϊκής μουσικής παράδοσης.

Ο Γιώργος Νταλάρας θα βρίσκεται στη σκηνή στον Κήπο του Μεγάρου τραγουδιστής και μουσικός (κιθάρα, μπουζούκι, μπαγλαμά) με ορχήστρα και δύο τραγουδίστριες: την Ασπασία Στρατηγού, συνεργάτιδά του τα τελευταία χρόνια, και τη σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενη Αθηνά Λαμπίρη, η οποία έχει εντρυφήσει στο ρεμπέτικο όχι μόνο ως ερμηνεύτρια, αλλά και ως μουσικός. Μαζί τους ο τραγουδιστής και μουσικός Βασίλης Κορακάκης, γιος του σπουδαίου λαϊκού συνθέτη Βαγγέλη Κορακάκη. Η μουσική επιμέλεια είναι του Γιώργου Νταλάρα και οι ενορχηστρώσεις έγιναν σε συνεργασία με τον Γιώργο Παπαχριστούδη.

Οκτώ σολίστες «ντύνουν» τα τραγούδια με τη δεξιοτεχνία και το μεράκι τους: Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Θανάσης Σοφράς (μπάσο), Χρήστος Ζέρβας (κιθάρα), Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι), Ντάσσο Κούρτη (ακορντεόν). Μπουζούκι παίζουν οι: Γιώργος Μάτσικας και Κωνσταντίνος Γεδίκης. Μπουζούκι - τραγούδι: Βασίλης Κορακάκης.

Σχεδιασμός ήχου - Ηχοληψία: Παντελής Γιατζιτζόγλου, Αντώνης Ζαχόπουλος
Σχεδιασμός φωτισμού - Φωτισμοί: Γιάννης Μανιατάκος

Πληροφορίες
Προπώληση εισιτηρίων: 10 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων κατά την είσοδο την ημέρα της συναυλίας: 12 ευρώ.

Πληροφορίες για το κοινό στο τηλέφωνο: 210 72.82.333 και στην ιστοσελίδα του Μεγάρου: www.megaron.gr
Newsroom ΔΟΛ news.in.gr

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ: Είχαν... συγγένεια Μάνος και Τσιτσάνης

$
0
0

«Υπάρχουν πολλά κοινά ανάμεσα στον Χατζιδάκι και τον Τσιτσάνη», δηλώνει ο Μανώλης Μητσιάς
«Υπάρχουν πολλά κοινά ανάμεσα στον Χατζιδάκι και τον Τσιτσάνη», δηλώνει ο Μανώλης Μητσιάς
Δύο κορυφαίοι συνθέτες του ελληνικού τραγουδιού, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Μάνος Χατζιδάκις, θα «συναντηθούν» αύριο βράδυ, στη σκηνή του Ηρωδείου.
Τα υπέροχα, διαχρονικά τραγούδια τους θα «βαδίσουν» για μια βραδιά πλάι πλάι με βασικό συνδετικό κρίκο τη φωνή του Μανώλη Μητσιά ο οποίος θα είναι ο ερμηνευτής της μουσικής αυτής παράστασης με τίτλο «Εσπερινοί διάλογοι. Από τον Τσιτσάνη στον Χατζιδάκι».
Και μπορεί, εκ πρώτης ακροάσεως, οι δύο αυτοί δημιουργοί να μοιάζουν αταίριαστοι και τα τραγούδια τους διαφορετικού μουσικού ύφους, η αλήθεια είναι όμως πως υπάρχουν ανάμεσά τους πολλά κοινά χαρακτηριστικά όπως η αρμονία, το ήθος, η ποιότητα, η αυθεντικότητα. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι έτρεφαν μεγάλο θαυμασμό ο ένας για τον άλλο.
«Ο Χατζιδάκις θεωρούσε τον Τσιτσάνη μετεμψύχωση του Μότσαρτ» μας λέει χαρακτηριστικά ο Μανώλης Μητσιάς και συμπληρώνει: «Τόσο ο Χατζιδάκις όσο και ο Θεοδωράκης εμπνεύστηκαν από τη μουσική του Τσιτσάνη, άρα είναι αυτονόητο πως υπάρχει μουσική συγγένεια ανάμεσά τους».


Είχαν... συγγένεια Μάνος και Τσιτσάνης
Ο Μανώλης Μητσιάς, στον οποίο ανήκει και η ιδέα της μουσικής αυτής συνύπαρξης, είχε την τύχη να συνεργαστεί και με τους δύο μεγάλους συνθέτες.
Ο Μάνος Χατζιδάκις τού εμπιστεύθηκε τις πρώτες εκτελέσεις σε σημαντικούς δίσκους του όπως «Αθανασία», «Χειμωνιάτικος Ηλιος» και «Της γης το χρυσάφι». Ο Βασίλης Τσιτσάνης πάλι τον εκτιμούσε βαθιά και του είχε εμπιστευθεί ακόμη και τη μουσική επέτειο των 40 χρόνων του.
Τι θυμάται ο ίδιος ο ερμηνευτής από τις δύο αυτές σημαντικές μουσικές προσωπικότητες;
«Το κοινό τους στοιχείο ήταν πως ήταν και οι δύο πολύ απαιτητικοί από τους συνεργάτες τους και τελειομανείς. Ο Τσιτσάνης ήταν πιο κλειστός άνθρωπος και ιδιαίτερα μεθοδικός.
Ο Χατζιδάκις πάλι ήταν πιο ανοιχτός με τους άλλους, πιο γελαστός, πιο επικοινωνιακός αλλά επίσης αυστηρός όταν χρειαζόταν».
«Φυλαχτό»
Οταν έχεις βρεθείς στο πλευρό τόσο σημαντικών ανθρώπων δεν μπορείς παρά να φυλάς τις συμβουλές τους σαν φυλαχτό και να πορεύεσαι μ'αυτές σε όλη σου τη ζωή.
Η συμβουλή που κρατά ο Μανώλης Μητσιάς από τον Τσιτσάνη και τον Χατζιδάκι είναι κοινή: «Και οι δύο μού έλεγαν πάντα πως η ερμηνεία μου θα πρέπει να είναι αυστηρή, δωρική, καθαρή και να τονίζει το νόημα των στίχων κάθε τραγουδιού. Αυτό που απεχθάνονταν και οι δύο στην ερμηνεία ήταν η επιδειξιομανία και οι κορώνες εντυπωσιασμού», θυμάται ο ερμηνευτής.
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Οσοι βρεθούν αύριο βράδυ στο Ηρώδειο θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τις ερμηνείες του Μανώλη Μητσιά σε κάποια από τα σημαντικότερα και πιο αγαπημένα τραγούδια των δύο δημιουργών: από την «Αχάριστη», την «Αρχόντισσα», τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», τον «Απόκληρο», το «Μπαξέ Τσιφλίκι», το «Σκαλοπάτι» μέχρι την «Αθανασία», το «Νανούρισμα», το «Μελαγχολικό Εμβατήριο», τον «Τσάμικο», το «Παραμύθι», τη «Μικρή Ραλλού».
Ορχήστρα
Τις υπέροχες μελωδίες των τραγουδιών αυτών θα αποδώσουν, με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, οι μουσικοί της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων «Θανάσης Τσιπινάκης» με τα μαντολίνα και τις κιθάρες τους. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, μάλιστα, θα παρουσιαστεί και ένα κείμενο του Γιώργου Χρονά, ένας φανταστικός διάλογος που προσπαθεί να ανιχνεύσει τι θα έλεγαν μεταξύ τους σήμερα ο Τσιτσάνης και ο Χατζιδάκις.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ Από  www.ethnos.gr
ankouka@pegasus.gr

Ρόζα Εσκενάζυ, παράσταση στο Θέατρο Βράχων

$
0
0
 Ρόζα Εσκενάζυ, παράσταση στο Θέατρο Βράχων
Αναδημoσίευση από: www.culturenow.gr
Την Τετάρτη 23 Ιουλίουτο Θέατρο Βράχωνφιλοξενεί την παράστασηΡόζαΕσκενάζυ, του Παναγιώτη Μέντη .
Το θέμα του έργου είναι η μυθοπλασία της περιπετειώδους ζωήςτης Ρόζας Εσκενάζυ, μιας από τις σημαντικότερες γυναίκες της ελληνικής λαϊκής μουσικής σκηνής.
Η ηρωίδα θυμάται, ονειρεύεται, ανασύρει μνήμες, ξύνει πληγές, αναπολεί και παραμένει ανεξάρτητη κι ερωτευμένη με το τραγούδι και το χορό. Μία παράσταση που συνδέει το χθες με το σήμερα, αναζωπυρώνει μνήμες και εναλλάσσει τη συγκίνηση με τη χαρά, το τραγούδι με το λόγο.
Η Ρόζα Εσκενάζυ χαρακτηρίστηκε ως «Η μεγάλη κυρία» του ρεμπέτικου τραγουδιού. Ήξερε να ξεσηκώνει, με τα σκέρτσα και τα καμώματά της, τους σεβντάληδες θαμώνες γιατί, εκτός από έξοχη τραγουδίστρια ήταν και θαυμάσια χορεύτρια. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη του 1883 και πέθανε σε ηλικία 97 ετών. Σημαντικός σταθμός στην καριέρα αλλά και στην ίδια τη ζωή της υπήρξε η Θεσσαλονίκη.
 Όπως το ρεμπέτικοτραγούδι, έτσι και η Ρόζα εκπροσωπεί ένα μείγμα παράδοσης: Εβραία, εκχριστιανισμένη, με πρώτη γλώσσα της τα Τούρκικα, κουβαλάει όλο το υλικό μιας πλούσιας σε διαστρωματώσεις μουσικής παράδοσης. Συγκρότησε με το βίο της την εικόνα της ανεξάρτητης χειραφετημένης ρεμπέτισσας, μιας προσωπικότητας κόντρα στην κοινόχρηστη αντίληψη για τη γυναικεία παρουσία στην Ελλάδα του μεσοπολέμου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Παναγιώτης Μέντης                                    
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσόγκας
Μουσικήσύνθεση: Σταμάτης Κραουνάκης
Πιάνο: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Μουσική Διδασκαλία: Άρης Βλάχος
Στην προβολήεμφανίζεται ο:Σωτήρης Τσόγκας
Σκηνικά -Κοστούμια: Καλλιόπη Κοπανίτσα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Σωτήρης Τσόγκας
ΔΙΑΝΟΜΗ
Ρόζα: Μαίρη Ραζή
Χρήστος-Αλέξανδρος-Γιάγκος: Γιάννης Τσουρουνάκης

«Η ελληνική μουσική είναι οικουμενική» λένε οι Ιμάμ Μπαϊλντί στον Καναδά

$
0
0
 «Η ελληνική μουσική είναι οικουμενική» λένε οι Ιμάμ Μπαϊλντί στον Καναδά
Το ελληνικό συγκρότημα που πραγματικά έπανέφερε την μουσική της δεκαετίας του '30 και '40, (Βέμπτω, Αττικ κτλ.) έδωσε δύο συναυλίες στο φεστιβάλ τζάζ του Μόντρεαλ ξεσηκώνοντας χιλιάδες Καναδούς και Έλληνες στην κεντρική σκηνή της Μπέλ.
Ήχοι της Ανατολής, των Βαλκανίων, ήχοι πειραγμένοι με ηλεκτρικές νότες, έκαναν τους Ιμάμ Μπαϊλντί να ξεχωρίσουν απ'όλα τα έθνικ συγκροτήματα του φημισμένου διεθνούς φεστιβάλ της τζάζ, αφήνοντας τη σφραγίδα της πρώτης ελληνικής παρουσίας στο Μόντρεαλ της μουσικής.

Στο περιθώριο των συναυλιών τους, συναντηθήκαμε με τον Λύσανδρο Φαληρέα, συνιδρυτή του συγκροτήματος και τον Γιάννη Δίσκο, σαξοφωνίστα που καθηλώνει το κοινό με τον ελληνικό ήχο του κλαρίνου.

Οι δύο νεαροί εκφραστές μιας νέας άποψης για την ελληνική και τη βαλκάνια μουσική μίλησαν για το συγκρότημα Ιμάμ Μπαϊλντί και την προσπάθειά τους να παντρέψουν το παλιό με το καινούριο.
Ο Λύσανδρος αναφέρθηκε στον αδελφό του Ορφέα Φαληρέα, ο οποίος πρωτοξεκίνησε την ιδέα του ριμίξ ελληνικών ήχων με μοντέρνα ηλεκτρική μουσική. Επηρεασμένοι και οι δυο απο τον πατέρα τους Γρηγόρη Φαληρέα (με το παλιό δισκάδικο Pop Eleven στο Κολωνάκι) και τον θρυλικό μουσικό παραγωγό θείο τους Τάσο Φαληρέα, τα δυό παιδιά δεν έβλεπαν άλλο μέλλον απο εκείνο της μουσικής.

'Ετσι το 2000 ξεκίνησαν την ιστορία των Ιμάμ Μπαϊλντί για να βγάλουν με την ΕΜΙ τον πρώτο ττους σιντί το 2007. Εκτοτε ακολούθησαν δεκάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και δύο ακόμη σιντί. Το τελευταίο θα λανσαριστεί με τη μεγάλη συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων.

«Μας αρέσει να δημιουργούμε απο τα παλιά ρεμπέτικα καινούριους ήχους. Απομονώνουμε το τραγούδι και ύστερα το κάνουμε ριμίξ με μικρές παρεμβάσεις. Μας συγκινεί η αυθεντική μουσική του ρεμπέτικου αλλά την βάζουμε σε ένα πιό μοντέρνο πλαίσο για να μπορέσουμε να την επικοινωνήσουμε με το νέο ευρύτερο κοινό»

Δεν είναι αντίστιξη αυτό; «Υπάρχει μια αντίστιξη, να συνδυάσεις το περιθώριο με το σύγχρονο ήχο. Αλλά αυτά τα τραγούδια μιλάνε για διαχρονικές έννοιες,μιλάνε για έρωτα, αγάπη, προδοσία, είναι σύγχρονα τραγούδια. Τα ίδια συμβαίνουν στους ανθρώπους πάντα».

Ποιά είναι η εμπειρία απο το φεστιβάλ τζάζ του Μόντρεαλ;

«Είναι τεράστιο, δεκάδες ελεύθερες σκηνές να απλώνονται στην καρδιά της πόλης. Νιώθεις μέρος της πόλης και του πάρτυ. Σμίγεις με τη μουσική και χάνεσαι όλες τις ώρες της μέρας. Εχουμε πάει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, αλλα΄αυτό είναι μαγικό.»

Πώς αισθάνονται που θα εκπροσωπηθεί η ελληνική μουσική για πρώτη φορά απο το συγκρότημά τους σε μια τόσο μεγάλη διεθνή οργάνωση ;

«Αισθανόμαστε τιμή κι ευθύνη. Αλλά ξέρουμε ότι ο κόσμος θα μας δεχθεί γιατί η ελληνική μουσική είναι ενδιαφέρουσα για το οικουμενικό κοινό.'Εχει ήχους που ξεσηκώνουν και ανταριάζουν την ψυχή.»

Για τον καινούριο τους δίσκο: «Εχει τίτλο «Τρία» και για πρώτη φορά κάποια τραγούδια έχουν μουσική και στίχους δικούς μας. Το νέο σιντί περιέχει ριμίξ τραγουδιών της Μαίρης Λίντα, του Τσιτσάνη, ένα ορχηστρικό, δύο τραγούδια τηλεοπτικών τίτλων. Είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση»

Πότε θα κυκλοφορήσει; «Θα το λανσάρουμε με τη συναυλία στο θέατρο Βράχων στις 14 Ιουλίου, όπου θα τραγουδήσουν μαζί μας η διαχρονική Γλυκερία και ο Γιώργος Μαζωνάκης».

Ο Γιάννης Δίσκος, ο σαξοφωνίστας σιωπούσε δίπλα στον Λύσανδρο του δημόσιου λόγου και των τυμπάνων. Στο μυαλό του σχεδίαζε τους μαγικούς ήχους που θα εκτόξευε από το χρυσό σαξόφωνό του εκείνο το βράδυ στο Μόντρεαλ, ανακατεύοντας τους με τους λυπητερούς ήχους του κλαρίνου.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ  www.protothema.gr

Βαρύ ρεμπέτικο - Βαμβακαρης Μαρκος (Φραγκος)

«Η μουσική του Τσιτσάνη δεν είπε ποτέ ψέματα»

$
0
0

H «Συννεφιασμένη Κυριακή» θα γίνει «Sunday Cloudy Sunday» και ο ήχος του Βασίλη Τσιτσάνη θα τοποθετηθεί στο σήμερα. Ολα αυτά θα συμβούν αύριο και μεθαύριο στο Θέατρο της Μικρής Επιδαύρου στη σκηνή του οποίου θα βρεθεί ο Vassilikos μαζί με τις δύο προσκεκλημένες του ερμηνεύτριες, τη Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.

«Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και την τέχνη του οφείλει να ρίξει τουλάχιστον κάποιες ματιές στην πολιτιστική του κληρονομιά», λέει ο Vassilikos
«Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και την τέχνη του οφείλει να ρίξει τουλάχιστον κάποιες ματιές στην πολιτιστική του κληρονομιά», λέει ο Vassilikos

Ο τραγουδοποιός, ο οποίος αναδεικνύεται ως ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της γενιάς του, θα παρουσιάσει μια μουσική παράσταση η οποία θα είναι βασισμένη στο υλικό του τελευταίου του άλμπουμ που αποτελεί μια επαναπροσέγγιση στο μουσικό έργο του Τσιτσάνη με στόχο την προβολή του αλλά και την επανατοποθέτησή του στη σύγχρονη εποχή.
Ο Vassilikos, εξάλλου, έχει αποδείξει στο παρελθόν πως είναι πολύ καλός σε τέτοιου είδους σύγχρονες «αναγνώσεις».
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί επέλεξε έναν συνθέτη του λαϊκού τραγουδιού και όχι κάποιον άλλο καλλιτέχνη ο οποίος να είναι -φαινομενικά τουλάχιστον- πιο κοντά στο δικό του μουσικό προφίλ. «Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και την τέχνη του οφείλει να ρίξει τουλάχιστον κάποιες ματιές στην πολιτιστική του κληρονομιά. Γιατί σε κάθε περίπτωση, όποιο δρόμο κι αν έχει διαλέξει κανείς, τον βρήκε, έστω και αμυδρά, προετοιμασμένο από τα βήματα κάποιου άλλου.
Το αν θα θελήσει ή όχι να ξαναμπεί στα μονοπάτια κάποιου παλιότερου είναι θέμα προσωπικής και βαθιάς ανάγκης που δεν μπορεί απαραίτητα να εξηγηθεί», τονίζει ο ίδιος.
Τι ήταν αυτό που τον έφερε κοντά στον Βασίλη Τσιτσάνη; «Συχνά, μέσα σε ένα πολύ μεγάλο διάστημα χρόνων, είχα ανακαλύψει πως στην ερώτηση ''ποιανού είναι αυτό;''η απάντηση ήταν «Τσιτσάνης».


Είχε συμβεί τόσο πολλές φορές στη ζωή μου που κάποτε πήρα την απόφαση να μπω πιο βαθιά και να ψάξω περισσότερο. Και μετά μου καρφώθηκε στο κεφάλι η πολύ παράξενη ιδέα να ασχοληθώ και δημιουργικά. Αδιαφόρησα για μερικά χρόνια, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να μην το κάνω».
Εξάλλου, όπως κάθε άνθρωπος που ξέρει από ελληνική μουσική, έτσι και ο Vassilikos αναγνωρίζει στον ουσιαστικό ρόλο που έπαιξε η παρουσία του Τσιτσάνη στο ελληνικό τραγούδι: «Η αίσθηση που έχω είναι ότι ήταν από εκείνες τις λίγες περιπτώσεις ανθρώπων που ακομπλεξάριστα άγγιξαν ήχους που ήταν λίγο ταμπού, για διάφορους λόγους, όπως οι ανατολίτικες κλίμακες και τα ''μπεμόλια», και κατάφεραν να τους εγκαταστήσουν σε επίπεδο καθημερινότητας. Και πέρα από τέτοιου είδους προσμείξεις και διαδικασίες, το δημιουργικό του ταλέντο ήταν τόσο σαφές, που μερικά δευτερόλεπτα από ένα του κομμάτι είναι αρκετά για να σωπάσεις και να ακούσεις. Ελάχιστοι έχουν αυτήν τη δύναμη».
Είναι σαφές πάντως πως αποτελεί μεγάλο ρίσκο για έναν καλλιτέχνη της νέας γενιάς να «πειράξει» τραγούδια διαχρονικά που έχουν καταγραφεί στη συνείδηση του Ελληνα. Και ο Vassilikos το γνωρίζει αυτό, ωστόσο δεν αφήνει το άγχος της ευθύνης να επηρεάζει τη δημιουργικότητά του:
«Μέσα σε κατάσταση φόβου δεν θα πρέπει να κάνεις τίποτα. Μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργα, αλλά δεν υπήρξε απολύτως κανένας φόβος στη διαδικασία από τη μεριά μου. Προκλήσεις, ναι. Δυσκολίες, σαφώς. Αλλά σε καμία περίπτωση φόβος. Φόβος και αγάπη δεν πάνε μαζί. Και εγώ αγαπώ αυτό που κάνω. Και την ώρα που το κάνω, δεν είμαι ακριβώς εγώ», ξεκαθαρίζει και συμπληρώνει «Τα όρια που βάζω στις διασκευές μου είναι μόνο αισθητικά. Κανένας άλλος περιορισμός, εκτός φυσικά από τεχνικής φύσης θέματα. Δεν θα φανταστώ ένα κομμάτι με συμφωνική και χορωδία γιατί είναι εργαλεία που δεν έχω στα χέρια μου. Από 'κεί και πέρα όμως, όταν ξέρω με τι θα παίξω, αρχίζει μια διαδικασία όπου μόνο όρια δεν χωράνε».
«Υπάρχουν άραγε κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τραγουδοποιούς που θα ''συναντηθούν''στη Μικρή Επίδαυρο;» αναρωτιόμαστε. Κι ο Vasillikos μάς λύνει την απορία απαντώντας: «Η μουσική του Τσιτσάνη δεν είπε ποτέ ψέματα. Αυτό νιώθω. Και μέχρι τώρα δεν έχει πει ούτε η δική μου. Υπάρχει ένας διάλογος. Αλλά αυτό είναι κάτι πολύ προσωπικό για να δοθεί έτσι».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ    ......Αναδημοσίευση από:www.ethnos.gr 
ankouka@pegasus.gr 

«Αντιλαλούνε τα βουνά» σε γλώσσα ηλεκτρονική ..

$
0
0

Ο Βασιλικός με τη Δήμητρα Γαλάνη που ερμήνευσε υπέροχα το «Ο,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ» και το «Ακρογιαλιές δειλινά»
Ο Βασιλικός με τη Δήμητρα Γαλάνη που ερμήνευσε υπέροχα το «Ο,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ» και το «Ακρογιαλιές δειλινά»
Το παρελθόν συνάντησε το παρόν κοιτώντας στα ίσια το μέλλον, την Παρασκευή και το Σάββατο στη Μικρή Επίδαυρο, χάρη στον Vassiliko και το «Sunday cloudy Sunday».
Θρυλικά λαϊκά τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη μπολιασμένα από την ποπ μουσική κουλτούρα παρουσιάστηκαν τις δύο βραδιές, κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού.
Μελωδίες του Τσιτσάνη επηρεασμένες από την Ανατολή όπως η «Γκιουλμπαχάρ» αλλά και τραγούδια όπως η «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Αργοσβήνεις μόνη», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Το γράμμα», «Κάνε λιγάκι υπομονή» μεταφράστηκαν σε μία γλώσσα ηλεκτρονική, με φαντασία, έμπνευση και σεβασμό. Το κλίμα το οποίο δημιούργησε ο Βασιλικός μάς αποκάλυψε σχεδόν μια μεταφυσική ταύτιση των δύο δημιουργών, στον λιτό τρόπο εκφοράς και έκφρασης της μελωδίας και του στίχου αλλά και με την ταυτόχρονη ύπαρξη διαφορετικών συναισθημάτων. Ανατρεπτικές ενορχηστρώσεις, παράδοξοι ήχοι, καθηλωτικές ερμηνείες, όλα χτισμένα πάνω σε συνθέσεις του Τσιτσάνη που γαλούχησαν γενιές μουσικών.
Γαλάνη - Αρβανιτάκη
Ενα παιχνίδι του παρελθόντος με ήχους σύγχρονους και τον Βασιλικό να έχει στο πλευρό του τη Δήμητρα Γαλάνη, που ερμήνευσε υπέροχα το «Ο,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ» και το «Ακρογιαλιές δειλινά» και την Ελευθερία Αρβανιτάκη που έδωσε το δικό της μοναδικό χρώμα στα «Τρελέ τσιγγάνε» και «Σεράχ». Οι τρεις τους έκλεισαν το βράδυ της Παρασκευής με το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα».
Αυτή η ευαίσθητη ανάγνωση ενός ρεπερτορίου βαθιά συνδεδεμένου με τις μνήμες μας δείχνει περίτρανα τη διαχρονικότητα της κλασικής δημιουργίας και τη διαρκή και αυθόρμητη επανατοποθέτηση των νεότερων στο έργο παλαιότερων μεγάλων δημιουργών.
Οι θεατές, που και τις δύο βραδιές ξεπέρασαν τους 1.200, έδειξαν εξαιρετικό ενδιαφέρον γι'αυτό που άκουσαν, απόδειξη ότι ξεπούλησαν και όσα CD του Βασιλικού (το «Sunday cloudy Sunday» κυκλοφορεί σε CD) υπήρχαν προς πώληση στο θέατρο. Συμπρωταγωνιστής στις ερμηνείες του Βασιλικού ήταν η video art προβολή (Σοφία Στεργιοπούλου), εμπνευσμένη από την ανατρεπτική προσέγγιση του Βασιλικού στα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη και σχεδιασμένη ειδικά για την παρουσίαση των εμβληματικών αυτών τραγουδιών στο «Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου».
Αντ.Καρ.  από: www.ethnos.gr

Η Γλυκερία στον κήπο του Μεγάρου.

$
0
0

Η Γλυκερία στον κήπο του Μεγάρου

Η Γλυκερία στον κήπο του Μεγάρου Την Παρασκευή 25 Ιουλίου.

Θα παρουσιάσει τις αμέτρητες επιτυχίες της, αγαπημένα μας λαϊκά και σμυρνέϊκα τραγούδια και θα συναντήσει στη σκηνή τους συναδέλφους της: Ντιλέκ Κοτς από την Τουρκία, Αντρέ Μάια από την Πορτογαλία, και Ντάσο Κούρτι από την Αλβανία

Ένα ταξίδι στη Μεσόγειο με «τραγούδια της αγάπης» ξεκινά η Γλυκερία, την Παρασκευή 25 Ιουλίου, στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Εκεί η ερμηνεύτρια θα παρουσιάσει τις επιτυχίες από την προσωπική της δισκογραφία, αγαπημένα λαϊκά και σμυρνέϊκα τραγούδια και θα συναντήσει στη σκηνή τους: Ντιλέκ Κοτς από την Τουρκία, Αντρέ Μάια από την Πορτογαλία, και Ντάσο Κούρτι από την Αλβανία.

Η Γλυκερία είναι από τις λίγες ερμηνεύτριες που γνωρίζουν επιτυχία και εκτός των ελληνικών συνόρων. Είναι γνωστή σε όλους η μεγάλη αγάπη που της τρέφουν στο Ισραήλ και στην Τουρκία, ενώ δίσκοι της έχουν κυκλοφορήσει στην Αγγλία, στην Γαλλία και στην Ισπανία. Στο πλαίσιο μάλιστα αυτού του "ανοίγματός"της στο εξωτερικό, έχει συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες της λεγόμενης "world"σκηνής.

Παρασκευή 25 Ιουλίου στον Κήπου του Μεγάρου, Ώρα έναρξης: 21:00
Προπώληση εισιτηρίων: 10 ευρώ,  Πώληση εισιτηρίων κατά την είσοδο την ημέρα της συναυλίας: 12 ευρώ

 

Imam Baildi: Oι ''ειδικοί''στίς remix διασκευές..

$
0
0
 http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/126080/26080_25504_imam.jpg
Οι Imam Baildi ξεκίνησαν όταν οι αδελφοί Ορέστης και Λύσανδρος Φαληρέας άρχισαν να πειραματίζονται με remix από ελληνικά κομμάτια των δεκαετιών του ’40, ’50 και ΄60.

Την άνοιξη του 2005 είχαν ετοιμάσει τρία κομμάτια όταν η EMI τους πρότεινε να κάνουν ένα ολοκληρωμένο album βασισμένο σ’ αυτή την ιδέα. Επτά ακόμα κομμάτια ήταν έτοιμα στις αρχές του 2007.

Η παραγωγή του album έγινε από τους ίδιους στην εταιρία τους (Kukin Music) και κυκλοφόρησε από την EMI τον Οκτώβριο του 2007.  www.ishow.gr

 

 

 

Οι Locomondo σε Λαικορεμπέτικα..

$
0
0


Οι Locomondo είναι σήμερα ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά συγκροτήματα στην Ελλάδα.
Το όνομα μεταφρασμένο θα πει "τρελός κόσμος" (loco = τρελός στα ισπανικά, mondo = κόσμος στα ιταλικά). Η μουσική τους είναι μία μίξη από Reggae, Ska και Latin ρυθμούς που συνδυάζονται κυρίως με ελληνικό στίχο και συχνά με στοιχεία από την ελληνική παραδοσιακή μουσική.

Ιδρύθηκαν από τον Μάρκο Κούμαρη και το Γιάννη Βαρνάβα το 2003 στην Αθήνα. Αργότερα προσχώρησαν οι: Σπύρος Μπεσδέκης (μπάσο), Σταμάτης Γούλας (πλήκτρα), Θανάσης Ταμπάκης (ηχοληψία), Στρατής Σούντρης (drums), Μιχάλης Μουρντζής (κρουστά). Από το 2003 ως το 2005 drummer του συγκροτήματος ήταν ο Στέφανος Ψαραδάκης. Σήμερα αποτελούνται από αυτόν τον πυρήνα 7 μελών με επικεφαλής τον κύριο συνθέτη και στιχουργό Μάρκο Κούμαρη και πλαισιώνονται κατά καιρούς από διάφορους guest μουσικούς.
H συνέχεια εδώ στην σελίδα του  συγκροτήματος www.locomondo.gr

Εκπομπή ''στήν υγειά μας''αφιερωμα στο ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

Viewing all 1580 articles
Browse latest View live